Συνέχεια από το Μέρος Α’ και Β’ (Κλικ ΕΔΩ και ΕΔΩ)
Στις 5/18 Μαΐου 2919 λοιπόν από την Κορσική όπου ήταν εξόριστος σημειώνει στο ημερολόγιό του. «Κυριακή . Το βράδυ οι εφημερίδες. Οι Έλληνες κατέλαβαν την Σμύρνη! Στρατιωτική κατοχή . Βεβαιότης ότι θα την λάβη . Ετελείωσε.! Ημείς ηττήθημεν οριστικώς πολιτικώς , αλλά ας μεγαλυνθή η Ελλάς και ας ευδαιμονήση, όπως αυτή νομίζει καλλίτερον».
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό το «ημερολόγιο» του Ιωάννη Μεταξά , ε;;
Τώρα βέβαια, πού βρίσκουν το θάρρος- θράσος οι απολογητές της καταστροφικής στάσης της τότε «δεξιάς» να ρίχνουν ευθύνες στον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο είναι το λιγότερο ακατανόητο και ανιστόρητο.
Α!! Για να μην ξεχαστώ ας αναφέρω τι έγραφε ο «Ριζοσπάστης» εφημερίδα του ΣΕΚΕ (αργότερα ΚΚΕ) στις 12 Ιουλίου 1935 για την μεγαλύτερη μάχη του Ελληνισμού στη Μ. Ασία.
«Αν δεν νικιόμασταν στη Mικρασία, η Τουρκία θα ήταν σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα!! Τη «λευτεριά» μας θα τη στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού! Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μικρασία πήγε όχι ως εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των Εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγανε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στο Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο…
…Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε και ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Γι αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ…»
Αλλά ας επανέλθουμε στα άρθρα της συνθήκης που αφορούσαν έναν άλλο πολύπαθο λαό της Ανατολής , που ένιωσε σκληρά στο πετσί του τις «εκτοπίσεις» ή τις «βίαιες μετακινήσεις» των Οθωμανών (1.500.000 νεκροί). Πρόκειται φυσικά για την Αρμενία.
ΤΜΗΜΑ ΣΤ’
ΑΡΜΕΝΙΑ
Άρθρον 88.
Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει , ως έπραξαν ήδη αι Σύμμαχοι Δυνάμεις, την Αρμενίαν ως κράτος ελεύθερον και ανεξάρτητον.
Άρθρον 89.
Η Τουρκία και η Αρμενία ως και τα λοιπά Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη, συμφωνούσιν όπως υποβάλωσιν υπό την διαιτησίαν του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τον καθορισμόν των μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας συνόρων εν τοις Βιλαετίοις Ερζερούμ , Τραπεζούντος , Βαν και Βιτλίδος και όπως αποδεχθώσι την απόφασιν αυτού και παν ότι θα ώριζεν εν σχέσει προς την έξοδον της Αρμενίας εις την θάλασσαν, ως και εν σχέσει προς την διάλυσιν του στρατού παντός οθωμανικού εδάφους συνεχομένου τοις ειρημένοις συνόροις.
Άρθρον 90.
Εν περιπτώσει καθ ‘ ην ο δυνάμει του άρθρου 89 καθορισμός των συνόρων θα έχη ως συνέπειαν την μεταβίβασιν εις την Αρμενίαν ολοκλήρου ή μέρους του εδάφους των ειρημένων βιλαετίων , η Τουρκία δηλοί από τοιύδε ότι παραιτείται από της σχετικής αποφάσεως πάντων των δικαιωμάτων και τίτλων αυτής επί του μεταβιβαζομένου εδάφους. Αι διατάξεις της παρούσης Συνθήκης , αι εφαρμόσιμοι επί των αποσπώμενων της Τουρκίας εδαφών , θα τύχωσιν εφαρμογής από της στιγμής εκείνης και επί του εδάφους τούτου.
Η αναλογία και η φλυσις των οικονομικών βαρών δι ων θέλει επιβαρυνθεί η Αρμενία , ή των δικαιωμάτων άτινα τυχόν αύτη επικαλεσθή λόγω του υπό την κυριαρχίαν αυτής περιερχομένου εδάφους , θα καθορισθώσι συμφώνως προς τα άρθρα 241- 244 , μέρος Η’ (δημοσιονομικοί όροι ) της παρούσης Συνθήκης.
