H καταγραφή….

Γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

Σε μια αλλαγή δημοτικής αρχής επειδή δεν προβλέπεται η διαδικασία της παράδοσης και παραλαβής μπορούν να γίνουν δύο πράγματα.

Το πρώτο αφορά την δυνατότητα του απερχόμενου δημάρχου να δημοσιεύσει αυτός τα όσα παρέλαβε, όπως τα αύξησε και τα παραδίδει στην νέα δημοτική αρχή, ως μια παρακαταθήκη καταγραφής.

Αυτό για να γίνει προϋποθέτει την βεβαιότητα και την σιγουριά της απερχόμενης δημοτικής αρχής ότι ΔΕΝ κακοδιαχειρίστηκε ούτε κακοδιοίκησε.

Το δεύτερο είναι αυτό που με κακό τρόπο προσπάθησε να επικοινωνήσει ο δήμαρχος – τηλεοπτικός αστέρας του δήμου ΜΑΡΑΘΩΝΑ εκτοξεύοντας και αναιρώντας κατηγορίες σε βάρος της προηγούμενης δημοτικής αρχής.

Στο δήμο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ η απελθούσα δημοτική αρχή , φρονίμως ποιούσα για τα όσα διέπραξε, τήρησε ειδήμονα σιγή, αφήνοντας το έργο της ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ στην νέα διοίκηση, η οποία έχει χρέος να μην βιαστεί αλλά ούτε να βραδυπορήσει παρουσιάζοντας με στοιχεία τα όσα από την ημέρα της εναλλαγής καταγράφει.

Και είναι χρέος της, με όποιον τρόπο επιλέξει, να δημοσιοποιήσει το τί βρήκε στα συρτάρια, γιατί αν δεν το κάνει αυτό στον προσήκοντα χρόνο τότε δικαιωματικά θα χρεωθεί τις αμαρτίες άλλων.

Όπως είναι γνωστό στην διάρκεια της προηγούμενης θητείας κάποιοι έβαλαν φωτιά στην οικονομική υπηρεσία του πρώην δήμου ΜΕΛΙΚΗΣ –ο απερχόμενος δήμαρχος είπε ότι ήταν εμπρησμός– και προφανώς με τον εμπρησμό κάποιοι κάτι κακό ήθελαν να κρύψουν  με το κάψιμο των οικονομικών στοιχείων.

Οι δημότες που πληρώνουν δεν πρέπει να μάθουν ποιοι το έκαναν, πώς και κυρίως γιατί;

Πέρα όμως από τον εμπρησμό, τα ΛΥΜΑΤΑ της ΜΕΛΙΚΗΣ, τον υδατόπυργο της Παλιόχωρας, τον πεζόδρομο της ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ, τις αμμοληψίες και την παρακράτηση του ΦΠΑ –τα γνωστά-, από ότι ακούγεται προκύπτουν καθημερινά νέα στοιχεία.

Ακούγεται πως τα οικοδομικά υλικά –κυρίως μπογιές κάθε είδους– βρίσκονταν σε ιδιωτική αποθήκη και πρόσβαση με αντικλείδια είχαν καμιά δεκαριά άτομα.

Όταν ο νέος αντιδήμαρχος άλλαξε το λουκέτο την επομένη το βρήκε σπασμένο προφανώς από κάποιον που είχε κακομάθει.

Χωρίς ανάθεση, χωρίς σύμβαση, χωρίς επίβλεψη, χωρίς καταμέτρηση και χωρίς παραλαβή πληρώθηκε στο ΠΛΑΤΥ υποτιθέμενο (;) έργο της ΔΕΥΑΛ και μόλις προχτές ζητήθηκε τακτοποίηση στα χαρτιά.

Καταγγέλλεται ότι σε διάφορες προμήθειες, μάλλον σχολικής επιτροπής, γίνονταν χοροί προχειρότητας και όχι μόνον.

Στον τέως δήμο ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ στις 8/4/2005 συζητήθηκε στο Δημοτικό συμβούλιο το θέμα – και ψηφίστηκε ομόφωνα– της «ανάκληση παραχώρησης και κίνηση διαδικασίας επιστροφής ακινήτου στο δήμο Αντιγονιδών».

Το θέμα αφορά περιουσία 30 στρεμμάτων ανάμεσα ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ – ΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ το οποίο εκχωρήθηκε σε αγροτικό Συνεταιρισμό για ανέγερση γραφείων, ψυγείων, διαλογητηρίων κλπ. εντός πενταετίας. Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθεί ο σκοπός για τον οποίο εκχωρήθηκε με ευτελές ποσό το ακίνητο επιστρέφεται στο δήμο, (σχετικές αποφάσεις 33/1997 και 46/2005).

Υπάρχει πληροφορία πως αντί να επιστραφεί μοιράστηκε σε κάποια εκ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνεταιρισμού.

