ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ: “Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν”.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ένα από τα κεντρικά συνθήματα της ιστορικής “πολιτιστικής επανάστασης” του Μάο Τσε Τούνγκ ήταν και το “αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν”.  Ήταν ένα σύνθημα που σε σχέση με το “περιεχόμενό” του, θεωρήθηκε βασικό όπλο του ιδεολογικού οπλοστάσιου του Κινεζικού σοσιαλισμού και υιοθετήθηκε μέχρι και με κομματική απόφαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Με κίνδυνο να κατηγορηθώ για απρεπή χρήση ιδεολογικής κληρονομιάς από πρώην συντρόφους του μ-λ κινήματος, θα τολμήσω να πω ότι ξαναθυμήθηκα το… “αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν”, ακούγοντας την Δευτέρα στη Βέροια, τον Κώστα Τσιάρα να δηλώνει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να δώσει χρίσματα σε υποψήφιους δημάρχους, στους δήμους Αλεξάνδρειας και Νάουσας και ότι σε σχέση με την Ημαθία, θα περιοριστεί στην κομματική στήριξη της Γεωργίας Μπατσαρά, υποψήφιας δημάρχου στον δήμο Βέροιας.

Σε σχέση με τον δήμο της καρδιάς μας, τον δήμο Αλεξάνδρειας, η παραπάνω δήλωση του καθ΄ ύλην αρμόδιου γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ και μέλους της κεντρικής επιτροπής Τοπικής Αυτοδιοίκησης του κόμματος, ήλθε για να επιβεβαιώσει και επίσημα, αυτό που όλοι γνωρίζαμε (λίγο- πολύ) εκ των προτέρων. Και βέβαια ήλθε για να δικαιώσει πλήρως την συνετή απόφαση της δημοτικής τοπικής οργάνωσης Νέας Δημοκρατίας Αλεξάνδρειας (που είχε προηγηθεί) να μην παρέμβει υπέρ κανενός υποψηφίου δημάρχου που προέρχεται από τα “κομματικά σπλάχνα” της, να μην μπει σε λογικές “χρίσματος” και να “αφήσει” την επιλογή του, στην κρίση του κόσμου.

Έχουμε λοιπόν, κατά πως δείχνουν τα πράγματα, τρεις δεξιούς υποψήφιους δημάρχους Αλεξάνδρειας at least, οι οποίοι σε σχέση με την κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας στον δήμο μας, που προφανώς αποτελεί “σπονδυλική στήλη” στήριξης προσδοκιών για τον καθένα τους, εντάσσονται πλέον στην κατηγορία του… “ότι προαιρείσθε”. Αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκη κακό όταν είσαι ψηφοφόρος, ενδεχομένως όμως να είναι και καταστροφικό όταν είσαι υποψήφιος. Είναι μάλιστα γνωστό ότι η απόφαση της “ελεύθερης επιλογής” πάντα επενεργεί ζωογόνα στην πολιτική διαμόρφωση μιας κοινωνίας, βοηθώντας, απ’ τη μια μεριά, στο ξεπέρασμα όλων εκείνων των συσχετισμών που επέδρασαν ανασταλτικά κι, απ’ την άλλη, στην αποδέσμευση όλων των ζωντανών πολιτικών δυνάμεων που μπορούν ακόμη και να αναστήσουν.

Δεν είναι δα και δύσκολη η εξίσωση που σας βάζω, για να καταλάβετε που το “πάω” σε σχέση με τους Παναγιώτη Γκυρίνη, Αργύρη Πανταζόπουλο και Μιχάλη Χαλκίδη. Τρεις νοματαίοι είναι όλοι κι όλοι (προσώρας), εξισώστε τους με τα παραπάνω, “συσχετίστε” τους και θα αντιληφθείτε “που” ακριβώς τοποθετώ τον καθένα τους. Κατά την άποψή μου, μετά και την οριστική εξέλιξη της υπόθεσης του “χρίσματος”, οι εκλογές στον δήμο Αλεξάνδρειας σε σχέση με τους τρεις υποψήφιους δημάρχους της ΝΔ, το βράδυ της δεύτερης Κυριακής των δημοτικών εκλογών, θα είναι κατάσταση… “όπερ έδει δείξαι” αλλά (εξίσου) και “όπερ έδει ποιήσαι”.

