Μπορεί για την Αγροτική η ΕΒΖ να αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα «βάρος» από το οποίο πρέπει το συντομότερο να απεμπλακεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας, όμως για τους δέκα εγχώριους και, κυρίως, ξένους ομίλους που τις επόμενες εβδομάδες θα δώσουν την τελική μάχη για την απόκτησή της συνιστά ένα πρώτης τάξεως «φιλέτο» που κρύβει σημαντικές υπεραξίες.
Το ερώτημα, βέβαια, στο οποίο καλείται να δώσει απάντηση η ΑΤΕ μέσω της επιλογής του νέου ιδιοκτήτη είναι τι…
ποσοστό από τις –άμεσες και μελλοντικές υπεραξίες- θα παραμείνει σε ελληνικά χέρια και δη σε αυτά των Ελλήνων παραγωγών.
Οι συνθήκες που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή στη διεθνή αγορά με την ανοδική πορεία των τιμών και την διαρκή αύξηση της ζήτησης για νέο προϊόν καθώς επίσης και η προοπτική της απελευθέρωσης των ποσοστώσεων το 2015, λειτουργούν σαν… μαγνήτες για τους ξένους «μνηστήρες» που ψάχνουν …απεγνωσμένα για ζάχαρη Δεν είναι τυχαίο ότι ουδείς από τους μεγάλους «παίκτες» έχει αποσυρθεί μέχρι σήμερα από τη διαδικασία, παρά τις ουκ ολίγες καθυστερήσεις που έχουν καταγραφεί.
Αντίθετα, φέρονται αποφασισμένοι να μείνουν μέχρι τέλους στην κούρσα, παρά τα ζητήματα συγκέντρωσης που ενδεχομένως να τους φέρουν αντιμέτωπους με την Ευρωπαϊκή Αρχή Ανταγωνισμού. Το ίδιο, πάντως, σκοπεύει να κάνει και η Επίλεκτος του ομίλου Δοντά που αυτή τη στιγμή προβάλει ως ο πιο σοβαρός διεκδικητής από το ελληνικό στρατόπεδο. Ποιοι, όμως, είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι διεθνείς κολοσσοί «ζαχαρώνουν» με τόση.. ζέση την ΕΒΖ:
1) Σύμφωνα με τις προβλέψεις των αναλυτών η αύξηση της ζήτησης και η μείωση της προσφοράς αναμένεται να κρατήσουν τις τιμές της ζάχαρης ψηλά για το 2012 και, κατά πάσα πιθανότητα, για τα αμέσως επόμενα χρόνια.
2) Μαζί με την ΕΒΖ, ο πλειοδότης του διαγωνισμού παίρνει «πακέτο» την εθνική ποσόστωση των 158.000 τόνων (για την κάλυψη της οποίας, η ΕΒΖ χρειάσθηκε πέρυσι να εισάγει πάνω από 50.000 τόνους από τη Σερβία αφού λόγω της τιμολογιακής πολιτικής το ενδιαφέρον των τευτλοπαραγωγών ήταν περιορισμένο).
3) Το καθεστώς των ποσοστώσεων λήγει το 2015. Κάτι που σημαίνει ότι από τη χρονιά αυτή και μετά την παραγωγή καθορίζουν οι νόμοι της αγοράς. Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για αύξηση της ζήτησης, θα απαιτηθούν περισσότερα ζαχαρουργεία τα οποία όμως δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή εν αφθονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι χώρες όπως η Ιρλανδία η οποία «ξήλωσε» χρόνια πριν τη δική της βιομηχανία ζάχαρης ετοιμάζεται τώρα να την ξαναστήσει προσβλέποντας σε αυτή την προοπτική.
Οι τρεις «ζωντανές» μονάδες της ΕΒΖ μπορούν να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες και, λόγω της θέσης τους, να καλύψουν γεωγραφικά ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς της νοτιοανατολικής -και όχι μόνο- Ευρώπης.
Τα σχέδια της Επίλεκτος
Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς ότι όλοι οι παραπάνω λόγοι συνηγορούν στο να μείνει η ΕΒΖ σε ελληνικά χέρια. Μιλώντας στην Agrenda ο αντιπρόεδρος της Επίλεκτος, Απ. Δοντάς χαρακτηρίζει τη Ζάχαρη «εθνικό κεφάλαιο» και τονίζει ότι ο όμιλός του θα επιμείνει μέχρι τέλους για την απόκτηση της βιομηχανίας. «Το ενδιαφέρον μας παραμένει ισχυρό και αμείωτο», υπογραμμίζει και αποκαλύπτει ότι το business plan το οποίο θα υποβληθεί μαζί με τη δεσμευτική προσφορά θα βασίζεται στη στήριξη της τευτλοκαλλιέργειας για την παραγωγή ζάχαρης, δραστηριότητα η οποία μπορεί να πλαισιωθεί και με κάποια ενεργειακά πρότζεκτ. «Ο κεντρικός πυρήνας, όμως, είναι η ζάχαρη», διευκρινίζει.
agronews
Αφήστε μια απάντηση