Ο μαθητής του 2ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας Παναγιώτης Τζιλόπουλος έγραψε ένα κείμενο σχετικά με θέματα της καθημερινότητας της πόλης μας, όπως τα αδέσποτα, οι μετανάστες, οι άνεργοι και άλλα.
Η καθηγήτριά του Λιπάνη Κατερίνα σχολίασε το κείμενο λέγοντας χαρακτηριστικά πως υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!
Διαβάστε το σχόλιο της κ. Λιπάνη όπως και το κείμενο του Παναγιώτη:
ΕΛΠΙΔΑ….υπάρχει τελικά;
Οι άνθρωποι πάντα ήλπιζαν και θα ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο αύριο.
Το αύριο είναι το μέλλον.
Το μέλλον είναι τα παιδιά.
Τα παιδιά πού φέρουν “πολιτισμό”…..θα φέρουν ένα καλύτερο αύριο.
Όσο υπάρχουν παιδιά σαν τον Παναγιώτη, μπορούμε να ελπίζουμε σ΄ ένα καλύτερο αύριο.
Τελικά……υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!!!!
Υ.Γ. Παναγιώτη σ΄ ευχαριστώ από καρδιάς.
Η καθηγήτρια σου
Λ. Κ.
ΤΑ ΖΩΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Την παρουσία αδέσποτων ζώων στην πόλη μας αλλά και τις συνθήκες διαβίωσής τους λίγο πολύ την γνωρίζουμε όλοι μας. Πολλοί περνούν από δίπλα τους απαθείς, άλλοι ενοχλημένοι ίσως και φοβισμένοι από την παρουσία τους και κάποιοι ίσως να τα “κερνάνε” και μια φόλα…
Το να περιμένουμε από τους Δήμους, από τις φιλοζωικές οργανώσεις και γενικά από τους “άλλους ” μόνο να μεριμνήσουν για τα αδέσποτα δεν τιμά κανέναν.
Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα -όπως και απέναντι στους ανθρώπους- δείχνει τον πολιτισμό και την παιδεία μιας κοινωνίας.
Τα ζώα προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα ζητούν ή χρειάζονται. Μας διδάσκουν ανιδιοτελή αγάπη και παντοτινή πίστη.
Μπορεί κανείς να διαβάσει δεκάδες έρευνες που έχουν γίνει και αφορούν στις ευεργετικές επιπτώσεις που έχει η σχέση ανθρώπου-σκύλου. Λένε πως συναισθάνονται τον ανθρώπινο πόνο, προσεγγίζουν κάποιον που κλαίει ή που βρίσκεται σε κίνδυνο…και αυτό το τελευταίο το γνωρίζω από “πρώτο χέρι”. Τα σκυλιά συμπαραστέκονται αθόρυβα σε σχέση με εμάς τους ανθρώπους ….αλλά πολύτιμα. Είναι έμπιστοι σύντροφοι και πολύτιμη συντροφιά.
Πέρα από τις έρευνες όμως, όλοι έχουμε δει εκείνο το βλέμμα των ζώων όταν είναι βρεγμένα και νηστικά μέσα στην βροχή ή όταν καίγονται για λιγάκι νερό ένα καυτό καλοκαιρινό μεσημέρι. Αυτά τα συμπαθή τετράποδα δεν έχουν ανάγκη μόνο λιγάκι φαγητό και νερό, θέλουν την παρέα μας και είναι έτοιμα πάντα να μας επιστρέψουν τρυφερότητα, συντροφικότητα αστείες και γλυκές στιγμές…γιατί ένας σκύλος θέλει και ζει για την παρέα μας και ό,τι του δίνουμε μας το επιστρέφει στο δεκαπλάσιο.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν: “Μα καλά, τόσα παιδάκια πεινάνε, τόσοι Έλληνες υποφέρουν, τόσοι μετανάστες στη Μυτιλήνη, στην Κώ, στην Ειδομένη και σε λιγάκι και στην Αλεξάνδρεια… γιατί τα αδέσποτα;”
Λες και μόνο ένα από αυτά πρέπει να κάνεις. Το καλό είναι αρκετό για όλους!
Ας κάνουμε ότι μπορούμε, μικρό, μεγάλο…για εμάς. Μια σακούλα σκυλοτροφή για τα αδέσποτα, μια σακούλα ρούχα και τρόφιμα για τους μετανάστες αλλά και τους Έλληνες που έχασαν την δουλειά τους, τα σπίτια τους…τα όνειρα τους,για τις άνεργες μάνες που μένουν ξάγρυπνες με το άγχος για το πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Μικρές πράξεις συμπαράστασης που όλες μαζί φτιάχνουν κάτι μεγάλο που μπορεί να διώξει μακρυά το κακό, να απαλύνει τον πόνο, τον φόβο, την αβεβαιότητα και τη μοναξιά.
Άλλωστε την στιγμή που προσφέρεις…σταματάς και εσύ ο ίδιος να νιώθεις μόνος, αβοήθητος και απελπισμένος. Νιώθεις δυνατός, σημαντικός αφού πρόσφερες αγάπη…και ευτυχώς ή δυστυχώς ποτέ δεν κατάλαβα πως νιώθουν αυτοί που έχουν …που μπορούν αλλά ποτέ δεν θέλουν να δώσουν, να βοηθήσουν είτε κάποιο ζώο είτε κάποιον άνθρωπο…μόνο αναρωτιέμαι πόσο δυστυχισμένοι μπορούν να νιώθουν μέσα στον εγωισμό και την αδιαφορία τους.
Δεν χρειάζεται να περισσεύουν χρήματα, αρκεί να περισσεύει καλοσύνη. Αυτό το από το “λίγο” που έχεις και δίνεις σε κάνει να αισθάνεσαι και εσύ “πολύ”.
Είναι η ψυχή που ξεδιψάει!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΙΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑΞΗ Β΄5
2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Αφήστε μια απάντηση