Την Κυριακή των Βαΐων 13 Απριλίου 2025 το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας.
Δείτε εικόνες:
Ομιλία Σεβασμιωτάτου:
«Καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα».
Εἰσερχόμεθα ἤδη ἀπό ἀπόψε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ νά ὑποδεχθοῦμε τόν Νυμφίο Χριστό πού ὁδεύει πρός τό Πάθος γιά τή δική μας σωτηρία. Μᾶς καλεῖ νά τόν ὑποδεχθοῦμε ὄχι «μετά βαΐων καί κλάδων», ὅπως εἴδαμε τό πρωί νά τόν ὑποδέχονται οἱ Ἰσραηλίτες κατά τήν εἴσοδό του στήν Ἱερουσαλήμ, ἀλλά «γρηγοροῦντες». Μᾶς καλεῖ, δηλαδή, νά μήν ἀδιαφορήσουμε, ὅπως κάνουμε συχνά σέ διάφορες στιγμές τῆς ζωῆς μας, ἀλλά νά εἴμαστε σέ διαρκῆ ἐγρήγορση, γιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς ὅλα αὐτά πού ἔζησε καί ὑπέμεινε ὁ Χριστός γιά τή σωτηρία μας.
Καί γιά νά τονίσει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τή σημασία καί τή σπουδαιότητα τήν ὁποία ἔχει ἡ ἐγρήγορση στήν πνευματική μας ζωή, μακαρίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ὅταν θά ἔρθει ὁ Νυμφίος, θά τούς βρεῖ γρηγοροῦντες. Δέν θά καθεύδουν, δηλαδή, καί δέν θά κοιμοῦνται, ὅπως οἱ μωρές παρθένες, οὔτε θά ἀσχολοῦνται μέ ἄλλα πράγματα, ἀδιαφορώντας γιά τήν ἄφιξή του, ὅπως ἔκαναν ἐκεῖνοι, τούς ὁποίους κάλεσε στό Μέγα Δεῖπνο καί προέβαλαν φθηνές δικαιολογίες, ἀλλά θά εἶναι ἕτοιμοι γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Χριστό καί νά ζήσουν τήν παρουσία του προετοιμασμένοι κατάλληλα.
Ἡ ἐγρήγορση εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας. Τίποτε δέν ἐπιτυγχάνεται χωρίς αὐτήν, ἀλλά καί τίποτε δέν διατηρεῖται χωρίς αὐτήν. Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός στήν παραβολή τῶν δέκα παρθένων, οἱ πέντε παρθένες πού ἔμειναν ἐκτός τοῦ νυμφῶνος καί στερήθηκαν τή χαρά τοῦ γάμου, δέν τήν στερήθηκαν γιατί ὑστεροῦσαν ἀπό τίς πέντε φρόνιμες στήν ἀρετή, ὑστεροῦσαν ὅμως στήν ἐγρήγορση.
«Ἐκάθευδον», λέει ὁ Χριστός, ὅταν ἦλθε ὁ Νυμφίος. Εἶχαν ὑποχωρήσει στή φυσική ἀνάγκη τοῦ ὕπνου, ἀποδεικνύοντας ὅτι δέν εἶχαν τή δύναμη νά θυσιάσουν τά πάντα καί νά νικήσουν ἀκόμη καί τή φυσική αὐτή ἀνάγκη, γιά νά ἀπολαύσουν τόν Νυμφίο Χριστό καί νά ζήσουν αὐτό γιά τό ὁποῖο προετοιμαζόταν.
Καί ὅταν ξύπνησαν ἀπό τίς φωνές ἐκείνων πού προανήγγειλαν τήν ἔλευση τοῦ Νυμφίου, τότε διαπίστωσαν ὅτι εἶχαν σβύσει οἱ λυχνίες τους καί ὅτι δέν εἶχαν φροντίσει νά φέρουν μαζί τους ἐπιπλέον λάδι.
Πόσο τραγικό εἶναι αὐτό! Νά ἐπιθυμεῖς κάτι, νά προετοιμάζεσαι γιά κάτι καί τελικά νά τό στερηθεῖς, γιατί νικήθηκες ἀπό τή ραθυμία, ἔστω καί γιά λίγο, ἔστω καί γιά μιά στιγμή.
Ἡ ραθυμία, λέγουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τό πιό ἀποτελεσματικό ὅπλο πού ἔχει ὁ διάβολος ἐναντίον μας. Καί εἶναι τό πιό ἀποτελεσματικό, γιατί ἡ ραθυμία δημιουργεῖ τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, ὥστε νά μᾶς νικήσει ὁ πονηρός καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἁμαρτία καί στήν πτώση.
Ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἕνας διαρκής πόλεμος. Καί ὅπως στόν πόλεμο, ἄν κάποιος ἀδιαφορήσει, ἄν κάποιος ἀφαιρεθεῖ καί δέν προσέξει, ἔστω καί στιγμιαῖα, ἄν δέν παραμένει διαρκῶς προσηλωμένος στόν στόχο του, τότε πολύ εὔκολα μπορεῖ ὁ ἐχθρός νά τόν νικήσει. Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τήν πνευματική ζωή. Ἡ ραθυμία μας ἀνοίγει πολύ εὔκολα τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας στόν διάβολο καί τοῦ δίδει τό δικαίωμα νά στήσει τίς παγίδες του καί νά μᾶς ἐξαπατήσει.
Ἡ ἐγρήγορση ὅμως εἶναι καί ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Χριστό. Ὅπως, ὅταν ἀγαποῦμε καί ἐνδιαφερόμεθα γιά κάποιον ἄνθρωπο, εἴμαστε πρόθυμοι νά ἀγρυπνήσουμε γιά νά τόν περιμένουμε καί νά τόν δοῦμε, καί δέν μποροῦμε νά ἡσυχάσουμε μέχρι νά ἔλθει ἤ μέχρι νά μάθουμε κάτι γι᾽ αὐτόν, τό ἴδιο πρέπει νά αἰσθανόμεθα καί γιά τόν Χριστό.
Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε μαζί του, θά πρέπει νά μήν ἀδιαφοροῦμε. Θά πρέπει νά εἴμαστε πάντοτε σέ ἐγρήγορση γιά νά μήν τόν χάσουμε, γιά νά μήν τόν στερηθοῦμε.
Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός θεωρεῖ τήν ἐγρήγορση ὡς ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης μας πρός Αὐτόν. Τήν ἐγρήγορση ζήτησε ἀπό τούς μαθητές του, ὅταν τούς ἄφησε νά προσεύχονται στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ πρίν ἀπό τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, γιά νά μήν εἰσέλθουν, ὅπως τούς εἶπε, «εἰς πειρασμόν». Αὐτήν ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς σήμερα καί ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες ἀλλά καί σέ ὅλη μας τήν ζωή, ἐάν θέλουμε νά ὑποδεχόμεθα τόν Χριστό στήν ψυχή μας καί νά μήν στερούμεθα τῆς παρουσίας του καί σ᾽αὐτή τή ζωή, ἀλλά πολύ περισσότερο γιά νά μήν τήν στερηθοῦμε αἰώνια.
Ἄς σκεφθοῦμε τί κάνουμε γι᾽ αὐτό. Ἄς σκεφθοῦμε κατά πόσον βρισκόμαστε σέ ἐγρήγορση γιά χάρη του καί ἄς πράξουμε ἀνάλογα. «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα.
Αφήστε μια απάντηση