Για την Πάττυ..

Της Νίκης Θεοδωρίου

Για εμπόδιο λησμονιάς

Ένας χρόνος πέρασε

Βαρύς πικρός αγέλαστος

πέρασε αυτός ο χρόνος

χωρίς την Πάττυ την γλυκιά

το γέλιο της την ομορφιά

Πάττυ:

Η νύχτα δίχως τελειωμό

κλαίει για τον χαμό σου

το αδειανό το σπίτι σου

θρηνεί το ριζικό σου

Σε αυτό το σπίτι ανέτειλε

του ηλίου η θαλπωρή

τα δυο κορίτσια σκόρπιζαν

γέλιο χαρά ζωή

Και όλα κυλούσαν ήρεμα

γεμάτα προκοπή

τίποτα δεν προμήνυε

τι μέλλει να συμβεί

Ξάφνου σεισμός συθέμελα

το σπίτι σας χτυπά

γκρεμίζονται τα όνειρα

χάνεται η χαρά

Πάττυ:

Ήσουν και θα ΄σαι φωτεινός

φάρος μεσ’ τη ζωή μας

άφησες πίσω σου παιδιά

άξια έξυπνα δυνατά

Όλα τα χρόνια που θα ‘ρθουν

Πάττυ θα ΄σαι κοντά τους

στην σκέψη τους την μνήμη τους

άγγελος στα όνειρα τους

Βράχος ακλόνητος βαρύς

ο άνδρας της ζωής σου

θα στέκει άγρυπνος φρουρός

στο πλάι τους συνοδηγός

Αστέρι πού φεγγοβολά ψηλά

στον έναστρο ουρανό

στέλνεις ενέργεια θετική

σ’όλους που σε αγαπούν στη γή

Πάττυ:

Από ψηλά θα τους θωρείς

τα βήματα τους θα οδηγείς

στον ίσιο δρόμο του ΧΡΙΣΤΟΥ

της αρετής και του ΘΕΟΥ