ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ: Κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια

Τελικά τι είναι η ιστορία; Ιστορία λοιπόν είναι, να ξεκινά η διεκδίκηση της “Μακεδονίας” από το 1870 όταν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη δημιουργία Βουλγαρικού κράτους, “κάποιοι” άρχισαν να βλέπουν και προς τα εδώ, για να καταλήξει το 2019 στη δημιουργία ενός άλλου κράτους, με το όνομα “Βόρεια Μακεδονία”.

Οι Βούλγαροι που το πρωτοξεκίνησαν, έμειναν τελικά με την όρεξη, γι αυτό και οι αντιδράσεις που ακούστηκαν από την πλευρά τους. Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρούμεν Ράντεφ, τοποθετήθηκε με σαφήνεια κατά της συμφωνίας και επέκρινε τον πρωθυπουργό της χώρας Μ. Μπορίσοφ (και θεωρούμενο ως «άνθρωπο των ΗΠΑ») που εκφράστηκε θετικά γι αυτήν. “Ως πρόεδρος της Βουλγαρίας δεν συμφωνώ με το όνομα ‘Βόρεια Μακεδονία’. Δεν υπάρχει τέτοια χώρα. Αυτό το όνομα δεν μπορεί να ισχύσει. Και δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι υπάρχει ‘μακεδονική’ γλώσσα” δήλωσε. Είχε προηγηθεί -δύο φορές- ανάλογη δήλωση του Βούλγαρου αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Άμυνας, Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ στο ίδιο ακριβώς πνεύμα, λέγοντας ότι η Βουλγαρία θα προβάλει βέτο για να μην αναγνωριστεί ως ‘επίσημη γλώσσα’ στην ΕΕ η λεγόμενη ‘μακεδονική’…

Στο βέτο αναφέρθηκε όμως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάπως πιο χαλαρά από τους Βούλγαρους όμως το είπε. Αμφότεροι όμως μιλούν για την Ευρωπαϊκή Ένωση και κανένας δεν αναφέρεται στο ΝΑΤΟ. Διότι ΝΑΤΟ σημαίνει ΗΠΑ και με αυτούς δεν παίζεις. Μπορεί να κάνεις ψιλομαγκιές στο Λουξεμβούργο, στην Εσθονία ακόμη και στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις (AKA European Union my ass όπως το λέμε και στα εντόπια), τέτοιες μαγκιές όμως δεν κάνεις στον Αμερικανικό παράγοντα. Εκεί είναι η ουσία, στην ένταξη των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ, στον έλεγχο της περιοχής απο το ΝΑΤΟ και όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κομμουνιστής δεν είμαι κι αν σας μοιάζουν κουκουέδικα αυτά που λέω, είναι απλώς μια σύμπτωση απόψεων. Είναι όμως η πραγματικότητα.

Τι θα γίνει από εδώ και στο εξής; Θα σας το πω (ως άποψη) με τη φράση που είπε κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. “Το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια ότι δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια”. Αυτό είχε πεί ο τέως πρωθυπουργός κι αυτό θα γίνει. Αμφιβάλλετε;

Μην αμφιβάλλετε καθόλου. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε το Σάββατο βράδυ στο χορό του Πολιτιστικού Συλλόγου του Λουτρού. Μια μόνο αναφορά έκανε ο Γκυρίνης στο Μακεδονικό, με το βαθυστόχαστο “Κάποιοι ξεπούλησαν πριν από λίγες μέρες αυτό που αγαπάμε, εύχομαι και ελπίζω να είναι το τελευταίο κακό” και αμέσως μετά ξεχάστηκαν όλα κι όλοι πιάστηκαν στο χορό και στο γλέντι. Για μεγάλη θλίψη σας λέω. Πλερέζες όλοι και όλες. Δείτε φωτογραφίες και βίντεο στο ρεπορτάζ του alexandreia-gidas.gr και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ειδικά για τους φερόμενους ως “πρωταγωνιστές” και “πρωταγωνίστριες” της πολιτικής ζωής του τόπου άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε.

