Γράφει ο Ηλίας Τσέχος
Γιορτή μεγάλη, τετραήμερη, 24 – 28 Σεπτέμβρη 2014, στους νέους εξαίρετα χώρους ” ΕΡΙΑ” Νάουσας, 89 ταινίες μυθοπλασίας – FICTION, 58 πειραματικές – EXPERIMEDAL, 51 κινουμένων σχεδίων -ANIMATION, 16 ταινίες κινητών τηλεφώνων- MOVILE, 214 προβολές στο σύνολο, διαρκείας από 1′ μερικές, έως και 26′ άλλες, σε τρεις αίθουσες, παράλληλες εκδηλώσεις, φωτογραφία, εικαστικά, μουσική, ας το πούμε, συγχρηματοδότηση Ελλάδας, Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νέοι κυρίως, πλήθος κόσμου, γυμνασιόπαιδα ίσως, ελευθέρας εισόδου και πιθανότατα η ”ελευθέρας” να φονεύει πλέον απολαύσεις προβολών, συμβάλλοντας σ΄αυτό και οι υπερβολές των ταξιθετών περί ”προστασίας” θεατών, ενώ αγνοείται, τόσα χρόνια, από τους υπεύθυνους, πως με την έναρξη των προβολών, κλείνουν αυστηρά οι πόρτες κι εμείς αλιεύοντας διαθέσεις νεοκινηματογραφόφιλων, ψαρέψαμε πολλά: Α ωραία περνούμε, Ω η κρίση μας τρέφει , Απίστευτα το σύστημα σκοτώνει τον εαυτό μας, Εξαιρούνται οι παρόντες, Αγαπάμε ελαφρά εορτή, Το προτείνει και η τέχνη ρε μαλάκα, θα φύγουμε από την Ελλάδα, σε βλέπει πάλι η τέχνη…
Τέχνη από πολλές χώρες της γης, ταινίες ταινίες… παραγωγή παλαιότερη και τωρινή, από του χρόνου θα χαρούμε αν υπάρχει ” πακέτο ” προβολών της χρονιάς που διανύει το φεστιβάλ, σχεδόν άριστα γυρισμένες όλες οι ταινίες, σπουδαία φωτογραφία, καλός ήχος, καλή ηθοποιία , αρίστη σκηνοθεσία και αυτό που χαλά το σύμπαν και τον κόσμο, είναι το σενάριο, τα σενάρια δηλαδή, αυτή η πληγή !
Σ΄αγαπώ, μ΄αγαπάς, χωρίζουμε, κλέβουμε εμάς και τους άλλους, σκοτώνουμε ιδέες, ανθρώπους, ζώα, πληγές στο αίμα, φτωχός, πλούσιος, ο, τι θέλω κάνω δε μου φτάνει, τα άμοιρα, τα νεύρα, η κακία, έχω παιδιά, (εδώ ο ποιητής θα έλεγε: Μαζί τα κάναμε;), κινητά, καπνίζω, χάνω ε και;
Φοβούνται οι ταινίες, δεν τολμούν, ούτε προτείνουν όποιες ανατροπές, ”λουφάζουν”, οι περισσότερες χρηματοδοτούμενες από τα κατεστημένα και αφού εμπορευματοποιήθηκαν αγιάτρευτα… Ξεχωρίσαμε ρώσικες ταινίες, κάπου ισπανικές, μία Νορβηγίας, Κίνας, ελληνικές με κόπο και μάλλον ελάχιστες συμμετοχές…
Λαχτάρισα κι εγώ, ξανοίχτηκα, τόλμησα σε πλήθος προβολών, πολλάκις ωμός ρεαλισμός, σαν διηγήματα καλά και μέτρια γραφής, δίδαξαν, διδάχτηκαν κι αυτές, Και του χρόνου… Άφοβα, παιδεμένα, ιάσιμα κι αλίμονο μην επαναπαύεστε ” Η κρίση μας κάνει ποιητές ”, ποτέ ποιητής μη γίνω ή ”Ο καλός θεατής στο σκοτάδι φαίνεται”, δεν φαίνεται … NEVER PAUSE, ναι, αισιόδοξα, απλής ανα-λογικής!
Αφήστε μια απάντηση