Γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Συνέχεια από το Α’ Μέρος (κλικ ΕΔΩ)
Όταν το 2013 διαπιστώθηκε ότι οι ερευνητικές δραστηριότητες συνεχίζονται , οι Τούρκοι αγόρασαν ένα νορβηγικό ερευνητικό σκάφος που μετονομάσθηκε σε «Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν Πασά» το οποίο μαζί με δεύτερο ερευνητικό σκάφος, που ναυπήγησε τον Απρίλιο του 2017 και το ονόμασε «Ορούτς Ρεΐς» σαρώνουν την ανατολική Μεσόγειο διεξάγοντας «έρευνες» στα όρια των χωρικών υδάτων και αμφισβητώντας ανοιχτά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα Ελλάδας και Κύπρου. Ουσιαστικά ζητά (απαιτεί) από την Κύπρο να μην προχωρήσει σε εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων όσο εκκρεμούν οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις καθώς και οι υδρογονάνθρακες να διακινηθούν μέσω Τουρκίας. Τα ερευνητικά σκάφη συνοδεύονται από πολεμικά πλοία για να καταδειχτεί η αποφασιστικότητα των ενόπλων της δυνάμεων και να γίνει η ανάλογη επίδειξη δύναμης. Αν βέβαια στην περίπτωση της Κύπρου λόγω μεγέθους αυτή η απειλή μπορεί να μείνει πρακτικά αναπάντητη, δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ελλάδα πράγμα που αποδεικνύεται περίτρανα από την περίφημη «Επακούμβηση» εξαιτίας της οποίας τα τουρκικά σκάφη αποσύρθηκαν «γενναία». Αλλά για το συγκεκριμένο ζήτημα θα επανέλθουμε αργότερα.
Η τουρκική Νεοοθωμανική επέλαση όμως δεν θα σταματήσει εδώ καθώς θα θυμηθεί το μακρινό 1551, όπου οι ναύαρχοι Σινάν Πασάς και ΤουργκούτΡέις κατέλαβαν την περιοχή της σημερινής Λιβύης και χώρισαν το Μαγκρέμπ της Β. Αφρικής σε τρία εγιαλέτια, του Αλγερίου,της Τύνιδας και της Τριπολίτιδας. Έτσι εκμεταλλευόμενη το χάος που επικρατεί στη χώρα από το 2011 και την ανατροπή του ΜουαμάρΚαντάφι από τη μια και την ουσιαστική απόσυρση του αμερικάνικού παράγοντα από την περιοχή μιας και τα συμφέροντα των ΗΠΑ μετατοπίζονται πλέον στην ΝΑ. Ασία, στις 27 Νοεμβρίου 2019 υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη μνημόνιο συμφωνίας σχετικά με την οριοθέτηση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Μεσόγειο μεταξύ της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Κράτους της Λιβύης την οποία εκπροσωπεί Ο Φαγέζ Μουσταφά Αλ-Σαράτζ τουρκικής καταγωγής ,ενώ η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς εμφυλίου πολέμου και ο νέος ισχυρός άνδρας της Λιβύης Στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ δηλώνει έτοιμος να αναλάβει την εξουσία και να πετάξει τη συμφωνία στα σκουπίδια.Ο όρος που υιοθετήθηκε βέβαια επισήμως είναι «μνημόνιο κατανόησης». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για συμφωνία. Είναι σαφές ότι ο λόγος που η συμφωνία δεν ονομάστηκε έτσι είναι ακριβώς για να μην απαιτείται η κύρωσή της από το λιβυκό Κοινοβούλιο, το οποίο την χαρακτήρισε «καταφανή παραβίαση» της ασφάλειας και της κυριαρχίας της Λιβύης.
