Ανακοινώθηκε χθες ο προτιμητέος υποψήφιος αγοραστής της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Οι θλιβεροί τίτλοι τέλους γράφονται σε ένα ακόμη κομμάτι του τοπικού μας πλούτου. Σύντομα οι Γάλλοι ιδιοκτήτες -προφανώς μετά τη φετινή καμπάνια- θα πάρουν τα κλειδιά των εργοστασίων στο Πλατύ, την Ορεστιάδα, τις Σέρρες (φυσικά και της Λάρισας, της Ξάνθης, και τα… δύο της Σερβίας).
Οποιος νιώθει περήφανος για την εξέλιξη αυτή να σηκώσει το πράσινο ή το γαλάζιο χέρι του. Οποιος ξαναμιλήσει για πετυχημένες πολιτικές και συμβόλαια με το λαό, να πέσει φωτιά να τον κάψει. Οποιος επιτρέψει να τη γλυτώσουν οι ανέντιμοι που βύθισαν την ελληνική ζάχαρη στον τάφο, ας μην λέγεται Ελληνας.
Για ό,τι αφορά το αύριο:
• Να διασωθεί η τευτλοκαλλιέργεια της χώρας με κάθε τρόπο, να το ξέρει ο Γάλλος και να το υπογράψει. Δεν τον θέλουμε εδώ για να συσκευάζει το περίσσευμα της δικής του ποσόστωσης. Οι αγρότες μας δεν θα γίνουν ούτε κολίγοι ούτε μετανάστες.
• Να υποχρεωθεί το νέο αφεντικό σε επενδύσεις στα εργοστάσια που θα τον αγκυρώνουν μακροπρόθεσμα, δεν θα κάνει πειρατικό ρεσάλτο και μετά aller.
• Να εξασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα ύψη των ημερομισθίων.
2 Απριλίου 2013, Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Αφήστε μια απάντηση