Μεταγενέστεραι συμβάσεις θα κανονίσωσιν , εάν παραστή ανάγκη , πάντα τα ζητήματα άτινα δεν εκανονίσθησαν τυχόν υπό της παρούσης Συνθήκης και άτινα θα εδημιούργει η μεταβίβασις του ειρημένου εδάφους.
Ας δούμε τι προέβλεπε η συνθήκη των Σεβρών για την Κύπρο την οποία παρεμπιπτόντως είχε παραχωρήσει (πουλήσει είναι ο σωστός όρος, έναντι «Η Μεγάλη Βρετανία θα πληρώνει το πλεόνασμα των δημοσίων προσόδων υπέρ τα έξοδα προς την Υψηλή Πύλη. Το πλεόνασμα αυτό υπολογίσθηκε κατά μέσον όρο των τελευταίων πέντε προηγηθέντων ετών ανερχόμενο σε 22.936 πουγγία, όπου κάθε πουγγίο αντιστοιχούσε σε 500 μεταλλικά γρόσια.) στην Αγγλία το 1878.
ΚΥΠΡΟΣ
Άρθρον 115 .
Τα υψηλά Συμβαλόμενα Μέρη δηλούσιν ότι αναγνωρίζουσι την προσάρτησιν της Κύπρου την κηρυχθείσαν υπό της Βρετανικής Κυβερνήσεως την 5 Νοεμβρίου 1914 (ν. ημ.).
Άρθρον 116.
Η Τουρκία παραιτείται παντός δικαιώματος και τίτλου επί της Κύπρου ή εις αυτήν αφορώντος συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος επί του φόρου του πρότερον καταβαλλομένου εις τον Σουλτάνον υπό της νήσου ταύτης.
Άρθρον 117.
Οι Οθωμανοί υπήκοοι οι γεννηθέντες ή διαμένοντες εν τη νησω Κύπρω αποκτώσι , κατά τους όρους της εγχωρίου νομοθεσίας , την βρετανικήν ιθαγένειαν , αποκλειομένης της οθωμανικής ιθαγένειας.
Αλλά και η Ιταλία κατοχύρωνε τα εδάφη που κατέκτησε με τον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911. Ιδιαίτερη αξία έχει εδώ το γεγονός ότι τα Δωδεκάνησα που παραχωρήθηκαν μετά στην Ελλάδα μαζί με τις γύρω από αυτά βραχονησίδες είχαν παραχωρηθεί αυτούσια με αυτή τη συνθήκη στην Ιταλία.
Παραθέτω εδώ τα σχετικά άρθρα.
ΤΜΗΜΑ ΙΑ’
ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΝΗΣΟΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Άρθρον 121.
Η Τουρκία παραιτείται οριστικώς παντός δικαιώματος και προνομίου , αναγνωρισθέντος εις τον Σουλτάνον εν Λιβύη διά της Συνθήκης της Λωζάνης της 18 Οκτωβρίου 1912 (ν. ημ.)
Άρθρον 122.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων του Αιγαίου, τουτέστι της Αστυπάλαιας , Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω , κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ’ αυτών εξηρτημένων , ως και της νήσου Μεγίστης ( Καστελόριζου) . (όρα χάρτην υπ’ αριθμ. 1).
Θα παρατεθούν εδώ οριισμένα άρθρα της συνθήκης που αφορούν την Ελλάδα και θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ευκολότερα τι χάθηκε τότε όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τους άλλους λαούς και την ειρήνη στην νοιοανατολικλή Μεσόγειο.
ΤΜΗΜΑ Ε’
ΕΛΛΑΣ
Άρθρον 84 .
Υπό την επιφύλαξιν των εις την Βουλγαρίαν διδομένων συνόρων διά της εν Νεϊγύ ( Neuilly –sur –Seine) υπογραφείσης τη 27η Νοεμβρίου 1919 (ν. ημ.) Συνθήκης ειρήνης η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ελλάδος πάντων των δικαιωμάτων και τίτλων αυτής επί των εδαφών της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των κειμένων εν Ευρώπη πέραν των διά της παρούσης Συνθήκης οριζομένων συνόρων της Τουρκίας.
Αι νήσοι της Προποντίδος δεν περιλαμβάνονται εν τη μεταβιβάσει της κυριαρχίας τη συνομολογούμενη εν τω προηγουμένω εδαφίω.
