Ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευρυπίδη, παρουσιάζουν, το Σάββατο 25 Αυγούστου 2012 στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Αλεξάνδρειας, η 5η Εποχή Τέχνης και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη και πρωταγωνιστές την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Kλυταιμνήστρα), τον Στέλιο Μάϊνα (Αγαμέμνων), την Ιωάννα Παππά (Ιφιγένεια), τον Μηνά Χατζησάββα (πρεσβύτης), τον… Γιάννη Στάνκογλου (Αχιλλέας), την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (άγγελος) και τον Άγγελο Μπούρα (Μενέλαος). Ώρα έναρξης: 21:00. Γενική είσοδος: 15 ευρώ.
Η παράσταση εντάσσεται στο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων “Αλεξάνδρεια 2012”, που διοργανώνει η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας
Το προτελευταίο έργο του Ευριπίδη, η Ιφιγένεια εν Αυλίδι, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, είναι ένα ειρωνικό και, ταυτόχρονα, τραγικό σχόλιο πάνω στο θέμα της πολιτικής σκοπιμότητας. Το έργο πραγματεύεται τη θεϊκή βούληση της Άρτεμης να θυσιαστεί η Ιφιγένεια, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών, Αγαμέμνονα, προκειμένου να φυσήξουν ούριοι άνεμοι και να κινήσει ο στόλος των Ελλήνων για την Τροία. Ο πόλεμος γίνεται αυτή τη φορά γιατί ο Πάρις έκλεψε την Ελένη, σύζυγο του Μενέλαου, προσβάλλοντας έτσι την Ελλάδα. Ο στόλος των Ελλήνων περιμένει στην Αυλίδα να φυσήξουν οι άνεμοι… Η αρχική απόφαση του Αγαμέμνονα ν’ αποδεχτεί το χρησμό, μέσα σε μία κατάσταση σύγχυσης και πανικού και η ψευδής ανακοίνωσή του για γάμο της Ιφιγένειας με τον Αχιλλέα προκειμένου να οδηγηθεί η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, σύντομα ανακαλείται από τον ίδιο. Ωστόσο τελικά, ο Αγαμέμνων, παρά τις ικεσίες της Κλυταιμνήστρας και της Ιφιγένειας, αποφασίζει τη θυσία. Η Ιφιγένεια, καλείται σε μια στιγμή να συνειδητοποιήσει την αμετάκλητη αλλαγή στη ζωή της. Αδύναμη και αηδιασμένη απέναντι στη βία του στρατεύματος, ανυπεράσπιστη, κι αθώα, αποφασίζει, με ένα λόγο ειρωνικό που φτάνει στα όρια του σαρκασμού, να θυσιαστεί οικειοθελώς. Η θυσία αποφασίζεται! Η εκστρατεία θα ξεκινήσει… Η ιστορία συνεχίζεται… Το ερώτημα παραμένει: Θυσία ή φόνος;
Η Ιφιγένεια σύμβολο κάθε θυσίας, είναι το εξιλαστήριο θύμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων κάθε εποχής. Η Ιφιγένεια δεν θυσιάζει μόνο τη ζωή της, αλλά κυρίως, θυσιάζει, την αθωότητα της καθώς καλείται, σχεδόν ακαριαία, να συνειδητοποιήσει το ανελέητο του κόσμου αυτού.
Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κειμένου, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον, με την σύγχρονη μουσική επεξεργασία του Κ. Βήτα.
Ένας πυροβολισμός. Σκοτάδι. Μια γυναίκα νεκρή. Κάπου κοντά σε μια παραλία. Ένα σύνολο γυναικών μάρτυρες του θανάτου, ανακρίνονται. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Ο χορός αποκτά πρόσωπο, κάθε γυναίκα εκφράζεται διαφορετικά. Τα χορικά γίνονται το σημείο συνάντησης και αντιπαράθεσης με την ιστορία. Οι ήρωες αναζητούν καθένας τη δική του αλήθεια εκφράζοντας καθένας ένα διαφορετικό κόσμο, που αρνείται πεισματικά να συνυπάρξει με το αυτονόητο… Η έννοια της θυσίας αποκτά πολλαπλές διαστάσεις. Συγγενεύει με τη δολοφονία…
Συντελεστές: Μετάφραση: Κ. Χ. Μύρης [Κώστας Γεωργουσόπουλος], Σκηνοθεσία – επεξεργασία κειμένου: Θέμης Μουμουλίδης, Σκηνικό: Γιώργος Πάτσας, Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού, Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα, Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος, Βοηθοί σκηνοθέτες: Ηλίας Ζερβός, Σήφης Μάϊνας, Διεύθυνση παραγωγής: Κρις Ραντάνοφ, Νόρα Φαγά, Art work: Γεωργία Αλεβιζάκη.
Χορός: Ρίτα Αντωνοπούλου (κορυφαία), Λουκία Μιχαλοπούλου, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Γιάννα Παπαγεωργίου, Λένα Παπαληγούρα, Αρετή Πασχάλη.
Αφήστε μια απάντηση