Γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Και όμως Υπάρχουν ακόμη και σήμερα κάποιοι που υποστηρίζουν ότι η εξόντωση του 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων το 1915 δεν ήταν γενοκτονία. Παρόλο που το 1948 ο ΟΗΕ υιοθέτησε τη συνθήκη για τη γενοκτονία περιγράφοντας την και παρόλο που υπήρξε ψήφισμα του οργανισμού το 1968 και το απαράγραπτο των δικαιωμάτων νομικών ενεργειών εκ μέρους των θυμάτων.
Βέβαια η τούρκικη πλευρά παρουσιάζει σαν ιστορική αλήθεια το αντίστροφο. Ότι δηλαδή το έγκλημα της γενοκτονίας διέπραξαν οι Αρμένιοι εναντίον των Τούρκων. Δυστυχώς για αυτούς οι ποικίλες μαρτυρίες από κείνη την εποχή δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για αυτό το έγκλημα που διαπράχθηκε κατά της ανθρωπότητας.
Ο αρμενικός λαός ξεριζώθηκε από την πατρίδα του στην οποία είχε δημιουργήσει ένα πολιτισμό τουλάχιστον 3000 ετών και σκορπίστηκε σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Το 1920 οι τουρκικές εθνικιστικές δυνάμεις του Στρατηγού Κιαζίμ Καραμπεκίρ (KâzımKarabekir) εισέβαλαν στη βραχύβια Δημοκρατία της Αρμενίαςσε πολλά σημεία της χώρας. Οι συγκρούσεις τελείωσαν με τη Συνθήκη του Αλεξαντροπόλ, που υπογράφηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1920. Η Αρμενία αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Τουρκία περισσότερο από 50% των προπολεμικών εδαφών της, και να εγκαταλείψει τις αξιώσεις για αρμενικό κράτος κατά το σχέδιο Ουίλσον και τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών. Ταυτόχρονα όμως, η Εντέκατη Στρατιά της Σοβιετικής Ένωσης εισέβαλε στην Αρμενία στο Καραβανσαράι (το σημερινό Ιτζεβάν) στις 29 Νοεμβρίου. Έως τις 4 Δεκεμβρίου, οι Σοβιετικές δυνάμεις είχαν μπει στο Γερεβάν, σημαίνοντας και το τέλος της Δημοκρατίας της Αρμενίας.
Η Αρμενία ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση και μαζί με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν αποτέλεσε την Ομοσπονδία Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας, που ιδρύθηκε στις 12 Μαρτίου του 1922. Με την προσάρτηση αυτή, η Συνθήκη της Αλεξανδρούπολης αντικαταστάθηκε με την τουρκο-σοβιετική Συνθήκη του Καρς. Σύμφωνα με αυτή, η Τουρκία παρέδιδε στη Σοβιετική Ένωση τον έλεγχο της Αζαρίας και του λιμανιού Μπατούμι με αντάλλαγμα την κυριαρχία στις πόλεις Καρς, Αρνταχάν και Ιγντίρ, που όλες ήταν τμήμα της Ρωσικής Αρμενίας.
Η ΟΣΣΔΥ συνέχισε να υπάρχει έως το 1936, οπότε διαιρέθηκε σε τρεις ξεχωριστές οντότητες, την Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας, την ΣΣΔ του Αζερμπαϊτζάν και την ΣΣΔ της Γεωργίας.
Από τις 23 Αυγούστου του 1991 που δημιουργήθηκε η ανεξάρτητη πλέον μικρή Αρμενία δεν έπαψε να διεκδικεί το δικαίωμα στην Ελπίδα για τη δικαίωση.
Οι Αρμένιοι έχουν μία μακραίωνη ιστορία καθώς είναι ένας Ινδοευρωπαϊκός λαός με γλώσσα, λογοτεχνία, θρησκεία, ήθη, έθιμα, τέχνες, μνημεία και μία ιδιαίτερη μουσική παράδοση.
Τον 7ο αιώνα π.Χ. είναι εγκατεστημένοι γύρω από τη λίμνη Βαν ανάμεσα στον τίγρη και στον Ευφράτη. Αργότερα θα απλωθούν σε μία μεγάλη περιοχή βόρεια προς το Ερζερούμ και τοΚαρς δυτικά προς το Εκρινκάν βορειοανατολικά προς το Αραράτ Ερεβάν και Κιροβακάν.