Θα με ρωτήσετε βέβαια, τι έπρεπε να κάνουν στο Λουτρό; Να αναβάλουν την εκδήλωση λόγω διαμαρτυρίας ή να την ματαιώσουν λόγω θλίψης; Και την οικονομική ζημιά ποιός θα την κάλυπτε; Μήπως οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων; Κανένας δεν θα τους κάλυπτε. Και δεν είναι μόνο ο Λουτρός. Δεκάδες χοροί έγιναν αμέσως μετά την έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών, παρουσία εκατοντάδων “μακεδονομάχων” που λίγες ώρες πριν διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους και τραβούσαν τα μαλλιά τους, για το κακό που τους έκαναν ο Τσίπρας και οι 153 της Βουλής. Το απόγευμα αυτό και τις προηγούμενες ημέρες. Διότι όλα κι όλα, ο χορός- χορός και το γλέντι- γλέντι. Μη χαλάσουμε και τη ζαχαρένια μας

Το ίδιο και οι σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις- εκδηλώσεις και τα γλέντια- γλέντια. Μπορεί τις προηγούμενες ημέρες να ήταν κι αυτοί στα συλλαλητήρια όμως ο ετήσιος χορός είναι μια εκδήλωση απαραίτητη για τα οικονομικά του συλλόγου και καθοριστική για την πορεία του. Δεν θα το διαλύσουν τώρα, επειδή οι άλλοι ονομάστηκαν “Βόρεια Μακεδονία”. Ούτε βέβαια σκέφτηκε κανείς να κάνει μεν την εκδήλωση αλλά χωρίς γλέντι διότι ήταν ημέρα θλίψης. Τέτοια γίνονται μόνο όταν είσαι πραγματικά θλιμμένος και αληθινά οργισμένος. Και τέτοια γίνονται σε καταστάσεις οικονομικής άνεσης.

Η έλλειψη αληθινής θλίψης και πραγματικής οργής, η οικονομική κρίση και κυρίως η αντίληψη να βάζουμε πάνω απ όλα τον “εαυτούλη” μας, θα είναι κατά την άποψή μου, η αιτία που θα δικαιωθεί η άποψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πολύ πιο σύντομα από ότι προέβλεψε ο ίδιος. Ήδη το Σαββατόβραδο τα καζίνο στο Γευγελή ήταν γεμάτα από κόσμο, Έλληνες πελάτες που λίγες ώρες πριν έβριζαν τον Τσίπρα στο σαλόνι του σπιτιού τους. Να μη σας πω, τι θα συμβεί κι αν βρεθεί στο δρόμο τους καμιά Σβετλάνα και καμιά σαν τη Γελένα. Εκεί να δείτε απώλεια μνήμης.

Στο ίδιο κλίμα μας προδιαθέτουν και οι δηλώσεις των πολιτικών. Ειδικά του Κυριάκου Μητσοτάκη που υποτίθεται “πάει” για πρωθυπουργός και προσέχει για να έχει. Την ώρα που όλοι αυτοί που πραγματικά διαφωνούσαν με τη Συμφωνία, έβγαζαν λαρύγγια και ούρλιαζαν για “εθνικό ξεπούλημα”, για “εθνική μειοδοσία”, για “πουλημένους” και διάφορα άλλα ακατάλληλα “γαλλικά”, ο Κυριάκος δήλωνε συνεχώς και με κουμπωμένο σακάκι πως είναι απλώς μια… “κακή” συμφωνία. Σα να πρόσεχε να μη σκίσει κανά καλσόν καθώς τον παρατηρούσαν βλοσυρά οι αμερικανο-ευρωπαίοι και φύλαγε τα ρούχα του, προσπαθώντας να κρατήσει λεπτές ισορροπίες μεταξύ Νέας Δημοκρατίας εσωτερικού και Νέας Δημοκρατίας εξωτερικού.

