καμπάνες του επιβιωτικού συναγερμού.
Τι κάνουμε; Τι λείπει; Ενα εθνικό σχέδιο ζωικής και φυτικής παραγωγής. Μια παραγωγή που θα έπρεπε, κατ´ αρχήν, να αντιμετωπίσει τη σημερινή άνιση αναλογία 70-30, τονώνοντας το ζωτικό κεφάλαιο ώστε η ζυγαριά να δείξει 50-50.
Θα πείτε: τόσες δεκαετίες δημοκρατίας, κι ακόμη δεν έχουμε εθνικό σχέδιο;
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ! Το μόνο που ακούς είναι φοροεπιδρομές στα μαντριά, εισαγωγές σε κρέας και γάλα, βοσκοτόπια να μην αναγνωρίζονται πια, αφανισμός σε χοιροστάσια, πτηνοθαλάμους, βουστάσια.
Η ανάγκη για ένα πανεθνικό συμβούλιο χάραξης σωτήριας οδού είναι πλέον διάπυρος.
Η διεπαγγελματική κρέατος είναι μια φλόγα ελπίδας, συγχαρητήρια στους φορείς που δίχως την κεντρική διοίκηση απέδειξαν πως όλα ανατρέπονται, πως όλα σώζονται. Για το γάλα των παιδιών μας, με την πιο αγελαδινή σημασία του όρου, ας δώσουμε τη μάχη, τίποτε δεν χάθηκε, δεν παραιτούμαστε.
16-6-2013 Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Βουλευτής Ημαθίας – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Αναπ. Γραμματέας Κοινοβ. Ομάδας
Αφήστε μια απάντηση