Η Τουρκία παραιτήται πλην τούτων , υπέρ της Ελλάδος και όλων των δικαιωμάτων και τίτλων αυτής επί των νήσων Ίμβρου και Τενέδου ……………
Άρθρον 87.
Η αναλογία και η φύσις των οικονομικών βαρών της Τουρκίας δι ων θέλει επιβαρυνθη το Ελληνικόν κράτος λόγω του υπό την κυριαρχίαν του περιεχομένων εδαφών , θα καθορισθώσι συνφώνως προς τα άρθρα 241-244, μέρος Η’ ( Δημοσιονομικοί όροι Άρθρον 241: Τα κράτη υπέρ ων απεσπάσθη έδαφος τι από της Τουρκίας ,είτε κατόπιν των Βαλκανικών Πολέμων του 1913 είτε δυνάμει της παρούσης συνθήκης , θα συμμετάσχωσι των αναλόγων ετησίων υποχρεώσεων της υπηρεσίας του Δημοσίου Οθωμανικού Χρέους , ως τούτο υφίστατο την 1ην Νοεμβρίου 1914 (ν, ημ)
Τα κράτη της Βαλκανικής Χερσονήσου και τα νεωστί εν Ασία δημιουργούμενα , υπέρ ων αποσπώνται ή απεσπάσθησαν εδάφη από της Τουρκίας , δέον να δώσωσιν ικανά εχέγγυα διά την πληρωμήν του επιβαλλομένου αυτοίς αναλόγου μέρους εκ των ως άνω αναφερομένων ετησίων βαρών.) της παρούσας Συνθήκης.
Μεταγενέστεραι συμβάσεις θα κανονίσωσι πάντα τα ζητήματα άτινα δεν εκανονίσθησαν τυχόν υπό της παρούσης Συνθήκης και άτινα θα εδημιούργει η μεταβίβασις των ειρημένων εδαφών .
Ακολουθεί βέβαια ένας κυκεώνας ρυθμίσεων και απαγορεύσεων για την Τουρκία που την περιόριζαν στη Μικρασιατικό οροπέδιο ενώ τα στενά ελέγχονταν από τους Συμμάχους , στον Ευξεινο Πόντο δημιουργούνταν το Ποντοαρμενικό κράτος , Η Ελλάδα κατείχε την περιοχή Σμύρνης και τα νησιά του Αιγαίου, υπήρχε η Ιταλική ζώνη νοτίως της Ελληνικής , η Γαλλική παρουσία στην Κιλικία , το ελεύθερο Κουρδιστάν και η παρουσία της Αγγλίας στη Μεσοποταμία.
Δυστυχώς η πολιτική βούληση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής , οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους, η δίψα για εξουσία πολλών ηγετών της τότε συντηρητικής παράταξης , οι ψεύτικες εξαγγελίες τους , που θυμίζουν τους σημερινούς Κυβερνώντες , οι κάκιστες επιλογές τους , που και αυτές θυμίζουν τους σημερινούς , ο μικρομεγαλισμός τους (και αυτός τους θυμίζει) έφεραν από τη μια την καταστροφή και το θάψιμο των ελπίδων του Έθνους και από την άλλη με την νεκρανάσταση της Τουρκίας η πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της νοτιοανατολικής Μεσογείου σε λίγα χρόνια θα αντίκριζε ξανά πάνοπλο τον παλιό καταπιεστή και κυρίαρχο με το προσωπείο του Δημοκράτη.
Όπερ και εγένετο.
Αλλά όπως προείπαμε θα πρέπει να προσέξει καλά η Τουρκία μήπως και από τις τόσες προκλήσεις και τις αντιπαλότητες που δημιουργεί ,αναγκαστεί να υποστεί μια νέα Συνθήκη των Σεβρών που αυτή τη φορά δεν θα μείνει απλώς στα χαρτιά .
Με τιμή
Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Δάσκαλος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ
Νεοκλής Σαρρής , Οσμανική πραγματικότητα , Αρσενίδης Αθήνα 1990.
Γιάννης Π. Καψής , Χαμένες πατρίδες, Νέα σύνορα – Α.Α . Λιβάνη Αθήνα 1989.
Ιωάννης Κυμιωνής , 1920 η Συνθήκη των Σεβρών .
Δημήτρης Φωτιάδης , Σαγγάριος Τα φοβερά ντοκουμέντα ,
Διαδίκτυο
omogeneia-turkey.com/lozani/gr.html
Αφήστε μια απάντηση