Τάσος Τασιόπουλος: Εταιρία συκοφάντησης

Γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

– Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: “Ουκ άρα φροντιζουσιν ημών οι θεοί, φήσεις;” που σημαίνει : “Θες να πει πως οι θεοί για μας δεν νοιάζονται;” Ε, δεν είναι αυτό σωστό, έχουν βάλει στον καθένα προστάτη του, τον χαρακτήρα του, που είναι άγρυπνος φύλακας. Αυτός μας καταστρέφει αν του φερόμαστε με άσχημο τρόπο και μας σώζει πάλι αλλιώτικα.

– Όταν ο εικοσάχρονος Μένανδρος – ωραίος αν και αλλήθωρος- παρουσίασε την πρώτη του κωμωδία, την “οργή” δεν είχαν περάσει παρά μερικοί μήνες από την αυτοκτονία του ρήτορα Δημοσθένη στον Πόρο, μετά την εκεί εξορία του, αποτέλεσμα συκοφαντικής και αυτού δίκης.

– Συκοφάντης λοιπόν τότε ήταν ο διαβολέας, ο ψευδώς κατηγορών, με σκοπό να εξουθενώσει ή να σπιλώσει τον αντίπαλό του ή και ακόμα με μοναδικό του σκοπό την “αργυρολογία” και η συκοφαντία έλαβε την ονομασία αυτή από τους καταγγέλοντες τους κλέφτες των ιερών “σύκων”.

– Στην Αθήνα τότε τα ΣΩΜΑΤΕΙΑ των ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ αναγνωρίζονταν επίσημα και τα μέλη τους ήταν πάντα έτοιμα να προσφέρουν με ΠΛΗΡΩΜΗ τις υπηρεσίες τους σε όποιον τις χρειαζόταν.

– Η τεχνική των συκοφαντών στηρίζονταν στην προσεκτική εκμετάλλευση των αδυναμιών της προσωπικότητας που επιλέγονταν ως στόχος, με παράλληλη επιστράτευση πιθανοφανών ψευδών ή και αδίστακτων πρωτοβουλιών για σκηνοθεσία ειδικών καταστάσεων που υπηρετούσαν την υπονόμευση και ακόνιζαν την καχυποψία.

– Άλλωστε οι συκοφάντες τότε δεν ενεργούσαν μόνον κατά παραγγελία, αλλά συχνά προκαλούσαν οι ίδιοι με ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ συνθήκες απαξίωσης πολιτών και κόμπαζαν πως έτσι ενεργούσαν ως αληθινοί φρουροί των συμφερόντων του δήμου.

– Τελικά στην Αρχαία Αθήνα επειδή η συκοφαντική πλημμυρίδα είχε διογκωθεί και επειδή οι συκοφάντες στράφηκαν με λύσσα ενάντια σε διάφορες σημαίνουσες προσωπικότητες, η Αθηναϊκή πολιτεία έκοψε το μεροκάματο που εισέπρατταν οι συκοφάντες όταν παρουσιάζονταν ως μάρτυρες στα δικαστήρια.

– Έτσι λύθηκε το πρόβλημα με τους συκοφάντες και “έχαιρεν η πόλις χάριν του βέλτιστου ποιείν αυτοίς”

– Ας πάμε όμως στο σήμερα με αφορμή το γνωστό συκοφαντικό δημοσίευμα.

– Όσοι έχουν θητεύσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κατανοούν απόλυτα ότι πάντα, αλλά περισσότερο παρά ποτέ στην σημερινή κρίση, ΔΕΝ πρέπει κανένας να επιδιώκει ούτε ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ , ούτε ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ούτε ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ καθώς στις ευνομούμενες ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ισχύει ο κάνονας ΑΠΟΦΑΣΗ-ΕΛΕΓΧΟΣ- ΤΙΜΩΡΙΑ και όχι ΑΠΟΦΑΣΗ -ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ και ΜΟΙΡΑΣΙΑ.

– Ορισμένα όμως πράγματα στην ενημέρωση γίνονται διασκεδαστικά όταν κατανοείς το σκεπτικό που τα συνοδεύει.

– Και στον δήμο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ π.χ. υπήρχε μια συγκυρία πέντε ανοιχτών υποθέσεων που διερευνώνταν – πιθανότατα διερευνώνται ακόμα – δικαστικά.

– Οι υποθέσεις αυτές αφορούσαν:

α) την υπόθεση ‘κατασκευή του υδατόπυργου της ΠΑΛΙΟΧΩΡΑΣ” προϋπολογισμού 1,005,00.00 ευρώ.

– Η υπόθεση αυτή προέκυψε από καταγγελία στους ελεγκτές ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ του τότε δημοτικού Συμβούλου της παράταξης ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, του Παναγ. Μαργαρίτη.

– Οι ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ συνέταξαν το υπ’ αριθ’ 319/Θ/11 πόρισμα ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ το οποίο και κοινοποίησαν στον αρμόδιο εισαγγελέα Αθηνών για τις δικές του ενέργειες.

– Για την υπόθεση αυτή, όπως ήμουν υποχρεωμένος ως δημοτικός σύμβουλος ζητούσα κατεπανάληψη κατάθεση εγγράφων και επειδή υπήρχε άρνηση – έτσι κρύβει η γάτα το σκατό της- κατέθεσα την πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ προς τον ελεγχόμενο Δήμαρχο και βεβαίως κλίθηκα από τον εισαγγελέα να καταθέσω.

