Πανηγύρισε ο Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων στο Νησί

Το εσπέρας της Πέμπτης, 31^ης Οκτωβρίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νησίου.

Δείτε εικόνες του Κοσμά Καραγιάννη:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πηγήν ἰαμάτων ἔχο­ντες, ἅγιοι Ἀνάργυροι, τάς ἰάσεις παρέχετε πᾶ­σι τοῖς δεομένοις».

Ἀρκετές φορές μέσα στή διάρκεια τοῦ χρό­νου ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾶ, δυ­ά­δες ἁγίων, τούς ὁποί­ους συν­δέει ἕνα κοινό ὄνομα, ὄνομα πού προ­έρχεται ἀπό μία βασική ἰδιότη­τα πού χαρακτή­ριζε τή ζωή τους. Ὀνο­μά­ζονται «ἀνάρ­­γυ­ροι», ἄν­θρω­ποι δηλαδή πού δέν εἶχαν σχέ­ση μέ τά χρήματα καί δέν ἦταν προσκολλημένοι σέ αὐτά, ἄνθρω­ποι πού προσέφεραν τήν ἴαση καί τή θεραπεία στούς συνανθρώπους τους δω­­­­ρεάν.

Τά ὀνόματά τους διά­φο­­ρα· καί ἀνάμεσά σ᾽ αὐ­τούς καί οἱ δύο ἀνάρ­γυροι ἅγιοι πού τιμοῦμε σή­με­ρα, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός. Δύο θαυ­ματουργοί ἰατροί, πού θε­ρά­­­πευ­αν ὄχι μόνο ἐν ζωῇ τίς ἀσθέ­νειες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά συνε­χίζουν καί μετά θάνα­τον νά θαυ­μα­τουργοῦν ἀπαλλάσσοντας τούς αἰ­­­­τουμένους ἀπό τίς ἀ­σθένειές τους, ὅπως χα­­ρακτηριστικά σημει­ώ­νει ὁ ἱερός συναξα­ρι­στής: «Εἰ καί παρῆκαν γῆν Ἀνάργυροι δύω, πλη­ροῦσιν ὡς πρίν καί πάλιν γῆν θαυ­μάτων».

Τήν αἰτία τῶν πολλῶν τους θαυ­μά­των μᾶς ἀπο­­καλύπτει ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος στό τροπά­ριο πού ἀκούσαμε προηγουμένως: «πη­γήν ἰαμάτων ἔχον­τες … τάς ἰάσεις παρέ­­χετε». Καί ἡ πη­γή τῶν ἰαμά­των δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἔχουν πλούσια οἱ ἅγιοι.

Σέ αὐτή τήν χάρη ἀνα­φέρεται ὁ ἴδι­ος ὁ Χρι­στός λέγο­ντας: «ὁ πι­στεύων εἰς ἐμέ … ποτα­μοί ἐκ τῆς κοι­λίας αὐ­τοῦ ρεύσουσιν ὕδα­τος ζῶντος».

Αὐτή ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ πρόξενος τῶν ἰαμάτων πού ἐκπη­γάζουν ἀπό τά ἱερά λεί­ψανα τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων. Ἡ χάρη τοῦ Θε­οῦ εἶναι αὐτή πού θαυ­μα­τουργεῖ διά τῆς ἐπι­κλή­σεως τοῦ ὀνόματός τους.

Ἴσως κάποιοι ὅμως ρω­­τήσουν: Μόνο αὐτοί οἱ ἅγιοι ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί θαυμα­τουρ­­γοῦν καί θεραπεύ­ουν; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν τή χάρη, ἀλλά καί ἀκόμη ὅλοι ὅσοι πιστεύουν στόν Θεό ἔχουν τή χά­ρη του, κατά τή δια­­­­βε­βαί­ωση τοῦ Κυ­ρίου μας. Ὅ­μως δέν ἔχουν ὅλοι τήν ἴδια χάρη, διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει «κα­τά τό μέτρον τῆς δω­ρεᾶς». Ἀνά­λο­γα, δηλα­δή, μέ τήν πίστη, τή ζωή, τήν ἄσκηση ἤ τό μαρ­τύ­ριο λαμβά­νουν οἱ ἄν­θρω­ποι καί οἱ ἅγιοι τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο ση­μεῖο πού διαφορο­ποι­­εῖ τή μία καί κοινή χά­ρη τοῦ Θεοῦ πού δί­δεται καί ὑπάρ­χει στούς ἁγίους καί κατ᾽ ἐπέ­κτα­ση στούς πιστούς.

