Την 6η Μαρτίου του 1985 η ελληνική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, ανακοίνωσε, την ΑΓΟΡΆ ΤΟΥ ΑΙΏΝΑ!
Πράγματι παραγγέλθηκαν τότε 60 Φάντομ από τις Η.Π.Α. και 40 Μιράζ από τη Γαλλία. Δε θα σχολιάσουμε το γεγονός αυτό. Το μόνο που θα αναφέρουμε, είναι ότι το συνολικό ποσό που δαπανήθηκε, ξεπερνούσε τα διακόσια δισεκατομμύρια δραχμές της εποχής εκείνης. Οι δαπάνες για τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων είναι αναγκαίες κι έχουν εθνικό, υπερκομματικό χαρακτήρα.
Αυτό, που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι ένα άλλο φαινόμενο που εμφανίστηκε το 1989 και έχει μείνει στην ιστορία της χώρας ως η ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Τελείωνε η δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν καθαρότατα, χωρίς καμιά παρέκκλιση, ότι η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με αρχηγό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, θα κέρδιζε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στις επερχόμενες εκλογές.
Τότε, λοιπόν, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 50, στο στρατηγείο δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, χτύπησε δυνατά ένα καμπανάκι. “Χάνουμε, σύντροφοι, την εξουσία!!! Πρέπει κάτι να κάνουμε, ώστε να μην εκλεγεί πρωθυπουργός ο πιο μισητός εχθρός του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης”.
Αμέσως έπιασαν δουλειά ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Υπουργός Δικαιοσύνης Μένιος (Αγαμέμνων) Κουτσόγιωργας. Κάλεσαν στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη 50 ένα σωρό αριστερούς συνταγματολόγους, δικηγόρους και πλήθος ακόμη ειδικών στα εκλογομαγειρέματα και έβαλαν μπροστά το μεγάλο έργο, που έμεινε στην ιστορία ως ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Έφτιαξαν έναν εκλογικό νόμο, όπου έβαλαν τόσα εμπόδια στο νικητή των εκλογών του Ιουνίου του 1989, ώστε να μην μπορέσει να σχηματίσει Κυβέρνηση. Ο … δημοκρατικότατος εκείνος Υπουργός Δικαιοσύνης κατέστρωσε το σχέδιό του με πραγματική μαεστρία. Η ουσία είναι ότι δεν έδιναν δεκάρα, αν η χώρα οδηγούνταν μαθηματικά στην ακυβερνησία και σε αλλεπάλληλες εκλογές.
Οι εκλογές έγιναν την 18η Ιουνίου του 1989. Η Νέα Δημοκρατία πήρε 44,28% και κατέλαβε στη Βουλή 145 ΜΟΝΟΝ έδρες!!! Δεν μπορούσε με τίποτε να συγκροτήσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Η αδυναμία της ΝΔ να συγκροτήσει με το 44,28% των ψήφων κυβέρνηση ήταν το μεγάλο κατόρθωμα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και του Κουτσόγιωργα. Οι εμπνευστές της μηχανορραφίας γελούσαν με κακεντρέχεια. Ήταν πλήρως ικανοποιημένοι από το δημιούργημά τους.
Μετά από 5 μήνες η χώρα οδηγήθηκε σε επαναληπτικές εκλογές, που έγιναν την 5η Νοεμβρίου του 1989 και υποχρεώθηκε το Υπουργείο των Οικονομικών, για δεύτερη φορά, να καταβάλλει ένα τεράστιο ποσό για τις εκλογικές δαπάνες.
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ πήρε τώρα 46,19% και κατέλαβε 148 έδρες στη Βουλή. Για άλλη μια φορά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έγινε Πρωθυπουργός!!! Ο Νόμος του ΠΑΣΟΚ δούλευε πράγματι αριστοτεχνικά. Ο λαός είχε αρχίσει να κουράζεται και να αγανακτεί από την ουσιαστική ακυβερνησία της εποχής και τις αλλεπάλληλες εκλογές. Υπήρχε φοβερή αγωνία για την πορεία της χώρας και για την αντιμετώπιση κάποιου έκτακτου προβλήματος.
Οδηγήθηκε η χώρα, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ το τονίζουμε αυτό, σε τρίτη αναμέτρηση την 8η Απριλίου του 1990. Άλλο ένα τεράστιο κόστος επιβλήθηκε στην οικονομία του κράτους μας, με τις αναγκαίες εκλογικές δαπάνες.
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αυτή τη φορά πήρε το 46,87% του εκλογικού σώματος και μόλις 150 έδρες, που σήμαινε ότι και πάλι δεν μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός ο εχθρός του ΠΑΣΟΚ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν η αποθέωση της μηχανορραφίας, που επινόησε το ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργό Δικαιοσύνης τον Μένιο (Αγαμέμνονα) Κουτσόγιωργα.
Η περιγραφή της ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ σταματάει εδώ. Ελπίζω, αγαπητοί αναγνώστες, να καταλάβατε τι συνέβαινε εκείνη την εποχή, εξαιτίας της εμμονής ενός ανθρώπου, που έκανε ό,τι μπορούσε για να αποκλείσει την εκλογή του λίαν μισητού αντιπάλου του. Η ιστορία έχει γραφτεί για το θέμα αυτό και η μηχανορραφία αυτή δεν παραγράφεται.
Άραγε τα γεγονότα αυτά τα ξέρουν οι νεόκοποι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ σήμερα; Αν δεν τα ξέρουν ας φροντίσουν να τα μάθουν. Το ουσιαστικό όμως είναι, να μην προσπαθούν να παρουσιάζουν το κίνημά τους άσπιλο και αμόλυντο. Δεν είναι ούτε άσπιλο ούτε αμόλυντο!!! Αυτό το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά.
Δημήτριος Π. Τοπάλης
Αφήστε μια απάντηση