Αλλά και μετά την ψήφιση της Συμφωνίας, την ώρα που ο Βεροίας και ο Κατερίνης έδιναν εντολή να βαράνε πένθιμα οι καμπάνες για την “κηδεία” και ο κόσμος που δεν ήθελε τη Συμφωνία έκλαιγε με μαύρο δάκρυ, ο Κυριάκος και πάλι “προσεκτικός” έσπευσε να δηλώσει πως είναι μια… “δύσκολη και στενάχωρη μέρα”. Για να προσθέσει λίγο μετά και το περίφημο “δεν θα έλεγα ποτέ κάποιον προδότη επειδή στηρίζει την Συμφωνία”. Βέβαια, η πλειοψηφία των νεοδημοκρατών τον έγραψε εκεί που δεν πιάνει και συνέχισε να κατεβάζει “πατερημά” και άλλες “ευχές” για τους 153 που ψήφισαν τη Συμφωνία και μόνο όσοι περιμένουν “θεσούλα” ή “θεσάρα” έσκυψαν το κεφάλι, το βούλωσαν και υπάκουσαν στην εντολη. Μιλάμε όμως (κυρίως) για πρόσωπα της κατηγορίας “πετάει ο γάιδαρος” και κομματικού “λέβελ” ΟΦΑ οπότε…

Όμως μια που αναφέρθηκα στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, θυμήθηκα και μια άλλη φράση του. “Δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά το παιδί” είχε πει ο επίτιμος και φαίνεται πως θα αποδειχθεί και πάλι διαχρονικός. Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ και νομίζω ότι πρώτος από όλους το αντιλαμβάνεται ο Αντώνης Σαμαράς κι αυτός είναι ο λόγος που επανέρχεται.

Ω!… τι πύρινη ομιλία ήταν αυτή στη Βουλή, του Αντώνη, στη συζήτηση για τη Συμφωνία. Γεμάτη από ιστορικές επισημάνσεις, με ονόματα ηρώων μακεδονομάχων, με στιγμιότυπα από τα Μυστικά του Βάλτου (η Πηνελόπη Δέλτα ήταν γιαγιά του), με αναφορές στους αείμνηστους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου (σιγά μην έλεγε και για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη), με στρατηγικές αναλύσεις και με άλλα πολλά.

“Όταν χρειάστηκε εγώ πήγα και σπίτι μου κι επέστρεψα παλι με την ψήφο του ελληνικού λαού” τόνισε με νόημα ο Πελοποννήσιος πολιτικός κι απ΄ότι φαίνεται επιστρέφει και πάλι. Οι πληροφορίες από την Αθήνα εκτιμούν ότι στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, ο Αντώνης Σαμαράς θα επιδιώξει να εκλεγεί ένας πυρήνας 15-20 βουλευτών της πολύ στενής επιρροής του. Μέσω αυτής της τακτικής, θα δημιουργήσει έναν κοινοβουλευτικό εσωκομματικό πυρήνα. Μια ομάδα Σαμαρικών βουλευτών, με τον ίδιο επικεφαλής που αναμένεται να κάνει πάρτι ειδικά μετά την εξαφάνιση των Ντορικών λόγω της διαφαινόμενης πολιτικής “αποστρατείας” της “ψηλής” η οποία παίρνει “πόστο” (όπως γράφτηκε) στο Συμβούλιο της Ευρώπης κι αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν συμφώνησε με το Βόρεια Μακεδονία που δεν απέχει από την πρόταση που είχε κάνει και η ίδια ως υπουργος Εξωτερικών.

