Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου ο τζίρος στα εμπορικά καταστήματα στην Ελλάδα μειώθηκε, ακόμα και μετά το πέρας των εκπτώσεων, τουλάχιστον κατά 50%, ενώ σε πολλές περιπτώσεις άγγιξε και το 80%. Δεν είναι παράλογο σε εποχές κρίσης το καταναλωτικό κοινό να απέχει από «περιττές» αγορές και να ξαναβρίσκει χρηστική αξία σε….
παλιά ρούχα, παπούτσια και διάφορα άλλα είδη για το σπίτι. Φροντίζει, όμως, να τα επιδιορθώσει για να τα κάνει να μοιάζουν σαν καινούργια; Θα υποθέταμε πως ναι, όμως τέσσερις τεχνίτες με τους οποίους μιλήσαμε εξηγούν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι:
Ράφτης: «Το 70% των μεταποιήσεων γίνεται σε φτηνά ρούχα»
Ο κ. Βασίλης εξηγεί ότι στις μέρες μας γυναίκες μεγάλης ηλικίας, άνω των 40-50 ετών, του ζητούν να τους μεταποιήσει παλιά παλτά και ζακέτες. Έτσι «με 40-50 ευρώ που κοστίζει η μεταποίηση, π.χ. στένεμα και αφαίρεση βατών, το ρούχο γίνεται σαν καινούργιο».
Πιο νεαρά άτομα του φέρνουν φτηνά ρούχα, όπως λέει, τα οποία πολλές φορές αποφασίζουν να μην μεταποιήσουν γιατί δεν τους συμφέρει. «Όταν έχουν δώσει 5-6 ευρώ για να αγοράσουν ένα παντελόνι από την λαϊκή και χρειάζονται 8-10 ευρώ για να το κοντύνουν και να το στενέψουν δεν τους συμφέρει, προτιμούν να μην το φορέσουν καν. Πριν 7 χρόνια φτηνό ρούχο δεν είχα», καταλήγει, ενώ επισημαίνει πως «κινούμαστε, αλλά η δουλειά δεν είναι όπως παλιά».
Τσαγκάρης: «Αγοράζουν καινούργια παπούτσια με 10 ευρώ»
Ο κ. Κώστας διατηρεί το κατάστημα Costas Express στο Χαλάνδρι, στο οποίο επισκευάζει υποδήματα και τσάντες. «Η δουλειά όχι μόνο δεν έχει αυξηθεί αλλά έχει μειωθεί δραματικά, ιδιαίτερα από το 2006 και μετά» μας λέει εξηγώντας ότι «όταν ο κόσμος μπορεί να αγοράσει καινούργια παπούτσια με 10 ευρώ, ακόμα και από επώνυμα καταστήματα, γιατί να επισκευάσει τα παλιά;».
Οι ελάχιστοι πελάτες του είναι ως επί το πλείστο μεσήλικες γυναίκες που έρχονται για να επισκευάσουν παλιές γόβες και ίσως κάποιες τσάντες –όσες, τουλάχιστον, περνάνε από την μηχανή του. Το κόστος επισκευής ενός μικρού τακουνιού είναι 4 ευρώ, ενώ μπορεί να φτάσει και τα 10 ευρώ, ανάλογα με το πόσο σοβαρή είναι η ζημιά.
Τον ρωτάμε πώς τα βγάζει πέρα, λοιπόν, και πώς καταφέρνει να διατηρήσει το κατάστημά το. «Υπάρχουν μέρες που δεν κάνω την παραμικρή είσπραξη. Στους ‘δύσκολους’ μήνες ‘τσοντάρει΄ και η γυναίκα μου για να βγουν τα έξοδα του μαγαζιού», μας λέει, ενώ το μόνο που περιμένει τώρα είναι να φτάσει ο Μάιος για να βγει σε σύνταξη.
Επιπλοποιός: «Επισκευάζουν μόνο έπιπλα συναισθηματικής αξίας»
Τα έπιπλα που προτιμούν οι περισσότεροι πελάτες του να επιδιορθώσουν είναι καναπέδες και καρέκλες τραπεζαρίας, όπως λέει, ή κάποια άλλα έπιπλα που έχουν γι’αυτούς συναισθηματική αξία, π.χ. κάποια πολυθρόνα. Όσο για το κόστος της επισκευής «αυτό εξαρτάται από το πόσο μεγάλη είναι η ζημιά του επίπλου αλλά και από το είδος της μεταποίησης που ζητά κανείς. Ενδεικτικά, για έναν νέο τριθέσιο καναπέ που χρειάζεται απλά αλλαγή στο ύφασμα το κόστος επισκευής ανέρχεται στα 300 ευρώ (χωρίς το κόστος αγοράς νέου υφάσματος). Αν πρόκειται για πολύ παλιό καναπέ που έχει πολλά προβλήματα (π.χ. σούστες, μαξιλάρια, ύφασμα κλπ), το κόστος επισκευής μπορεί να φτάσει και τα 700 ευρώ (επίσης χωρίς το κόστος του νέου υφάσματος).»
(Πολυ)Μάστορας: «Πρέπει να καταρρεύσει για να φτιάξουν»
Ο κ. Χρήστος είναι ψυκτικός, ωστόσο, λόγω πολυετούς εμπειρίας στις επισκευές, μπορεί πλέον να επισκευάσει τα πάντα σε ένα σπίτι, από κλιματιστικά έως χαλασμένα ντουλάπια και από καυστήρες έως καμένες ασφάλειες –ο ίδιος μας συστήθηκε ως πολυμάστορας. «Ο κόσμος δεν φτιάχνει τίποτα πλέον», μας λέει. «Αποφεύγει να δώσει 30-40 ευρώ για να συντηρήσει ακόμα και τα κλιματιστικά, ενώ ήταν ελάχιστοι αυτοί που με κάλεσαν για να συντηρήσω τον καυστήρα τους φέτος, καθώς λόγω της αύξησης της τιμής δεν έβαλαν καν πετρέλαιο. Ένας καυστήρας όμως, ή ένα κλιματιστικό, που δεν έχουν συντηρηθεί για δύο συνεχόμενες χρονιές, όχι μόνο καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια αλλά και σταδιακά θα εμφανίσουν προβλήματα που θα απαιτούν ακόμα περισσότερα χρήματα για να επισκευαστούν».
Ρωτάμε, λοιπόν, τον κ. Χρήστο πώς επιβιώνει οικονομικά χωρίς δουλειές. «Τρέχω σε όποια δουλειά με φωνάξουν», μας λέει. «Αλλάζω ασφάλειες που έχουν καεί, μεταφέρω μπάζα, φτιάχνω θερμοσίφωνες, αλλά και πάλι η δουλειά είναι ελάχιστη.
Μας εξηγεί ότι πλέον, οι περισσότεροι, και δη οι νεώτεροι, προσπαθούν να επισκευάσουν μόνοι τους τα μικροπροβλήματα του σπιτιού τους και μόνο άτομα μεγάλης ηλικίας τον έχουν πραγματικά ανάγκη. Από την άλλη, βέβαια, όσοι δε μπορούν να φτιάξουν κάτι μόνοι τους προτιμούν να καλέσουν έναν πολυ-μάστορα παρά ένα εξειδικευμένο συνεργείο επισκευών, προκειμένου να πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα.
in2life
Αφήστε μια απάντηση