– Το μόνο που επίσημα γνωρίζω είναι η 20/ήμερη ποινή αργίας που επέβαλε το τμήμα ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ του ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ στον τότε Δήμαρχο, ποινή που εξέτισε δημαρχεύοντας τον κ. ΚΟΥΓΚΑ , γιατί το σώμα άλλης απόφασης απαλλαγής, αθώωσης, μετατροπής κ.λ.π δεν είδε το φως της δημοσιότητας και άρα όπως όλοι οι δημότες πλην του ψευδολόγου – μπουρδολόγου ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗΣ την αγνοούν.

– Προσωπικά λυπάμαι αλλά δικαιούμαι να αμφιβάλω, αν υπάρχει, αν λάβω υπόψιν όλα τα προηγούμενα.

– Ναι, οι άλλες υποθέσεις προέκυψαν από δικές μου εφ’ απλού χάρτου αιτήσεις “περί αναζήτησης πράξεων ή παραλήψεων και ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ απόδοσης ευθυνών” συνοδευόμενες από το ιστορικό και έγγραφα που τεκμηρίωναν αυτό το ιστορικό της κάθε υπόθεσης, πράγμα για το οποίο άλλοι αρμοδιότεροι εμού θα αποφάσιζαν αν υπήρχε αμέλεια ή δόλος καθώς η ΕΥΘΥΝΗ (με κεφαλαία) της αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει την διοίκηση.

– Λυπάμαι που θα ξαναθυμίσω της επώδυνες υποθέσεις και είναι αρκετές:

“ΔΗΜΟΠΡΑΤΗΣΗ του έργου κατασκευή αποχετευτικού δικτύου λυμάτων ΜΕΛΙΚΗΣ” στο οποίο Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει – προϋπολογισμού 4.058.700,00 ευρώ

“Ανέλεγκτοι ισολογισμοί ΜΕΛΙΚΗΣ έξι (6) ετών με ό,τι περιλαμβάνεται στον έλεγχο των Ορκωτών ελεγκτών” Κύριος οίδε τι περιλαμβάνεται εκεί.

“Αποπεράτωση δημιουργίας πεζοδρομίων ποδηλατοδρομίων σύνδεσης οικισμών” Προϋπολογισμού 200.00,00 ευρώ.

“ Μη απόδοση ΦΠΑ από συνεκμετάλλευση της ΑΜΜΟΛΗΨΙΑΣ ΜΕΛΙΚΗΣ” προϋπολογισμού 180.188,24 ευρώ.

– Όποιος λοιπόν ασκεί την υποχρέωση του και το εκ του νόμου δικαίωμα ως αντιπολίτευση να ΕΛΕΓΧΕΙ την ΔΙΟΙΚΗΣΗ είναι συκοφάντης;

– Είναι συκοφάντης ο Π.Μαργαρίτης επειδή κατήγγειλε κάτι για το οποίο οι ΕΛΕΓΚΤΕΣ – ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΕΣ εξέδωσαν ΠΟΡΙΣΜΑ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ και που είναι υποχρεωμένα άλλα όργανα ναασχοληθούν με ΕΥΘΥΝΕΣ Διοικητικές, πειθαρχικές, ποινικές και αστικές έστω και αν κάποιο από αυτά βγάλει απαλλακτική απόφασή;

– Ποιος όμως είναι ο συκοφάντης ;

– Στην Αρχαίο Αθήνα υπήρχαν “ σωματεία συκοφαντών” τα μέλη των οποίων ήταν έτοιμα να προσφέρουν επί πληρωμή τις υπηρεσίες τους σε όποιον τις χρειαζόταν και οι συκοφάντες δεν ενεργούσαν μόνον κατά παραγγελία, αλλά συχνά προκαλούσαν οι ίδιοι με κατευθυνόμενη καταλαλιά συνθήκες απαξίωσης πολιτών.
Σήμερα είναι τέτοια η αναίδεια και η ασυδοσία που ακόμα και αδαείς και ανεπάγγελτοι που αντί να πάνε να βγάλουν κανένα μεροκάματο, προσπαθούν να πουλήσουν εκδούλευση ενθυμούμενοι το ρουγκοβίζι που κάπως βύζαναν τα όχι και πολύ παλιά χρόνια. Εξάλλου και στην Αρχαία Αθήνα έκοψαν το μεροκάματο των συκοφαντών.

Τάσος Τασιόπουλος.

– ΥΓ1. Με θλίψη παρακολουθώ τον πόλεμο των μπακιριών και όχι μόνον, αφού ό,τι μπορεί – είτε δήμος είτε άτομο- ο καθένας κάνει και το βαφτίζει όπως νομίζει. Όμως ο πολιτισμός στοιχίζει και δεν είναι υπόθεση ούτε ατομικής ενέργειας ούτε ατομικής δαπάνης – η οποία εξάλλου δεν υπήρξε ποτέ – αλλά ηθελημένης , καλόβολης και ανιδιοτελούς προσφοράς.

– ΥΓ2. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι τα γραπτά μου αποτελούν τμήμα αρχείου, δηλαδή από κάποιους μελετώνται και αποθησαυρίζονται.

Άρα και αναιδείς και ανίδεοι συγχωρούνται.

– ΥΓ3. Χάρηκα φέτος που με τον ΦΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ στην μαθητική παρέλαση χειροκροτούσαμε μαζί τον παραστάτη σημαιοφόρο Τάσο Τασιόπουλο του 4ου Δημοτικού Σχολείου, ευρισκόμενοι εκ καθήκοντος (ως τέως) στην ίδια θέση.