Άρθρο του Θέμη Σιδηρόπουλου
<<Που θα βρεις τόσο θάρρος, για την ψυχή σου και το χέρι, κατάκαρδα τα τέκνα να χτυπήσεις, τέτοια φριχτή πράξη τολμώντας ; Και πώς θ’ αντέξεις να τα δεις μ’ αδιάκριτη ματιά σα θα τα σφάζεις >>
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Μήδεια
Στην κοινωνία μας , η παιδική κακοποίηση και ιδιαίτερα η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών αποτελεί ένα θέμα ταμπού τόσο για τους επαγγελματίες που καλούνται να διερευνήσουν και να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο φαινόμενο, όπως αστυνομικούς, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές παιδιών και εφήβων, νομικούς εγκληματολόγους κ.ά, όσο και για τις οικογένειες των παιδιών αυτών, αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Είναι κοινός τόπος ότι το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης δημιουργεί μεγαλύτερο επιστημονικό και κοινωνικό διάλογο, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί μεγαλύτερο κοινωνικό σοκ. Εξάλλου από έρευνες που έχουν διενεργηθεί σχετικά με την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τα αποτελέσματα δεν είναι ακριβή, λόγω του γεγονότος ότι οι επαγγελματίες αρνούνται να εμπλακούν σε ζητήματα κακοποίησης και ιδιαίτερα ενδοοικογενειακής βίας, ενώ οι γονείς αγωνιούν για τον κοινωνικό στιγματισμό. Ο αριθμός των θυμάτων δυστυχώς είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός καθώς ετησίως ανεβαίνουν κατά χιλιάδες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων είναι κορίτσια.
Οι κυριότερες ενέργειες – δραστηριότητες που περιλαμβάνουν στην παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι: Επαφές, Αγγίγματα, Θωπείες, έκθεση του παιδιού σε σεξουαλικές δραστηριότητες ή και εικόνες που δεν συνάδουν με την ηλικία του και την ανάπτυξή του, έκθεση ή συμμετοχή παιδιών σε πορνογραφικές ταινίες ή φωτογραφίες, ενθάρρυνση ή εξαναγκασμός των παιδιών να εκπορνευτούν να γίνουν μάρτυρες σεξουαλικών πράξεων. Σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού ορίζεται ως η συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως, δεν είναι σε θέσει να δώσει την συγκατάθεσή του, δεν είναι αναπτυξιακά διατεθειμένο ή η συγκεκριμένη πράξη παραβιάζει τους νόμους και τα κοινωνικά ταμπού μιας κοινωνίας.
Τα παιδιά μπορούν να υποστούν σεξουαλική κακοποίηση, τόσο από ενήλικες όσο και από άλλα παιδιά που είναι, λόγω της ηλικίας τους ή του σταδίου ανάπτυξής τους, σε θέση ευθύνης , εμπιστοσύνης ή εξουσίας πάνω στο θύμα. Είναι απαραίτητο να συμπληρώσουμε ότι ο όρος της «σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου », περιλαμβάνει κάθε δραστηριότητα με ανήλικο που βρίσκεται σε ηλικία μικρότερη από αυτήν στην οποία έχει δυνατότητα νομικής συγκατάθεσης και αποσκοπεί σε σεξουαλική ικανοποίηση ενηλίκου, ή σαφώς μεγαλύτερου σε ηλικία παιδιού. Στις δραστηριότητες αυτές, περιλαμβάνονται και άλλες δραστηριότητες που δεν εμπεριέχουν την επαφή , όπως είναι η δια βίας επίδειξη γεννητικών οργάνων από ή προς το παιδί , η δια της βίας παρακολούθηση πορνογραφικών προϊόντων.
Θα μπορούσαμε να τονίσουμε ότι η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ενεργειών , που ποικίλουν από το βιασμό έως και λιγότερες διεισδυτικές μορφές σεξουαλικής κακοποίησης. Οι αιτίες της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών, εντοπίζονται κυρίως στο γεγονός ότι οι δράστες μπορεί να έχουν οι ίδιοι κακοποιηθεί ως παιδιά ή να έχουν οι ίδιοι περιβάλλον με δυστυχία και βία. Υπάρχουν φορές όπου οι δράστες γνωρίζουν ότι οι πράξεις προκαλούν πόνο και ζημιά , όμως είναι αρκετές οι περιπτώσεις στις οποίες οι δράστες πείθουν τον εαυτό τους πως κάνουν ,<καλό> στο παιδί και ότι αυτός είναι ένας τρόπος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Στις αιτίες περιλαμβάνονται ακόμα η ψυχοπαθολογία του δράστη αλλά και οι άνισες πολιτικές που ενισχύουν τη βιαιότητα και την κακοποίηση.
Οι περισσότεροι σεξουαλικοί παραπτωματίες, αρνούνται την ανάληψη ευθύνης της εγκληματικής τους πράξης. Οι συνέπειες διακρίνονται σε βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Βραχυπρόθεσμες είναι αυτές που εκδηλώνονται άμεσα στο παιδί και το οδηγούν σε δυσλειτουργία , αποδιοργάνωση και πληθώρα ψυχοκοινωνικών δυσκολιών. Άμεσα σημάδια που θα πρέπει να μας ανησυχήσουν είναι οι εφιάλτες και γενικότερα τα προβλήματα ύπνου, η κοινωνική και συναισθηματική απόσυρση, ή η έντονη προσκόλληση του παιδιού σε κάποιον ενήλικα, η ασυνήθιστη μυστικοπάθεια, οι ασυνήθιστες και απρόσμενες αλλαγές στη διάθεση και στην προσωπικότητα, ο ανεξήγητος φόβος για συγκεκριμένα άτομα και τοποθεσίες, η απώλεια της όρεξης και οι ξαφνικές αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες.
Ανησυχητικά σημεία είναι, οι αναφορές σε έναν καινούριο, μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα, οι αυτοτραυματισμοί, η εκδήλωση αδικαιολόγητης ευαισθησίας πόνου ή μωλώπων στη στοματική ή γεννητική περιοχή , σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και πιθανή εγκυμοσύνη, ενώ ανησυχητική είναι και η φυγή από το σπίτι. Μακροπρόθεσμες συνέπειες του φαινομένου, εντοπίζονται κυρίως στην ενήλικη ζωή του ατόμου, με κατάθλιψη, σκέψεις αυτοκτονίας, αυτοκαταστροφικές τάσεις, σεξουαλικό άγχος και διαταραχές, υπερβολικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοκατηγορία και μίσος προς τον εαυτό του, διαταραχές πρόσληψης τροφής. Η θεραπευτική διαδικασία είναι επίπονη , χρειάζεται υπομονή και επιμονή ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προσεγγίζουμε το παιδί με συναίσθηση , μη κριτική στάση και αποδοχή.
Επίσης απαιτείται να δείξουμε στο παιδί ότι μπορεί να μας εμπιστευτεί, να του επιτρέψουμε να εκδηλώσει το άγχος του και να το απαλλάξουμε από τη δυσφορία που νιώθει. Ολοκληρώνοντας κοινός παρονομαστής όλων των προσπαθειών χρειάζεται να είναι η μη περαιτέρω θυματοποίηση του παιδιού μέσα από άκαμπτες και σκληρές διαδικασίες.-
ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Α.Τ. ΠΛΑΤΕOΣ
Αφήστε μια απάντηση