Ο δε Σαμαράς και το επιτελείο του, για να συνεχίσω την πληροφορία που έμαθα, παράλληλα με την οργάνωση εσωκομματικής κοινοβουλευτικής ομάδας θα επιδιώξει να κάνει το ίδιο και με τις κομματικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας. Σε σχέση με το δεύτερο, όπως μαθαίνω, ο σχεδιασμός του περιλαμβάνει και την κομματική οργάνωση της Ημαθίας, έχοντας ήδη ενεργούς πυρήνες σε Αλεξάνδρεια και Βέροια. Για το πρώτο σκέλος, η Ημαθία είναι εκτός, όπως “άκουσα”. Κανένα απολύτως από τα ονόματα που ακούγονται για το ψηφοδέλτιο της ΝΔ Ημαθίας δεν θεωρείται “εμπιστοσύνης” για να υποστηρίξει τον σχεδιασμό του Μεσσήνιου πολιτικού και μοιραία η περιοχή καταγράφεται μεν στους χάρτες του Σαμαρικού σχεδιασμού, μόνον όμως σε σχέση με την ύπαρξη εξωκοινοβουλευτικών στελεχών.

Κατά τα άλλα, η συζήτηση στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες. Κι αυτό επειδή δήλωσαν πως θέλουν να μιλήσουν (σχεδόν) όλοι. Και μίλησαν τελικά όσοι ήθελαν για να έχουμε τις ομιλίες που ξεχώρισαν θετικά ή αρνητικά και τις ομιλίες που απλώς δεν είπαν τίποτα ή τέλος πάντων ήταν απλές αντιγραφές και κακές συρραφές τετριμένων τσιτάτων. Άκουσα όμως κάποιον να λέει ότι οι περισσότεροι από τους βουλευτές που μίλησαν, δεν το έκαναν επειδή είχαν κάτι σημαντικό να πουν αλλά για να το έχουν σαν αρχείο, ενόψει μάλιστα και της προεκλογικής περιόδου.

Αυτό μου θύμισε όλους αυτούς τους πολιτευτές και τους πολιτευομενους, υποψήφιους και υποψήφιες που δεν άφησαν συλλαλητήριο για συλλαλητήριο κι έτρεχαν παντού. Όχι επειδή πήγαιναν εκεί για να φωνάξουν ή για να διαμαρτυρηθούν αλλά για να τους δει ο κόσμος, και για να βγουν φωτογραφίες κατάλληλες για να ανέβουν στο facebook. Έβλεπες έτσι ένα συλλαλητήριο της οργής και της διαμαρτυρίας (υποτίθεται) κι ανάμεσα στον αυθόρμητο κόσμο να είναι διάσπαρτο από υποψήφιους, υποψήφιες, παράγοντες και wannabe παράγοντες του τόπου, που έπαιρναν πόζες, έβγαζαν φωτογραφίες χαμογελώντας και έκαναν δημόσιες σχέσεις. Να μην σας φανεί πράξενο ούτε εάν μάθετε ότι κάποιες πήγαιναν μέχρι και στο κομμωτήριο ή στη μοδίστρα πριν “βγουν” στο συλλαλητήριο.

Υποτίθεται ότι μιλάμε για συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, διεκδίκησης και οργής, όπου (υποτίθεται) πρέπει όλοι να κατεβαίνουν στο δρόμο οργισμένοι. Καντε μια αναδρομή στο φωτογραφικό υλικό και στα ρεπορτάζ των συλλαλητηρίων, δείτε τους “επίσημους” και πείτε μου τι βλέπετε. Σας έμοιαζαν αυτοί, έστω και στο ελάχιστο, για οργισμένους ανθρώπους, για αποφασισμένους διαδηλωτές που κατεβαίνουν στο δρόμο για να βάλουν φραγμό σε σχέδια και επιδιώξεις; Όχι βέβαια.

Για ανθρώπους που ψάχνουν να ψαρέψουν ψήφους στα συλλαλητήρια μου έμοιαζαν κι αν έχετε άλλη άποψη, ευχαρίστως να την ακούσω. Μέχρι τότε ας έχουμε κατά νου, τα… “10 χρόνια” του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη διότι μπορεί να αποδειχθούν πολλά. Τι λέτε;

Αλεξανδρινός