ΡΕΤΡΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Το πασίγνωστο εστιατόριο “ΦΑΡΟΥΚ” που έγραψε ιστορία στην Αλεξάνδρεια

«Φαρούκ» ήταν ο Φίλιππος (Θεόφιλος) Κοκοβίδης, γεννημένος το 1921 στην περιοχή της Τραπεζούντας από πόντιους γονείς.

Η οικογένεια του εγκαταλείπει την Τραπεζούντα και κατευθύνεται προς την πρώην ΕΕΣΔ. Σε ηλικία 13 ετών βρίσκεται στην Μόσχα όπου εργάζεται σε εστιατόρια και μαθαίνει τα μυστικά της κουζίνας. Το 1941 με την οικογένεια του φτάνουν στην Ελλάδα.

Αρχικά στην Θεσσαλονίκη και στην συνέχεια στην Κατερίνη. Τον πρώτο καιρό εργάζεται ως γυρολόγος πουλώντας διάφορα μικροαντικείμενα. Εκείνη την περίοδο γνωρίζει και τη σύζυγο του Παναγιώτα Χριστοφορίδου από τον Νέο Πρόδρομο.

Το 1948 εργάζεται στο εστιατόριο του Λάζου «Τα καλά παιδιά» στην Κατερίνη, όπου του δίνεται το παρατσούκλι Φαρούκ από Αιγύπτιους καπνεμπόρους, ίσως λόγω της ομοιότητας του με τον Φαρούκ της Αιγύπτου.

Το 1955 κλείνει το μαγαζί και έρχεται στην Αλεξάνδρεια, όπου εργάζεται στο εστιατόριο του Αναστάσιου Τσιάρτα στο «45». Το 1956 βρίσκεται στην Νάουσα, στο εστιατόριο «Καστανιώτης».

Το 1961 ανοίγει το πρώτο εστιατόριο στην γωνία Βετσοπούλου με Πελοποννήσου (απέναντι από την ΑΤΕ εκεί που σήμερα λειτουργεί το café Del Mondo). Η επιλογή των φαγητών που ξεπερνούσε τα δέκα πιάτα, η κάβα κρασιών, τα λευκά τραπεζομάντιλα και γενικώς η διακόσμηση, παραπέμπει σε εστιατόριο μεγάλης πόλης.

Το μαγαζί έγινε αμέσως γνωστό και το επισκέπτονταν πολλοί καθώς είχε αρχίσει η ανοικοδόμηση στην πόλη και υπήρχαν πολλοί πελάτες, Έλληνες και ξένοι, που δούλευαν στα εργοστάσια της περιοχής. Το εστιατόριο γνωστό πλέον και εκτός Νομού για την καλή του κουζίνα, αλλά και για τον ιδιοκτήτη του, που ήταν άνθρωπος φιλόξενος, γίνεται σταθμός για όποιον περνά από τον Γιδά.

Το 1967 το εστιατόριο μεταφέρεται στο τότε κτήριο «Τουριστικό» (σημερινό Πολιτιστικό Κέντρο). Το «Τουριστικό» ήταν ένα μοντέρνο κτήριο με πολλά επίπεδα εσωτερικά, με βεράντες και μεγάλη αυλή. Εκεί γίνονται για πρώτη φορά χοροεσπερίδες, δεξιώσεις και διάφορες άλλες εκδηλώσεις.

Ο καθημερινός κόσμος, όμως, φοβόταν να πάει γιατί πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Έτσι λοιπόν το 1969- 1970 ο Φαρούκ, μεταφέρει το μαγαζί σε μικρότερο χώρο, στην οδό Βετσοπούλου (εκεί που ήταν η Roma Pizza).

Το 1969 παθαίνει έμφραγμα, αλλά συνεχίζει τη δουλειά με τους ίδιους ρυθμούς αλλά και την άστατη ζωή. Από νωρίς το πρωί στο μαγαζί καθώς είχε πρωινό για τους εργάτες (πατσάς καθ΄εκάστην όπως έγραφε στην πρόσοψη) ένα διάλειμμα το μεσημέρι, που το περνούσε παίζοντας χαρτιά στο προποτζίδικο του «Γίγα» ή παρακολουθώντας ταινίες στον κινηματογράφο «Αλέξανδρος» και πάλι στο μαγαζί μέχρι τις 12 με 1 το βράδυ.

Το 1973 την πρωτοχρονιά, ο Φαρούκ πεθαίνει.

Tο εστιατόριο περνάει στα χέρια της δεύτερης κόρης του Βασιλικής και του συζύγου της, Αριστείδη Αμπατζή. Η Βάσω και ο Αρίστος συνέχισαν την παράδοση του Φαρούκ τόσο σε γευστικό επίπεδο όσο και σε φιλοξενία μέχρι το 1990 που το εστιατόριο «Φαρούκ» κλείνει οριστικά.

Ευχαριστούμε θερμά τον Φίλιππο Κοκκινοπλίτη που μοιράστηκε μαζί μας το φωτογραφικό του αρχείο και μας διηγήθηκε την ιστορία του “Φαρούκ”. Χωρίς την βοήθειά του δεν θα μπορούσε να γίνει το σημερινό ιστορικό ταξίδι.