Πόσες και πόσες φορές άνθρωποι που προσπαθούν να κόψουν το κάπνισμα, ύστερα από κάποιες ώρες δεν έχουν μονολογήσει: “να είχαμε ένα τσιγαράκι” και την επόμενη στιγμή, το ανάβουν. Έτσι όλη η προσπάθεια τους πάει πίσω, για μια επιθυμία που δεν κατάφεραν να καταπολεμήσουν. Όμως αντί για να την καταπολεμήσουν, μπορούν απλά να την αλλάξουν με μια άλλη διαφορετική επιθυμία. Ποια είναι αυτή…;Βρετανοί επιστήμονες τονίζουν ότι, οι καπνιστές που…
προσπαθούν να περιορίσουν το κάπνισμα ή να το κόψουν θα ήταν προτιμότερο να αντικαταστήσουν την επιθυμία τους για τσιγάρο με τη σωματική άσκηση. Οι ερευνητές που δημοσίευσαν τα συμπεράσματα της μελέτης τους στην επιθεώρηση Addiction, συνδύασαν τα στατιστικά στοιχεία από προηγούμενες 19 κλινικές δοκιμές και διαπίστωσαν ότι η σωματική άσκηση σε γενικές γραμμές βοηθάει όσους θέλουν να κόψουν το κάπνισμα να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για νικοτίνη, παρότι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έτσι θα αποβάλουν ευκολότερα την βλαβερή συνήθεια.
“Ασφαλώς η σωματική άσκηση φαίνεται να έχει προσωρινά οφέλη και υπό αυτή την έννοια προτείνεται ανεπιφύλακτα”, δήλωσε ο Έντριαν Τέιλορ, καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Ψυχολογίας της Υγείας στο πανεπιστήμιο του Έξετερ στη Βρετανία και επικεφαλής της μελέτης.
Κατά τις κλινικές δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν για τις ανάγκες της μελέτης οι εθελοντές κλήθηκαν να κάνουν κάποιου είδους σωματική άσκηση–πιο συχνά έντονο περπάτημα ή ποδηλασία–ή κάποιου είδους “παθητική” δραστηριότητα, όπως απλώς να καθίσουν μη κάνοντας τίποτα ή να παρακολουθήσουν μια βιντεοταινία.
Συνολικά, η ομάδα του Τέιλορ διαπίστωσε ότι οι εθελοντές είχαν μικρότερη επιθυμία να καπνίσουν ύστερα από τη σωματική άσκηση σε σχέση με πριν χωρίς να είναι σαφές για ποιόν λόγο.
Ενδεχομένως η σωματική άσκηση να λετουργεί ως περισπασμός, ενώ η δραστηριότητα ίσως να βελτιώνει την διάθεση των ανθρώπων ώστε να μη νιώθουν τόσο έντονη την ανάγκη να αισθανθούν καλύτερα με το να καπνίσουν, εξηγεί ο Τέιλορ.
Κανένας από τους καπνιστές που συμμετείχαν στην μελέτη δεν βρισκόταν σε πρόγραμμα διακοπής του καπνίσματος ούτε χρησιμοποιούσε υποκατάστατα νικοτίνης, όπως ειδικές τσίχλες ή επιθέματα. Με δεδομένο ότι η θεραπεία με υποκατάστατα νικοτίνης μειώνει την επιθυμία για την ουσία αυτή, η σωματική άσκηση ενδεχομένως να είχε μικρότερη επίδραση στους καπνιστές που θα έκαναν χρήση αυτών των προϊόντων.
iatropedia.com
Αφήστε μια απάντηση