Αναγνωρίζω ότι κινδυνεύω να χαρακτηριστώ κυνικός από τους δεξιούς αναγνώστες της στήλης, με όσα καταθέτω ως άποψη συχνά, σχολιάζοντας γεγονότα ή διαρροές που προκαλούν οι ίδιοι, οι ομοϊδεάτες τους υποψήφιοι δήμαρχοι (ή το περιβάλλον τους), το προτιμώ όμως, αν είναι κάθε φορά που γράφω να διαχέονται υποκρισίες. Θέλω όμως να αξιοποιήσω την ευκαιρία από το θέμα που άνοιξα, για να υπογραμμίσω γνώμη και προς τους ‘συντρόφους’ του ΚΙΝΑΛ.

Η πολιτική αναζήτηση μιας κεντροαριστερής σύγκλισης δεν είναι καινούργια υπόθεση, ούτε για τον δήμο Αλεξάνδρειας, ούτε για προοδευτικά ρεύματα άλλων δήμων, μια και ολοένα και περισσότερο γίνονται αναζητήσεις τέτοιων ιδεολογικών ζυμώσεων, που αλλού ταχύτερα και αλλού βραδύτερα, οδηγούν σε ανάλογα σχήματα (αλλού και καθόλου). Η περίπτωση του Γιάννη Μπουτάρη είναι χαρακτηριστική και τη βάζω στη συζήτηση διότι η εκάστοτε δομή ενός κεντροαριστερού σχήματος δεν οπλίζεται αναγκαστικά και μόνο από κομματικές ταμπέλες, όσο από τα ρεύματα που τις συγκροτούν μέσω των προσωπικοτήτων. Συνεπώς, η συμμετοχική συνεισφορά, π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελεί “δόγμα” δόμησης αλλά πλαίσιο απήχησης. Έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί και στον δήμο Αλεξάνδρειας εάν πραγματικά υπάρχει στόχευση ιδεολογικού αυτοδιοικητικού αγώνα για την επικράτηση του καινούργιου έναντι του παλιού.

Στις δημοτικές εκλογές (σε αυτές αναφέρομαι εφόσον αυτό είναι το θέμα μας) πρέπει να υπάρξει πάλη για την έκφραση των διαφορών που υπάρχουν στις απόψεις και τους πόθους εκείνων που προσδοκούν και αγωνίζονται για την καινούργια κοινωνία. Τις δε διαφορές τις αναδεικνύουν τα πρόσωπα και τα πρόσωπα είναι αυτά που θα συμβάλουν στο ξεπέρασμα όλων εκείνων των καταστάσεων που ενδέχεται να επιδράσουν ανασταλτικά στο εγχείρημα της κεντροαριστερής σύγκλισης.

Με άλλα λόγια: Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον Ναλμπάντη δεν είναι στοιχείο παραχώρησης, ούτε αποτελεί υποκατάστατο για άλλοθι σε πολιτικές. Εάν υπάρχει θέληση για ένα γνήσιο αγώνα υπέρ μιας κεντροαριστερής αυτοδιοίκησης στο δήμο Αλεξάνδρειας, πρέπει να διευρυνθεί η δράση, να ανοίξουν διάπλατες όλες οι πόρτες και να ενθαρρυνθούν τα πρόσωπά που μπορούν και αντέχουν να πλαισιώσουν. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό τον σκοπό εξυπηρετεί η “στήριξη” του ΣΥΡΙΖΑ