Τό δεύτερο σημεῖο εἶ­ναι ὅτι ἡ χά­ρη δέν ἐ­νερ­­γεῖ σέ ὅλους μέ τόν ἴδιο τρόπο. Ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι ὁ κάθε ἕνας πού ἔχει λάβει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ἔχει λάβει γιά διαφορετικό λόγο. Ὁ Θεός τήν δίδει πρός τό συμφέρον τῶν ἀνθρώπων καί τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό καί ἄλλος λαμβάνει τή χάρη τῶν ἰαμάτων καί ἄλλος τῆς σοφίας καί τῆς διδασκαλίας καί τῆς προφητείας.

Ὁ Θεός ἐπιτρέπει δηλαδή ἡ χά­ρη του νά ἐνεργεῖ μέ δια­φορετικό τρό­πο σέ κάθε ἄνθρωπο, ὥστε νά ἐκ­πλη­ρώνεται τό σχέδιό του, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή σωτηρία μας.

Ὁ Θεός δέν προσφέρει τή χάρη του στούς ἀν­θρώπους γιά νά μᾶς ἐν­τυ­­πω­σιάσει ἤ γιά νά μᾶς κα­τα­πλή­ξει. Ὁ Θε­ός ἐπι­τρέ­πει ἡ χάρη του νά δρᾶ διά τῶν ἐκλε­κτῶν του δούλων καί τῶν ἁγί­ων αἰσθητά, ὥστε νά γίνεται ἀντι­ληπτή ἀπό τούς ἀν­θρώ­πους, διότι ἀπώ­τερος σκοπός τῆς θείας χά­ρι­τος εἶναι ἡ σω­τηρία τοῦ ἀνθρώ­που, καί σ᾽ αὐ­τήν ἀπο­βλέπει ἡ ἔκφρασή της μέ ποι­κίλους τρό­πους, καί στή συγκε­κρι­μένη περίπτωση τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων, διά τῶν θαυ­μάτων.

Πῶς ὅμως ἐπιδροῦν οἱ ἰάσεις τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων στή σωτηρία μας; Καί γιά ποιόν λόγο ἡ Ἐκκλη­σία μᾶς ὑπεν­θυ­μίζει μέ τίς πανηγύ­ρεις τους τή χάρη τῶν ἰα­μάτων πού ἔχουν λάβει ἀπό τόν Θεό;

Ἀσφαλῶς ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πού μεταδίδεται διά τῶν ἁγίων ἐπιδρᾶ μέ διαφορετικό τρόπο σέ κάθε ἄν­θρωπο ἀνάλογα μέ τή ψυχική του κατά­σταση. Ἐπιδρᾶ ὅμως σέ ὅλους μας σέ δύο, θά μποροῦσα νά πῶ, κα­τευ­­θύνσεις.

Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι μᾶς ὑπεν­θυ­μίζει τήν παρουσία καί τήν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἀπών. Δέν εἶ­ναι κά­ποι­ος ἀπό­μακρος κύριος, ὁ ὁποῖος μόνο θά μᾶς κρί­νει. Μᾶς ἀγαπᾶ σάν ἀλη­θι­νός πατέρας καί φροντίζει νά μᾶς ἀνα­κου­φίζει καί ἀπό τούς πόνους τῆς παρού­σης ζωῆς.

Ἡ δεύ­τερη κατεύθυν­ση εἶναι ὅτι μᾶς θυμίζει πώς αἰ­τία τῶν ἀσθε­νει­ῶν καί τῶν πόνων πού ὑφι­στά­μεθα εἶναι ἡ ἁ­μαρ­­τία· καί ἀπό αὐτήν μπο­­ρεῖ νά μᾶς θερα­πεύ­σει μόνο ὁ Θεός, ὁ ὁ­ποῖ­ος μᾶς θε­ραπεύει διά τῶν ἁγίων του καί ἀπό τίς σωμα­τικές νόσους.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς τι­μώντας καί ἑορτά­ζο­ντας τούς ἁγί­ους Ἀναργύ­ρους, πού εἶναι καί οἱ προστάτες τῆς ἐνορίας σας, ἄς τούς παρακαλέ­σουμε νά μᾶς χαρίσουν μαζί μέ τήν ἴαση τῶν σωμα­τι­κῶν μας πόνων καί ἀσθε­­νειῶν καί τήν ἴαση τῶν ψυχικῶν μας ἀσθε­νει­ῶν, πρεσβεύ­οντας στόν Θεό πάντοτε γιά τή σω­τηρία μας.