Γράφει ο Γιώργος Γκουντρομίχος.
Αγαπημένε μου θείε Βασίλη.
Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμη ότι δεν θα ξανακούσω την βροντερή σου τη φωνή.
Δεν μπορώ ακόμη να φανταστώ γλέντι, γιορτή χωρίς την παρουσία σου. ‘έφυγε’ το «Γκατζηλούλι». Ετσι σε ξέραν όλοι.
Ήσουν ένας απλός άνθρωπος, φιλότιμος, ανιδιοτελής,κοινωνικός, πρόθυμος να βοηθήσεις παντού είτε επρόκειτο για ανθρώπους είτε για συλλογικές προσπάθειες, πρώτος στα γλέντια και στους χορούς, έδινες ζωή στην παρέα.
Ορφανός από μικρός-δεν γνώρισες τον πατέρα σου καθώς τον πήρε η δίνη του εμφυλίου-μεγάλωσες στο Μοναχίτι στα δύσκολα εκείνα χρόνια μαζί με την ηρωίδα μητέρα σου τη Δέσπω.
Παντρεύτηκες την καλοσυνάτη θεία Δήμητρα και φύγατε νωρίς εργάτες στη Γερμανία. Ακόμη θυμάμαι τα αμέτρητα και πανάκριβα παιγνίδια που έστελνες στο χωριό, στα παιδιά σου την Δέσποινα και τον Νικολάκη με τα οποία παίζαμε και εμείς. Ήσουν γαλαντόμος δεν λογάριαζες το χρήμα, ήθελες για τα παιδιά σου το καλύτερο.
Επέστρεψες στην Αλεξάνδρεια έχτισες σπίτι για σένα και τα παιδιά σου. Όντας εργατικός, ανθεκτικός, ως απλός οικοδόμος ΄κυνηγούσες΄ τη δουλειά, καταπιανόσουνα με όλα, ήσουν καλός, έγινες νοικοκύρης, πρόκοψες.
Όποιος συγγενής ή χωριανός κατέβαινε στην Αλεξάνδρεια, το σπίτι σου ήταν ανοιχτό για αυτούς και σύ πρόθυμος να τους φιλέψεις να τους φιλοξενήσεις με χαρά.
Είδες τα παιδιά σου να παντρεύονται, ήρθε ο Σάκης, η Φωτεινή, ήρθαν εγγόνια και όταν η σκληρή μοίρα σε χτύπησε την πόρτα και χάθηκε νωρίς ο Νίκος βρήκες τη δύναμη να το ξεπεράσεις, και είδες με χαρά τα εγγόνια σου να παίρνουν το δρόμο τους στη ζωή.
Αφήνω τελευταία μερικά λόγια για τον χαρακτήρα σου. Τίμιος, δεν αδίκησες κανέναν,ήσουν καλός και αγαθός, ένας άδολος άνθρωπος.
Αυτήν την ισχυρή παρακαταθήκη αφήνεις στην οικογένεια σου, στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου, και να είναι σίγουροι πως είναι ότι πολυτιμότερο μπορούσες να τους δώσεις.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΘΕΙΕ ΒΑΣΙΛΗ.
Γιώργος Γκουντρομίχος
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Ένας υπέροχος άνθρωπος από το ένδοξο Μοναχιτι Γρεβενών. Καλό ταξίδι!