Το βασικό στοιχείο στη συγκεκριμένη συμφωνία είναι πως δεν αναγνωρίζει στα νησιά υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Τους αναγνωρίζει μόνο χωρικά ύδατα 6 μιλίων. Έτσι η Τουρκία και η Λιβύη οικειοποιούνται ελληνική υφαλοκρηπίδα.Η συμφωνία καθορίζει μία συνοριακή γραμμή Τουρκίας-Λιβύης μήκους 19 μιλίων (35 χλμ) που ορίζεται από δύο σημεία. Βέβαια το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι για να γίνει θαλάσσια οριοθέτηση πρέπει να υπάρχει γειτνίαση των περιοχών. Οι ακτές δύο κρατών πρέπει να είναι είτε παρακείμενες είτε αντικείμενες. Οι ακτές απέναντι στη Λιβύη είναι οι νότιες ακτές της Κρήτης όχι της Τουρκίας.
Στις 9 Οκτωβρίου 2019 ο Τουρκικός στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Συρίας με σκοπό να δημιουργήσει μια «ζώνη ασφαλείας» πλάτους 30 χιλιομέτρων και μήκους αρχικά 120 χιλιομέτρων που θα γίνουν αργότερα 440 χιλιόμετρα . Η επίθεση είχε ως στόχο την κουρδική πολιτοφυλακή η οποία εγκαταλείφθηκε αισχρά από τους Αμερικανούς συμμάχους της γιατί σύμφωνα με τον Πρόεδρο Τραμπ«δεν μας βοήθησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία». (ενώ οι Τούρκοι έχυσαν ποταμούς αίματος για την ελευθερία!!!!). Στη ζώνη αυτή θα εγκαταστήσουν (οι φιλάνθρωποι Τούρκοι) πρόσφυγες από τη Συρία. Αφού κάνουν την απαραίτητη εθνοκάθαρση και αλλοίωση του πληθυσμού θα ακολουθηθεί μάλλον το παράδειγμα της Αλεξανδρέττας.
Σίγουρα θα μπορούσαν να γραφούν πάρα πολλά για την νεοοθωμανική τακτική της Τουρκίας , για την αρπακτική της βουλιμία ,όπως και για την απύθμενη και ύποπτη ανοησία κάποιον που γίνονται αυτόκλητοι υπερασπιστές των Τούρκων διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους πως οι γενοκτονίες που διέπραξαν κατά το παρελθόν ήταν απλά!!! «εθνοκαθάρσεις» ή «εκτοπισμοί πληθυσμών».
Η «ΕΠΑΚΟΥΜΒΗΣΗ»
Η παρουσία του «OrucReis» για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, συνοδεία πολεμικών πλοίων, ήταν αναμενόμενο πως θα προκαλέσει ένα παιχνίδι με τη φωτιά, και μάλιστα παρ’ ολίγον να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο. Έτσι στις 12 Αυγούστου τα ψευτονταηλίκια και οι λάθος χειρισμοί του κυβερνήτη της τουρκικής φρεγάτας KemalReis προκάλεσε την «επακούμβηση» με την ελληνική φρεγάτα Λήμνος. Το τουρκικό πλοίο υπέστη σοβαρό ρήγμα από την επαφή (που μοιάζει με εμβολισμό) με την ελληνική φρεγάτα ενώ η φρεγάτα «Λήμνος», μετά το περιστατικό, ήταν απόλυτα αξιόπλοη και συμμετείχε στην κοινή ναυτική άσκηση Ελλάδας-Γαλλίας.
Όμως μια παλαιότερη και πιο ηχηρή «επακούμβηση» είναι το θέμα του παρόντος κειμένου. Μια «επακούμβηση» που έκανε τον Τουρκικό στόλο να τρέχει ασθμαίνοντας να κρυφτεί στην ασφάλεια των στενών του Ελλησπόντου. Ασφάλεια που του παρείχαν τα οχυράErtogrul, Sedd-el-BahrKumKale αρχικά και KilidBahr και ChanakKale πιο ανατολικά. Το γεγονός αυτό συνέβη στις 3 Δεκεμβρίου 1912, έμεινε γνωστό ως «Η Ναυμαχία της Έλλης» , επιβεβαίωσε την κυριαρχία του Ελληνικού στόλου στο Αιγαίο Πέλαγος και έδωσε το απαιτούμενο έναυσμα στη Βαλκανική συμμαχία να διώξει τους Τούρκους από τα Βαλκάνια.
ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Στις 5 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα και οι γειτονικές βαλκανικές χώρες Βουλγαρία, Σερβία και Μαυροβούνιο κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Τουρκίας μετά την άρνηση της τελευταίας να κάνει τις ανάλογες μεταρρυθμίσεις για να προστατεύσει τους Χριστιανούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Τουρκία θεώρησε ανάξιο λόγου να απαντήσει στην διακοίνωση των βαλκανικών κρατών την οποία χαρακτήρισε ως «θρασεία επέμβαση» στα εσωτερικά της τουρκικής αυτοκρατορίας.
Η απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας ανακοινώθηκε στον ελληνικό λαό με διάγγελμα του βασιλιά Γεωργίου Α΄ το οποίο διάβασε ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος στη συνεδρίαση της Βουλής της 5ης Οκτωβρίου 1912. Την προηγούμενη μέρα είχαν ξεκινήσει οι πολεμικές επιχειρήσεις από την Βουλγαρία και τη Σερβία ενώ στις 25 Σεπτεμβρίου το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στις 29 Απριλίου 1912 είχε υπογραφεί μυστική στρατιωτική συνθήκη μεταξύ Βουλγαρίας και Σερβίας, ενώ στις 16 Μαΐου 1912 υπογράφονταν στη Σόφια συνθήκη αμυντικής Συμμαχίας Ελλάδας, Βουλγαρίας η οποία προέβλεπε αμοιβαία βοήθεια σε περίπτωση που η μία από τις δύο χώρες προσβάλλονταν από την Τουρκία. Στις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας η Ελληνική αντιπροσωπεία πέτυχε να μην μπει στη συνθήκη όρος για αυτονόμηση της Μακεδονίας κάτι το οποίο προσπάθησε να επιβάλει Βουλγαρία έχοντας βέβαια κατά νου την κατάληψη της Μακεδονίας ουσιαστικά από τη Βουλγαρία.
Η Ελλάδα μετά την Επανάσταση του 1909 ξεκίνησε την αναδιοργάνωση του στρατού και του στόλου σε νέες βάσεις καθώς ο πόλεμος του 1897 απέδειξε την έλλειψη οργάνωσης και εξοπλισμού του Ελληνικού Στρατού. Από το Νοέμβριο του 1910 όταν πρωθυπουργός έγινε ο Ελευθέριος Βενιζέλος η πολεμική προπαρασκευή της Ελλάδας εντάθηκε ακόμη περισσότερο . Η Γαλλική στρατιωτική αποστολή υπό τον στρατηγό Εϋντού που κλήθηκε τον Ιούνιο του 1911 βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στρατό και τον κατέστησε ιδιαίτερα αξιόμαχο. Παράλληλα Η Βρετανική ναυτική αποστολή υπό τον Ναύαρχο Τόφνελ που ανέλαβε την αναδιοργάνωση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού βελτίωσε κατά τον ίδιο τρόπο και την εκπαίδευση του Πολεμικού Ναυτικού και τον εξοπλισμό για τον εφοδιασμό του.
Έτσι όταν τα μεσάνυχτα της 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 1912 κηρύχθηκε γενική επιστράτευση οι στρατιωτικές αποθήκες βρέθηκαν γεμάτες οπλισμό και εφόδια για τις ανάγκες Στρατού έως 200.000 ανδρών.Ο ελληνικός στρατός που κινητοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1912 έφτανε τους 148.000 άνδρες και ήταν κατανεμημένος σε δύο συγκροτήματα. Στο στρατό Θεσσαλίας με επικεφαλής τον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο και το στρατό Ηπείρου με επικεφαλής τον Στρατηγό Σαπουντζάκη.