Το ίδιο ισχύει πρακτικά και για τις προοδευτικές συνιστώσες της μεταρρυθμιστικής (κέντρο) δεξιάς, που θα επιλέξουν να συμπράξουν με το εγχείρημα μιας διευρυμένης κεντροαριστερής δημοτικής συνεργασίας. Κι ας φροντίσουν να αποφύγουν κάποιοι (της δώθε πλευράς) την εύκολη αποδοχή ιδεολογικών θεωριών και βιαστικών συμπερασμάτων. Η αυτοδιοίκηση οφείλει να είναι σύγκλιση προοδευτικών δυνάμεων, πάνω από όλα. Μονοπώλιο προοδευτικής άποψης δεν νοείται, δεν υπάρχει πουθενά και η πρόοδος ζυμώνεται από τη διαπάλη των ρευμάτων, όταν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο ζυμωτήριο. Κι αφού υπάρχουν πλέον άπειρες αποδείξεις ότι η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκιο, μια τέτοια σύγκλιση επ΄ ουδενί δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αφ΄ υψηλού και με όρους πλειοψηφίας. Όλα πρέπει να στηριχτούν πάνω σε βάση συνεργασίας. Αυτό και ως συμβολή καταστολής αδικαιολόγητων ανησυχιών και τυχόν αμφιβολιών για το εγχείρημα.

Οφείλω όμως και μια αναφορά στους αναγνώστες που βρίσκονται στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι ότι συμφωνούν με την άποψη ότι η αριστερά θα πρέπει να θεωρεί την προοδευτική αυτοδιοικητική σύγκλιση όχι ως εργαλείο, αλλά ως χώρο οικοδόμησης της νέας κοινωνίας. Για τους περισσότερο ψαγμένους θα υπενθυμίσω ένα σημείο από την επιστολή που έστειλε ο Στάλιν στον Μάο, στις 20 Απρίλη του 1948 όπου συμφωνεί με τη θέση του Ασιάτη αναμορφωτή να συμπεριλάβει στην κινεζική κυβέρνηση εκπροσώπων (ως προσώπων, όχι ως κομμάτων) της φιλελεύθερης αστικής τάξης της Κίνας. (1)

Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα ενδιασμών και ενστάσεων, ούτε από ηθικής άποψης, ούτε και από την πρακτική πλευρά του θέματος καθώς: Η σύγκλιση όλων των δυνάμεων στη δημιουργία ενός κεντροαριστερού συνδυασμού για τον δήμο Αλεξάνδρειας, θα οριοθετηθεί από άποψη πολιτικού εύρους και πολιτικής “ταυτότητας” μέσω αντίστοιχων κομματικών ανακοινώσεων, στην ουσία όμως θα αποκτήσει πολιτικό και εκλογικό βάρος από τη συμμετοχή των προσώπων. Διότι η συγκρότηση ενός τέτοιου συνδυασμού δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στον πολυκομματισμό του, αλλά, ουσιαστικότερα, στην ελευθερία έκφρασης και διατύπωσης γνώμης όπως και ζύμωσης για παραγωγή δράσεων, μέσω της συμμετοχής των προσώπων.

“Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν”. Εδώ ξαναθυμάμαι το σύνθημα, πράγματι είναι επίκαιρο, απαραίτητο, εφαρμόσιμο. Κι αυτό είναι πρώτα υπόθεση του ίδιου του επικεφαλής, που οφείλει άμεσα να προχωρήσει σε ανακοίνωση υποψηφιότητας και συμμετοχικής πρόσκλησης σε πρόσωπα ικανά. Τα κόμματα μπορούν να ακολουθήσουν μετά. Κι ας είναι κι ελαφρώς αργοπορημένα. Αυτή τη φορά δεν θα τα κατηγορήσει κανένας.

Αλεξανδρινός

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

(1) Την επιστολή του Ιωσήφ Στάλιν στο Μάο Τσε Τούνγκ, που αναφέρω στο κείμενο μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη (μεταφρασμένη στα αγγλικά) κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