Θα περάσουν από την κυριαρχία των Περσών στο Μέγα Αλέξανδρο, μετά στους Σελευκίδες,στους Ρωμαίους ,τους Βυζαντινούς, τους Σελτζούκους τους Μογγόλους και θα ενσωματωθούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η συνθήκη των Σεβρών αναγνωρίζει Dejureτην ανεξαρτησία της Αρμενίας αλλά και η χώρα εξακολουθεί να παραμένει De facto μοιρασμένη ανάμεσα στην Τουρκία τη Ρωσία και το Ιράν.
Tο 1922 η Ρωσία και Τουρκία μοιράζονται οριστικά τη χώρα. Tο ρωσικό τμήμα μαζί με τη Γεωργία το Αζερμπαϊτζάν όπως προείπαμε δημιούργησαν τη δημοκρατία της Υπερκαυκασίαςενώ Τουρκία κράτησε τις επαρχίες Καρς και Αρνταχάν.
Στα τέλη Απριλίου του 1915 η κυβέρνηση των Νεότουρκων συλλαμβάνει στην Κωνσταντινούπολη την ελίτ της πολιτικής, θρησκευτικής, και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων τους εξορίζει στην Ανατολία και ουσιαστικά εξοντώνει τους περισσότερους από αυτούς. Ο υπόλοιπος αρμενικός πληθυσμός εκτοπίζεται με τη βία και οι περισσότεροι φονεύονται ομαδικά ή υποκύπτουν στις ταλαιπωρίες,τις καιρικές συνθήκες και τα βασανιστήρια. Οι Νεότουρκοι κατάσχουν τις περιουσίες τους και καταστρέφουν πολλά από τα μνημεία τους.
Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με το ψήφισμά του (εγγρ. A2-33/87) της 18ης Ιουνίου 1987 αναφέρει:
“Ψήφισμα για μια πολιτική λύση του αρμενικού ζητήματος” πεπεισμένο ότι η αναγνώριση της ταυτότητας του αρμενικού λαού στην Τουρκία ως εθνοτική, πολιτιστική, γλωσσική και θρησκευτική μειονότητα απορρέει από την αναγνώριση της δικής του ιστορίας, και λαμβάνοντας υπόψη ότι, μέχρι σήμερα, η τουρκική Κυβέρνηση, αρνούμενη να αναγνωρίσει τη γενοκτονία του 1915, συνεχίζει να στερεί από τον λαό της Αρμενίας το δικαίωμα στη δική τους ιστορία, πιστεύει ότι τα τραγικά γεγονότα του 1915-1917, στα οποία ενεπλέχθησαν οι Αρμένιοι που ζούσαν στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποτελούν γενοκτονία, κατά την έννοια της Σύμβασης σχετικά με την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας, που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9 Δεκεμβρίου και καλεί το Συμβούλιο να απαιτήσει από την τουρκική κυβέρνηση την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων την περίοδο 1915-1917 και να προωθήσει τη δημιουργία ενός πολιτικού διαλόγου μεταξύ της Τουρκίας και των εκπροσώπων των Αρμενίων.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με το Νόμο 2397/1996 της 25ης Απριλίου 1996 αποφάσισε:
άρθρο 1 . Η 24η Απριλίου ορίζεται ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία.
άρθρο 2. Ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο, η εκπροσώπηση και ο τρόπος οργάνωσης των εκδηλώσεων εορτασμού καθορίζονται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, αφού λάβει υπόψη τις συμβουλές των πιο αναγνωρισμένων αρμενικών συντεχνιών και οργανώσεων.
άρθρο 3 .Ο παρών νόμος θα είναι σε ισχύ μετά τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Τη γενοκτονία των Αρμενίων θα αναγνωρίσουν τα εξής κράτη: Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων, 2015),Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων) ,Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αρμενία, Αυστρία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων) ,Βολιβία, Τσεχία, Συρία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βραζιλία, Βουλγαρία, Λιβύη, Λουξεμβούργο, Παραγουάη, Πορτογαλία.
Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει, επίσης, τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρρα), η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρειος Ιρλανδία (από τo Ηνωμένο Βασίλειο) και δύο Πολιτείες της Αυστραλίας (Νέα Νότια Ουαλία και Νότια Αυστραλία).
Αφήστε μια απάντηση