Συνολικά ο ελληνικός στρατός Θεσσαλίας ανέρχονταν σε 100.000 άνδρες και 23.000 κτήνη και περιλάμβανε την 1η, 2η. 3η.4η.5η,6η και 7η Μεραρχία καθώς και την ταξιαρχία ιππικού που διοικούσε ο υποστράτηγος Αλέξανδρος Σούτσος . Επίσης δημιουργήθηκαν 2 αποσπάσματα Ευζώνων από 2 Τάγματα το κάθε ένα με επικεφαλής τον Σ/χη Στέφανο Γεννάδη και τον Αν/χη Κωνσταντίνο Κωνσταντινόπουλο.
Ο Στρατός Ηπείρου είχε δύναμη μιας Μεραρχίας που αργότερα ονομάστηκε 8η Μεραρχία και αριθμούσε 10.500 περίπου άνδρες.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΤΟ 1912 ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ.
Θωρηκτά:
Γεώργιος Αβέρωφ
- Εκτόπισμα: 9.956 τόννοι. Οπλισμός: 4 x 234 χιλ.(2 x 2), 8 x 190 χιλ.(4 x 2), 16 x 76 χιλ.(16 x 1), 4 x 47 χιλ.(4 x 1), 3 x 430 χιλ. τορπιλοβλιτικοί σωλήνες(3 x 1). Θωράκιση: 200 χιλ. ζώνη ατράκτου/ 50 χιλ. κατάστρωμα. Ταχύτητα: 19,5 κόμβοι (41,6 χλμ/ώρα, 22,5 μίλια/ώρα)
Ύδρα, Σπέτσαι, Ψαρά
- Εκτόπισμα: 4.808 τόνοι. Οπλισμός: 3 x 270 χιλ.(3 x 1), 4 x 150 χιλ.(4 x 1), 1 x 100 χιλ.(1 x 1), 4 x 86 χιλ.(4 x 1), 4 x 47 χιλ.(4 χ 1), 3 x 360 χιλ. τορπιλ/τικοί σωλήνες(3 x 1).Θωράκιση: 75-300 χιλ. ζώνη ατράκτου/ 60 χιλ. κατάστρωμα.Ταχύτητα:10,4 κόμβοι (22,2 χλμ/ώρα, 12 μίλια/ώρα)
Αντιτορπιλικά-Ανιχνευτικά:
Λέων, Πάνθηρ, Αετός, Ιέραξ με εκτόπισμα: 880 τόνους .Οπλισμός: 4 x 102 χιλ.(4 x 1), 1 x 37 χιλ.(1 x 1), 4 x 450 χιλ. τορπιλ/τικοί σωλήνες(4 x 1).Ταχύτητα: 26 κόμβοι (55,5 χλμ/ώρα, 30 μίλια/ώρα)
6 ακόμα αντιτορπιλικά.
ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ
Θωρηκτά:
Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ΤουργκούτΡέις
- Εκτόπισμα: 10.013 τόνοι. Οπλισμός: 6 x 280 χιλ.(3 x 2), 8 x 105 χιλ.(8 x 1), 8 x 88 χιλ.(8 x 1), 4 x 47 χιλ.(4 x 1), 3 x 450 χιλ. τορπιλ/κοί σωλήνες(3 x 1).Θωράκιση: 300-400 χιλ. ζώνη ατράκτου/ 65 χιλ. κατάστρωμα.Ταχύτητα: 11,3 κόμβοι (24 χλμ/ώρα, 13 μίλια/ώρα).
