– Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι…
– Δεν είμαι γιατρός. Ο Άγιος Πέτρος είμαι…
– Από πότε;
– Από πότε τι;
– Γιατρέ, νομίζω ότι θα πεθάνω.
– Ανοησίες! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας συμβεί.
– Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;
– Φυσικά, κύριε μου. Γιατί όχι ;
– Περίεργο ! Επειδή δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο.
– Γιατρός: Δε βρίσκω σαφή αίτια για τα συμπτώματά σας. Μάλλον φταίει το ποτό…
– Εντάξει γιατρέ. Να ξανάρθω όταν θα ξεμεθύσετε;
– Γιατρέ, μου χάλασε το ακουστικό βαρηκοΐας.
– Τι έπαθε;
– Δέκα παρά τέταρτο.
– Γιατρέ μου, μερικές φορές θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου.
– Αφήστε το σε μένα…
– Γιατρέ μου, χάνω πολύ εύκολα την υπομονή μου.
– Μιλήστε μου για το πρόβλημά σας.
– Μόλις σου το ‘πα, ρε ηλίθιε
– Γιατρέ μου, έχω πονόλαιμο.
– Σταθείτε στο παράθυρο και κατεβάστε το παντελόνι σας.
– Μα τι σχέση έχει αυτό, γιατρέ;
– Καμιά. Απλώς δε χωνεύω τους γείτονες.
– Αδελφή, είμαι στο κατώφλι του θανάτου.
– Μη στενοχωριέστε, ο γιατρός θα σας βοηθήσει να το περάσετε.
– Δυστυχώς σας μένουν 24 ώρες ζωή, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο…
– Μα τι λέτε γιατρέ; Τι θα μπορούσε να ‘ναι χειρότερο;
– Σας ψάχνω από χτες…
– Γιατρέ, ήμουνα χάλια και προσπάθησα να αυτοκτονήσω με χίλιες ασπιρίνες.
– Σοβαρά; Και τι έγινε;
– Μετά τις δυο πρώτες, ένιωσα πολύ καλύτερα.
– Έχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση;
– Και ναι και όχι, γιατρέ μου.
– Γιατρέ, κατάπια το κλαρίνο μου.
– Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας.
Αφήστε μια απάντηση