Το έχεις ακούσει σίγουρα και ίσως το έχεις πει κιόλας: «Όχι, εντάξει, το ελέγχω, καπνίζω λίγα τσιγάρα τη μέρα εγώ». Και κάπως έτσι συνεχίζει κάποιος, λιγάκι απενεχοποιημένα, τη συνήθεια αυτή που τόσο πολύ αγάπησε ο λαός μας.
Με φανατικούς καπνιστές παντού τριγύρω (μα παντού όμως) το δικό του “κοινωνικό” κάπνισμα φαντάζει ακίνδυνο. Εδώ όλοι κάνουν ένα και δύο και τρία πακέτα, σου λέει… τι θα πάθω εγώ με το ένα ή δύο ή τρία τσιγαράκια που κάνω με τον καφέ; Να σου πω την αλήθεια, εγώ προσωπικά το βρήκα ευκολότερο να το κόψω τελείως παρά να μετράω τα τσιγάρα μου. Και γιατί τελικά να τα μετράω;
Θα καταπιεζόμουν με στόχο δήθεν να αποφύγω κινδύνους συνεχίζοντας όμως να απολαμβάνω το ρημάδι ενώ τελικά την επικίνδυνη ζώνη δεν θα τη γλίτωνα. Δεν θα σου πω κάτι καινούριο διότι οι σχετικές έρευνες έχουν δημοσιευτεί εδώ και μερικά χρόνια. Όμως συναντώ τόσο συχνά ανθρώπους που μου λένε ότι κάνουν λίγα τσιγάρα τη μέρα με εκείνο το ύφος που μαρτυρά αβεβαιότητα αλλά ταυτόχρονα και μια χαλαρότητα που με κάνει να σκέφτομαι ότι τα αποτελέσματα δεν προωθήθηκαν στο κοινό όσο θα έπρεπε.
Ένα από τα κύρια συμπεράσματα των ερευνών είναι ότι ακόμα και με λίγα τσιγάρα τη μέρα ο κίνδυνος να την πάθεις τη ζημιά είναι πολύ αυξημένος σε σχέση με το να μην κάπνιζες.
Για παράδειγμα τα θανατηφόρα καρδιακά επεισόδια τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες που κάπνιζαν 1 έως 4 τσιγάρα τη μέρα ήταν τρεις φορές συχνότερα σε σχέση με τους μη καπνιστές. Σε αυτές τις μικρές δόσεις καπνού η αύξηση του κινδύνου είναι απότομη και μη γραμμική.
Για τις γυναίκες που κάπνιζαν 1 έως 4 τσιγάρα τη μέρα ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα ήταν πέντε φορές υψηλότερος. Ακόμα και το παθητικό κάπνισμα ανεβάζει τους κινδύνους καρδιακών επεισοδίων κατά 30%. Φυσικά όσο περισσότερα τσιγάρα κάνεις και για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είσαι καπνιστής τόσο το χειρότερο.
Όμως το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι ότι στο θέμα του καπνίσματος δεν υπάρχει ακίνδυνη ζώνη. Απλά κόψ’ το αν θες να εκμηδενίσεις αυτόν τον σημαντικότατο παράγοντα ζημιάς.
Οι καπνιστές ζουν κατά μέσο όρο 14 χρόνια λιγότερο… δεν είναι μικρό το νούμερο. Μια σκέψη που κάνω είναι ότι για κάποιον που κάνει παιδιά στα 35 και ζει έως τα 75, αυτά τα 14 χρόνια είναι περίπου το ένα τρίτο της ζωής του ως γονιός. Και μάλλον δεν θα προλάβει να γίνει παππούς ή γιαγιά.
Και αν είσαι από αυτούς/ες που σχεδιάζουν τη διατροφή τους, γυμνάζονται και γενικά θέλουν να προσέχουν σκέψου ότι όλα αυτά τα κάνεις τσάμπα και βερεσέ αν καπνίζεις εφόσον μπροστά στη ζημιά του τσιγάρου τα υπόλοιπα δεν συγκρίνονται.
Μαύρες σκέψεις και θα μου πεις δεν είναι απαραίτητο να συμβούν σε σένα αυτά… όμως με το ρημάδι μπαίνεις ψηλά στη λίστα. Φαντάσου τι φορτίο ξεφορτώνεσαι αν πεις σήμερα τέρμα στο δηλητήριο που μεταμφίεσε σε απόλαυση η συνήθεια.
Και κράτα αυτό τουλάχιστον… ότι σκέφτομαι και ζω έξυπνα σημαίνει πως κάθε τόσο αναρωτιέμαι ποιο είναι το κόστος της κάθε απόλαυσης και πόσα από αυτά που κάνουμε είναι επιλογές ή κολλήματα του χρόνου.
Seleo.gr News
Αφήστε μια απάντηση