Αυτό το ακίνητο ο δήμος πρέπει να το αφήσει έτσι;

Το ότι ο δήμος έδειχνε να νομίζει ότι μπορεί να βολεύει τους πάντες εμπέδωσε την νοοτροπία ότι είναι ένα πάμπλουτος δότης, αρκεί να θέλει να δώσει, ενώ μάλλον ήταν ένας απατεώνας και γι αυτό η χρήση των πλάγιων δρόμων από μέρους των πολιτών θα έπρεπε να υπολογίζεται ως κατανοητή προσπάθεια.

Οι πλάγιοι δρόμοι – τα πλάγια μέσα– δεν αποτελούσαν εξαρχής για τον δήμο παράβαση των κανόνων αλλά τον συνηθισμένο τρόπο λειτουργίας του, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν την νοοτροπία του ασύδοτου, του καταπατητή, του ανθρώπου που εμπορεύεται δημοτική περιουσία για ίδιον όφελος.

Τελικά υπάρχουν ή δεν υπάρχουν σκελετοί στις ντουλάπες;

Γιατί αν δεν υπάρχουν, τότε δικαιώνεται ο εξαφανισμένος τοπικός κομματάρχης που χρησιμοποιώντας πλάγια μέσα απαιτεί από τους ανθρώπους του, υπακοή και ταυτόχρονα αναλαμβάνει να ενεργήσει για τις υποθέσεις τους, δηλαδή τους βοηθάει να «τακτοποιηθούν» και έτσι  εξασφαλίζει με την επιρροή του, πλεονεκτήματα στον συναγωνισμό με τους άλλους πολίτες που δεν έχουν προστάτη, ώστε, από τη μια μεριά, ενώ π.χ. η σύμβαση, την οποία αναξιοκρατικά υπέγραψε ο προστατευόμενος τελειώνει, ας πούμε, τον Οκτώβρη, αυτός να παραμένει στην υπηρεσία του δήμου και να πληρώνεται, προφανώς με μαύρα, και από την άλλη ο κομματάρχης να συμμαζεύει και να μετακινεί κανά δυο-τρεις χιλιάδες ψηφαλάκια, όπως αυτός γουστάρει.

Τάσος Τασιόπουλος

ΥΓ.1. Λένε πως όταν κακομάθει ένας πρώην με μια υπουργική MERCEDES, τότε την παραδίδει για λίγο και μετά την παίρνει από τον ΟΔΔΥ. Πλάκα δεν έχει;

Λένε ότι η Mercedes στον ΟΔΔΥ πληρώθηκε 19600,00€ όταν όπως ακούγεται όποιος πληρώσει μετρητοίς έχει έκπτωση 80% (δηλαδή μόνο 3920,00€). Και αυτό θυμίζει το ανέκδοτο με τον Μπόμπο μαθητή δευτέρας Δημοτικού που όταν τον ρωτάει ο δάσκαλος πόσο κάνουν 9+2 αυτός αφού ξύνεται για λίγο απαντάει: ρε, Δάσκαλε δεν είμαι και έκτη τάξη.

ΥΓ.2. Στο κείμενο που ακολουθεί που παρέλαβα ταχυδρομικώς καταγράφεται ένας προβληματισμός της  μικρής Μαρίας Λαζαράκη που μάλλον ωριμάζει νωρίτερα.

Σε αυτή τη ζωή πολλοί θα σε μειώσουν θα σε πατήσουν εκεί που πονάς , θα σε ειρωνευτούν θα σε εκμεταλλευτούν , θα σε προσβάλλουν θα σου φερθούν με χυδαίο τρόπο ή θα σου μιλήσουν με χυδαία λόγια , θα σου επιτεθούν, θα σε αμφισβητήσουν , θα σου κολλήσουν ρετσινιές ή ταμπέλες , θα σου χρεώσουν λάθη άλλων. Και εσύ τι πρέπει να κάνεις σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις , που άλλες μοιάζουν αρκετά ή άλλες καθόλου; Η κάθε πράξη η οποιοδήποτε λόγος έχουν διαφορετικά αποτελέσματα πάνω στον άνθρωπο. Υπάρχουν άτομα που έχουν βιώσει στη ζωή τους κάτι από όλα αυτά; Άλλοι τα αντιμετωπίζουν και τα ξεχνούν . προχωρούν στη ζωή τους και από δω παν και άλλοι. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να ξεχάσουν τίποτα από ότι έζησαν , τα έχουν μέσα στη ψυχή τους καλά κλειδωμένα λες και η ψυχή τους είναι ένα κλειδί φυλακής , ένα κελί φυλακής που δεν υπάρχουν τα κλειδιά για να αποδράσεις  , και αυτό γιατί ; Γιατί ή κάποιος τα πήρε ή εσύ ο ίδιος τα έσπασες οικειοθελώς για να ζεις μια ζωή στη φυλακή σου , που κάποιες φορές μπορεί να είναι σωτηρία για σένα. Άλλοι ζουν με ψυχολογικά τραύματα ή σημάδια ανεξίτηλα πάνω στο σώμα τους. Άλλοι με κέφι και ξεγνοιασιά άλλοι ζουν απλά για να ζουν χωρίς κανένα τραύμα ή χαρά, και άλλοι ζουν παρασιτικά εις βάρος άλλων. Πάντως όλοι ζουν.