Μεσουδιέ
- Εκτόπισμα: 9.140 τόνοι. Οπλισμός: 2 x 234 χιλ.(3 x 1), 12 x 152 χιλ.(12 x 1), 14 x 76 χιλ.(14 x 1), 10 x 57 χιλ.(10 x 1). Θωράκιση: 170-305 χιλ. ζώνη ατράκτου/ 25 χιλ. κατάστρωμα. Ταχύτητα: 11,3 κόμβοι (24 χλμ/ώρα, 13 μίλια/ώρα)
Ασάρ-Τεφήκ
- Εκτόπισμα: 4.689 τόνοι. Οπλισμός: 3 x 150 χιλ.(3 x 1), 7 x 120 χιλ.(7 x 1), 6 x 76 χιλ.(16 x 1), 2 x 47 χιλ.(2 x 1). Θωράκιση: 200 χιλ. ζώνη ατράκτου/ 75 χιλ. κατάστρωμα. Ταχύτητα: 7,8 κόμβοι (16,7 χλμ/ώρα, 9 μίλια/ώρα)
Καταδρομικά:
Μεντζητιέ
- Εκτόπισμα: 4.967 τόνοι. Οπλισμός: 2 x 150 χιλ.(2 x 1), 8 x 120 χιλ.(8 x 1), 6 x 47 χιλ.(6 x 1), 6 x 37 χιλ.(6 x 1) 2 x 457 χιλ. τορπιλ/κοί σωλήνες(2 x 1). Θωράκιση: 60-90 χιλ. κατάστρωμα. Ταχύτητα: 17,4 κόμβοι (37 χλμ/ώρα, 20 μίλια/ώρα). 5 αντιτορπιλικά και 1 νοσοκομειακό πλοίο.
Ο Ελληνικός στόλος υστερούσε σε αριθμό πλοίων , σε όγκο πυρός , σε αριθμό και διαμέτρημα πυροβόλων αλλά υπερτερούσε σε ποιότητα έμψυχου υλικού , σε ηθικό και σε ταχύτητα μόνο από το Θωρηκτό « Γεώργιος Αβέρωφ». Επίσης το ηθικό,η αποφασιστικότητα ,η προβλεψιμότητα , η τόλμη και η ψυχραιμία του αρχηγού του Ελληνικού στόλου Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην κυριαρχία στο Αιγαίο από το Ελληνικό Ναυτικό.
Σε πολεμικό συμβούλιο που συγκλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1912 υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και στο οποίο ήταν παρόντες όλοι οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του Ναυτικού και αξιωματούχοι της κυβέρνησης, καθώς και ο έχων αναλάβει πρόσφατα τα καθήκοντα του Αρχηγού του Στόλου, Πλοίαρχος Παύλος Κουντουριώτης, έγινε ανασκόπηση των δυνατοτήτων των ναυτικών μονάδων και παρατέθηκαν τα στοιχεία της σύγκρισης των δύο στόλων. Εκτοπίσματα, ταχύτητες, αριθμός και διαμέτρημα πυροβόλων, πάχη θωρακίσεων, πληρώματα, τα πάντα τέθηκαν κάτω από λεπτομερειακή εξέταση και διατυπώθηκαν γνώμες και απόψεις που συνέτειναν στο ό,τι ο στόλος, λογικά, απαιτούσε ενίσχυση εν όψει της δύσκολης αποστολής του. Ο πρωθυπουργός επηρεασμένος από την παράθεση των δυσμενών στοιχείων δυσφορούσε. Όταν κλήθηκε ο Κουντουριώτης να σχολιάσει τη ροή και τα συμπεράσματα της συζήτησης, εξέφρασε την εδραιωμένη πεποίθησή του ότι ο ελληνικός στόλος θα έβγαινε νικητής σε απ’ ευθείας αντιπαράθεση με τον τουρκικό, διότι τα στελέχη του θα αγωνίζονταν με αυταπάρνηση και υψηλό ηθικό.
