Γεια σας, φίλες και φίλοι μου!
Τελευταία εβδομάδα των γιορτών και εύχομαι όλοι να περάσατε καλά, και κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα.
Θέλω να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ και ακόμα ένα μεγαλύτερο Μπράβο σε όλα τα παιδιά, που μέσα από τους Συλλόγους τους αναβίωσαν τα έθιμα του τόπου μας.
Σε όλους τους δρόμους και σε όλες τις γειτονιές ακούστηκαν για άλλη μια φορά ο Ζουρνάς και το Νταούλι, συνοδεύοντας τα Ρογκάτσια.
Ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων.
Δυο μεγάλες και πλούσιες οικογένειες, που λέτε, που είχαν για χρόνια έχθρα για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία του τόπου, συναντήθηκαν στην είσοδο της εκκλησίας ανήμερα των Χριστουγέννων.
Εκεί μάλωσαν για το ποιος θα περάσει πρώτος μέσα και χρειάστηκε να επέμβει ο ίδιος ο ιερέας για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Μάλιστα τους υποχρέωσε να φιλιώσουν και να ρίξουν και ένα χορό, εκεί ακριβώς στο προαύλιο της εκκλησίας.
Και ήταν φύσει αδύνατο στα τότε τα χρόνια να πιαστούν στον ίδιο χορό, άντρες όντας εχθροί.
Παρόλα αυτά, και φίλιωσαν και χόρεψαν.
Και για να γιορτάσουν το όλο γεγονός γύρισαν χορεύοντας όλο το χωριό, το οποίο και προσκάλεσαν στην πλατεία του χωριού, όπου ακολούθησε γλέντι με πλούσιο φαγοπότι.
Σήμερα ακολουθεί η καθιερωμένη πλέον Γουρουνοχαρά.
Γλέντι, στο οποίο παίρνει μέρος όλο το χωριό.
Μια καλή ευκαιρία να σμίξουν οι συγχωριανοί και να ξεχαστούν τυχών μίση και έχθρες.
Αυτός τουλάχιστον, είναι ο σκοπός.
Δεν είναι ούτε το φαγητό, ούτε και το ποτό.
Είναι η καλή παρέα.
Είναι το «όλοι μαζί και όλοι ενωμένοι».
Λέμε τώρα!
Είναι η θέληση για επικοινωνία.
Είναι η ανάγκη για τραγούδι και χορό.
Αλλά και η λαχτάρα μας να καμαρώσουμε τα παιδιά μας.
Τα βλαστάρια μας, που θέλουν και δεν ξεχνούν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους.
Που δεν αφήνουν πίσω την Παράδοση και την Ιστορία τους.
Άλλωστε, γι’ αυτά γίνονται όλα.
Για να μην ξεχνούν!
Μόνο που κάποιοι στην πορεία χάνουν το νόημα της όλης προσπάθειας.
Δίνουν πολλή μεγάλη σημασία στο «φαίνεσθαι» και χάνουν την ουσία του «είναι».
Κι αυτό δεν είναι «Παράδοση»…
Ονομάζεται «Προβολή».
Και κατ’ εμέ και «Προσβολή».
Ας διαχωρίσουμε λιγάκι τους όρους κι ας μάθουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει…όταν πρέπει.
Όχι, όταν μας καπνίσει.
Εξάλλου, όταν κάτι είναι καλό κι αξίζει, κολαούζο δεν θέλει.
Κάνει Μπαμ από μόνο του.
Άντε, λοιπόν Καλή Φώτιση.
Α…να ευχηθώ και σε όλους όσους είναι με το Παλιό Ημερολόγιο, Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά, καθότι αυτοί τώρα ξεκινούν.
Άντε βρε, Πολλά Φιλιά, μέχρι την επόμενη φορά!
Κείμενο:
Ελισάβετ Δελιοπούλου
Αφήστε μια απάντηση