Οι κανονιστικοί όροι συλλογικής σύμβασης, που έληξε ή καταγγέλθηκε, εξακολουθούν να ισχύουν για ένα εξάμηνο και εφαρμόζονται και στους εργαζόμενους που προσλαμβάνονται στο διάστημα αυτό.
Αυτό είναι η μετενέργεια, η οποία προβλέρπεται από το άρθρο 9 του Ν.1876/1990:
Άρθρο 9: Χρόνος ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας
1. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας συνάπτονται για ορισμένο ή αόριστο χρόνο. Κάθε συλλογική σύμβαση εργασίας, που προβλέπει διάρκεια ισχύος πέρα από ένα έτος, θεωρείται ότι…
2. Η ισχύς της συλλογικής σύμβασης εργασίας αρχίζει από την ημέρα της κατάθεσής της στην αρμόδια υπηρεσία και λήγει με την πάροδο του χρόνου που συμφωνήθηκε ή με καταγγελία σύμφωνα με διατάξεις του νόμου αυτού.
3. Τα συμβαλλόμενα μέρη μπορούν να ορίσουν για τη συλλογική σύμβαση εργασίας αναδρομική ισχύ έως την ημέρα της λήξης ή της καταγγελίας της προηγούμενης συλλογικής σύμβασης εργασίας, από την οποία αρχίζει να υπολογίζεται η διάρκειά της και, σε περίπτωση που δεν υπάρχει προηγούμενη συλλογική σύμβαση εργασίας, από την έναρξη των διαπραγματεύσεων.
4. Οι κανονιστικοί όροι συλλογικής σύμβασης, που έληξε ή καταγγέλθηκε, εξακολουθούν να ισχύουν για ένα εξάμηνο και εφαρμόζονται και στους εργαζόμενους που προσλαμβάνονται στο διάστημα αυτό, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 8.
5. Μετά την πάροδο του εξαμήνου οι υφιστάμενοι όροι εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας.
Με την κατάργηση της μετενέργειας, η προστασία αυτή αίρεται και ο μισθωτός επιστρέφει στην ατομική διαπραγμάτευση και στην ατομική σύμβαση χωρίς την προικοδότηση των όσων είχε κατοχυρώσει μέσω της τελευταίας συλλογικής του σύμβασης, χωρίς καμία ασφαλιστική δικλίδα.
Κατάργηση της μετενέργειας σημαίνει πως στην πράξη ο μισθός κάθε εργαζομένου, νέου ή παλαιού στη δουλειά, με προϋπηρεσία ή άνευ, μπορεί να επαναπροσδιοριστεί από «μηδενική» βάση και με σημείο εκκίνησης τον εκάστοτε κατώτατο μισθό και όχι την τελευταία κλαδική σύμβαση ή την ευνοϊκότερη επιχειρησιακή που έχει υπογραφεί. Επομένως, το μέτρο είναι πολύ σοβαρότερο και από τη μείωση των κατώτατων ορίων και από τον 13ο και 14ο μισθό.
Με την κατάργηση του θεσμού της μετενέργειας, θεσμού που δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, τώρα μπορεί να γίνει βλαπτική τροποποίηση στους μισθούς χωρίς να έχει υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση εργασίας. Αρα, το ζητούμενο εδώ είναι η κατάργηση των συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν «το βασικό νομικό εργαλείο που έχουν οι εργαζόμενοι», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης στον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου του «Εργατικό δίκαιο και Συλλογικές εργασιακές σχέσεις». Προσπάθεια η οποία αν οδηγήσει στην αποδόμηση των συμβάσεων, που «αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας», θα έλθει σε αντίθεση και «με μία από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού».
blog.gr
Αφήστε μια απάντηση