Το σχετικό αφιέρωμα του ΓΕΕΘΑ αναφέρει τα εξής:
«Ἡ ὑπεροχήεἰςὑλικόντοῦ Τούρκικου στόλου ἢτο καταφανής. Τόσον ἀπό ἀπόψεως ἀριθμοῦ πυροβόλων τοῦ θωρηκτοῦ στόλου, ὃσον καί ἀπόἀπόψεωςἀριθμούἐλαφρῶνσκαφῶν και ὁπλισμοῦαὑτῶν, οἱ Τούρκοι ὑπερείχανσημαντικῶς. Ἡ δέὑπεροχήτῶνεἰςὑλικῶναὑξανεἀκόμξἐκτοῦ γεγονότος, ὃτι, χάρις εἰςτόἀπόρθητοναὑτῶνὁρμητήριοἐντόςτῶνστενῶντῶν Δαρδανελίων, εἰςαὑτούςἂνηκε ἡ πρωτοβουλία τῆςἐξόδου διά νά συνάψουν ναυμαχία ἡ να ἐπιχειρήσουνοἱανδήποτε πολεμική ἐνέργει.
Αἱἐπιτελικαίμελέταιἐπίτῆςσυγκριτικῆς δυνάμεως τῶν δύο στόλων καίτῶνστρατηγικῶνσυνθηκῶνὑπότάςὁποίαςἐπρόκειτο να διεξαχθῇ ὀ ἐπικείμενος πόλεμος, κατέληγαν είςτό συμπέρασμα ὃτι ὁ Ἑλληνικός Στόλος ἒπρεπεμέ κάθε θυσία νάἐνισχυθεῖ ακόμη περισσότερο. Ἀλλ’ ἡ ἐνίσχυσιςαὒτηδένἣτο κάτι τό τυχερές. ἐκτόςτῶνἂλλων, διά τήνἁγοράν νέων πλοίων, ἒλειπε κυρίως ὁ ἀπαιτούμενος καιρός. Ἀφ’ ἐτέρουοἱ Βαλκανικοί σύμμαχοι ἐβιάζοντονάκετέλθουνὂσοντό δυνατόν ἐνωρίτεραεἰςτόνἀγῶνα, ἡ δε Ἑλληνικ΄γΚυβέρνησιςδένἤθελενάχάσῃτήνεὐκαιρίατῆςἀπόκοινοῦἐπιθέσεως εναντίον τῆς Τουρκίας.
Ἡ δυσχερής θέσιςεἰςτήνὁποίανεἶχε περιέλθει ἡ Ἑλλάς, συνεζητεῖτοεἰςἀλλεπάλληλα πολεμικά συμβούλια. Εἰςἒνἐξ’ αὑτῶν, τοῦὁποίουπροήδρευεν ὁ Πρωθυπουργός, ἐκλήθηκαί ὁ νέος Ἀρχηγόςτοῦ Στόλου τοῦΑἱγαίου, ὁ πλοίαρχος Κουντουριώτης.
Εἰς το δραματικό ἐκεῖνοσυμβούλιοντόἂτρομον θάρρος τοῦ νέου Ἀρχηγοῦκαί ἡ πεποίθηση τοῦεἰςτήννίκηνκατώρθωσενάἐμπνεύσῃτήνγενικήνἐμπιστοσύνην. Ἐπέτυχενάδιαλύσῃ τούς ἐπιτελικούςἐνδοιασμούςκαίνάἐδραιώσῃ την πεποίθηση, ὂτικαίμέἀσθενέστερονὑλικόνοἱ καλοί ναῦται νικούν πάντοτε. Μετέδωσε τήνφλογεράντοῦπίστιν και ὑψώνωντήνἡρωικήντοῦψυχήνὑπεράνωτῶνσοφῶνὑπολογισμῶντῶν γραφείων ἀνελάμβανετήνεὐθύνην να κυριαρχήσῃτοῦ Αιγαίου μέτόνὑπάρχοντα στόλο, χωρίς ἂλλαςἐπευξήσειςτῆς τελευταίας ὣρας, ἐκτόςἐκείνης πού εἶχενἤδηπραγματοποιηθῇ διά τῆςἀγοράςτῶν τεσσάρων ἀντιτορπιλικῶν τύπου Λέοντος»
Μεταξύ άλλων, o Παύλος Κουντουριώτης υπογράμμισε στον Ελευθέριο Βενιζέλο τα παρακάτω:
«Ἐγώ κύριε Πρόεδρε δεν καταγίγνομαιμέτόχίσύνψικαίτάς γωνίας ἀποκλίσεως. Ξεύρω νάπῶἒνα πράγμα. Καράβια ἂνευἱκανοῦἐμψύχουὑλικού, εἶναιμόλυμβος βαρύς βυθιζόμενος ἐντόςὓδατος. Σας διαβεβαιώ ὃτιμέτά καράβια πού ἒχομεθά κάμουμε καλά τήν δουλειά μας»
Εἰς το προπολεμικόνἐκεῖνο συμβούλιο ἐνίκησεν ὁ Κουντουριώτης τήν πρώτη τοῖνίκην. Καί ὁ Κυβερνήτης τῆς Χώρας, πού ἀντιμετώπιζετόδυσχερέστατον πρόβλημα, ἂν ἡ Ἑλλάς θα βαδίσει μέ τούς ἂλλουςσυμμάχους, ἂν ὀ Ἑλληνικός στόλος θα ἡδύνατονάἐξασφαλίσῃτό κράτος τῆς θαλάσσης, ἀπαραίτητονπροϋπόθεσιντῆς συμμαχικής ἐπιτυχίας, εὑρήκενεἰςτήνρωμαλέανεὑψυχίαντοῦ Κουντουριώτη τήνψυχικήνδιαπασῶν πού τοῦἐχρειάζετο.
ἈποδέχεταιμέἐνθουσιασμόνκαίεὑγνωμοσύνητήνβεβαίωσιντοῦἈρχηγοῦτοῦ Στόλου, μεταλαμβάνει τῆςπίστεωῶςτοῦκαίμέπατριωτικήνσυγκίνησιντοῦ σφίγγει τό χέρι. Ὁ κύβος ἐρρίφθη. Ἡ Ἐλλάςθάἐλάμβανεν μέρος εἰς τον ΒαλκανικόνΠόλεμον.
Για την επίδραση που είχε στον Πρωθυπουργό η στάση του Κουντουριώτη εκείνη την ημέρα, είναι χαρακτηριστική η επιστολή που του έστειλε ο Ελ. Βενιζέλος 21 χρόνια μετά, στην επέτειο της ναυμαχίας της Έλλης, την 3η Δεκεμβρίου 1933.
Του έγραφε:
«Φίλτατε Ναύαρχε.
Εἳκοσι ένα χρόνια κλείουν σήμερα ἀπότήνἡμέρα, πού μέ την ναυμαχία της Ἓλληςἐξησφάλισεςτήν κατά θάλασσαν ὑπεροπλίαντῆςἘλλάδοςκαίτῶνσυμμἀχωντῆς και ἒτσιἐξησφάλισεςτήντελικήννίκηντῶν. ὋλοιοἱἛλληνεςσοῦεἵμεθαεὑγνώμονες διά τήννίκην
σοῦαὑτήν. Περισσότερονἀπόὃλουςἐκεῖνος που γνωρίζει ὃτι χωρίς τήνἀδάμαστονἀποφασιστηκότητάσοπυ και τήνπίστινσοῦεἰςτήν κατά θάλασσαν νίκην μάς, δέν θα ἀποφασίζαμεν να λάβωμεν μέρος εἰςτόν Πρώτον ΒαλκανικόνΠόλεμον, μέἀποτέλεσμαὃτι
ἂνμέννικοῦσαν οι Σέρβοι καίοἱ Βούλγαροι, τάὃριά μας θα ἒμενανὁριστικῶςεἰςτήνΜελούνα ἢ τό πολύ θάἒφθαναν στον Ἀλιάκμονα, ἆνδέννικοῦσανοἰ Τούρκοι, ἡ ζωή τῶνὁμογενῶν της Αὑτοκρατορίαςθἀἀπέβαινενἀνυπόφορος.
Με ἐξαίρετοντιμήνκαί ἀγάπην
Ἐλευθ. Κ./Βενιζέλος»
Αφήστε μια απάντηση