Το ζευγάρι κοιμάται αμέριμνο στο σπίτι, 3 η ώρα το πρωί όταν ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι. Έντρομοι πετάγονται από το κρεβάτι. Ο άντρας πάει στο θυροτηλέφωνο και ρωτάει:
-“Ποιος είναι;”
Ακούγεται μια αντρική φωνή.
-“Φίλε, κατεβαίνεις να με σπρώξεις λίγο, σε παρακαλώ;”
-“ΤΙ;;; ενίσταται ο άντρας, “Μας ξύπνησες νυχτιάτικα για να κατέβω να σε σπρώξω; Δεν είσαι με τα καλά σου. Άντε παράτα μας!” και…
Σε κανένα 10λεπτο, μόλις τους ξανάπαιρνε ο ύπνος, να σου πάλι το κουδούνι. Πετάγεται από το κρεβάτι ο τύπος, τρέχει στο θυροτηλέφωνο κι ακούει πάλι την ίδια φωνή:
-“Έλα, ρε φίλε! Κατέβα λίγο να με σπρώξεις σε παρακαλώ !”
Έξαλλος ο άντρας, του απαντάει
-“Ρε, άμα κατέβω κάτω, θα σε κάνω μαύρο, το κατάλαβες; Εξαφανίσου, μην φωνάξω την αστυνομία!”.
Γυρίζει ξανά στο κρεβάτι, οπότε του λέει η γυναίκα του:
– “Βρε αγάπη μου, ξυπνήσαμε που ξυπνήσαμε, κι όσο νά ναι άνθρωποι είμαστε … Θα μπορούσε να συμβεί και σένα μέσα στη νύχτα να μείνεις με το αυτοκίνητο και να μην υπάρχει ψυχή να σε βοηθήσει. Άντε, κάνε ένα ψυχικό, να πάει στα κομμάτια – μπας και ησυχάσουμε…”
-“Τέλος πάντων, ας σου κάνω το χατίρι, γιατί αυτός είναι ικανός να ξαναχτυπήσει…”
Ρίχνει ένα μπουφάν πάνω από τις πυτζάμες και κατεβαίνει στον δρόμο, όπου όμως … δεν υπάρχει ψυχή! Κοιτάει από δω, κοιτάει από κει, τίποτα. Βάζει μια φωνή:
– “Πού είσαι εσύ που φωνάζεις τόση ώρα να σε σπρώξω;”
Κι ακούει τη φωνή του τύπου από το παρκάκι δίπλα:
-“Εδώ, στις κούνιες !!!!!”…
Γ.Λ.
Αφήστε μια απάντηση