‘Η πόρνη από πάνω’ του Αντώνη Τσιπιανίτη με την Κατερίνα Διδασκάλου σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Πατρώνη
Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο της Νάουσας
Η ηρωίδα του συγκλονιστικού μονολόγου που έγραψε ο Αντώνης Τσιπιανίτης, η Ερατώ, μεγαλώνει στην επαρχία, στην Πρέβεζα, με απαγορεύσεις και περιορισμούς. Στο πρόσωπο ενός Αθηναίου αστυνομικού πιστεύει πως βρήκε τον άγγελο που θα την οδηγήσει στη δική της Γη της Επαγγελίας και θα φωταγωγήσει τη ζωή της. Τον παντρεύεται με χαρά και τον ακολουθεί στην Αθήνα. Γρήγορα όμως διαπιστώνει πως όλα ήταν μέσα στο μυαλό της και πως ο άντρας της ήθελε μόνο μια νοικοκυρά να τον φροντίζει. Ανακαλύπτει πως δεν είναι παρά ένα νούμερο στο τεφτέρι , στην κατηγορία των εξόδων, ειδικώς αυτών που έπρεπε να μειωθούν.
Μια μέρα, μια πόρνη εγκαθίσταται στο διαμέρισμα πάνω από το δικό της και το χρησιμοποιεί ως χώρο εργασίας… Κάθε βράδυ η Ερατώ ακούει όσα γίνονται εκεί… Κι αρχίζει να βλέπει τη ζωή της διαφορετικά. Απέραντη η ντροπή της, η μοναξιά της, η έλλειψή της. Ακούει τους ήχους να πλημμυρίζουν το σιωπηλό της υπνοδωμάτιο. Τους ανελέητους αναστεναγμούς των ανδρών. Ζει με τη χαρά των άλλων. Την απόλαυσή τους. Την ηδονή τους. Ώσπου μια νύχτα ακούει κάτι. Αυτό το κάτι που της αλλάζει τη ζωή.
Γενική Είσοδος : 12 €
Φοιτητικό, Ανέργων, Άνω των 65: 10€
Ειδικές τιμές για γκρουπ άνω των 20 ατόμων
Ωρα έναρξης Παραστάσεων : 21.00 μμ
Πληροφορίες- κρατήσεις: Κελέση Βέτα, 6933-413060
Κριτικές ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ ” Η πόρνη από πάνω “
Καθηλωτική είναι η ερμηνεία της Κατερίνας Διδασκάλου σε ένα ρόλο ‘κόντρα’, εκείνον της καταπιεσμένης γυναίκας που ξεσπαθώνει μετά την κηδεία του συζύγου της.
Μια ολόκληρη ζωή σε εβδομήντα λεπτά. Αυτό πετυχαίνει να αναπαραστήσει η Κατερίνα Διδασκάλου ,καθώς ερμηνεύει με αξιοθαύμαστη αμεσότητα, λιτότητα και μέτρο τον καλογραμμένο μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη “Η πόρνη από πάνω”(2011).Η χήρα Ερατώ,που υπήρξε παιδιόθεν θύμα καταπίεσης- γονεϊκής και συζυγικής-,απέχει πολύ από τους τηλεοπτικούς και τους κινηματογραφικούς ρόλους της ωραίας και επικίνδυνα μοιραίας που έχει υποδυθεί κατά καιρούς η γνωστή ηθοποιός. Κι όμως, η Διδασκάλου καταφέρνει να ενσαρκώσει με τέτοια πειστικότητα την-τόσο συμπαθή και τόσο δυστυχή- Ερατώ που νοιώθεις σαν να υπήρξε στην πραγματικότητα αυτή η γυναίκα. Χωρίς μακιγιάζ και σχεδόν αχτένιστη ,με ένα συντηρητικό και διόλου κολακευτικό ντύσιμο, η Διδασκάλου προβάλλει στη σκηνή, τσιμπολογά λίγα κόλλυβα, τακτοποιεί τα κεντίδια και τα σεμεδάκια της και ήδη με τις πρώτες φράσεις σε έχει γραπώσει χάρη στη “ζωντανή” ερμηνεία της.
Εξίσου ζωντανός είναι , ωστόσο, και ο λόγος του Τσιπιανίτη, έστω κι αν η θεματική του έργου στηρίζεται σε μια συσσώρευση στερεότυπων γύρω από το γυναικείο δράμα της μη χειραφετημένης Ελληνίδας: η καταπιεσμένη κοπέλα από την επαρχία που ποθεί να έρθει στην πρωτεύουσα φαλλοκράτης σύζυγος που είναι και διεφθαρμένος αστυνομικός, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα της ηρωίδας κ.ο.κ. Υπάρχουν πάντως αρκετές εκπλήξεις στη γραφή του, εκτός από το καταλυτικό εύρημα της πόρνης που μετακόμισε στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου, καθώς και ένα διαβρωτικό χιούμορ που απαλύνει το ενδεχόμενο μελό. Κυρίως όμως υπάρχει η ίδια η Διδασκάλου ως ιδανική ερμηνεύτρια της Ερατώς.
Ιλειάνα Δημάδη ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
————————————————————————————————————————–
www.catisart.gr
Η πόρνη από πάνω» φωτίζει τη γυναικεία αλήθεια.
Μια εξαιρετική παράσταση, ένας ανατρεπτικός μονόλογος, με αφετηρία μια κηδεία. Σκέψεις που πληγώνουν και σκοτώνουν. Μια ζωή σαν σκυλί που περιμένει να του πετάξουν ένα κόκαλο. Η ηδονή από πάνω, η στέρηση στο κάτω διαμέρισμα. Αναφέρομαι στο μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη, «Η πόρνη από πάνω», με την Κατερίνα Διδασκάλου, που παρακολούθησα στο θέατρο «Σφενδόνη».
Μια άψογη παράσταση με δυνατές συγκινήσεις και χιούμορ, που καταδύεται βαθιά στο γυναικείο ψυχισμό αναλύοντας δύσκολες αλήθειες και ψεύτικα όνειρα.
Ένα σπουδαίο κείμενο που ανασυνθέτει τα θραύσματα μιας ιστορίας πόνου, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή.
Η Κατερίνα Διδασκάλου με την απέραντα ρεαλιστική και ταυτόχρονα συγκλονιστική ερμηνεία της, με την επιμελημένη κατεργασία του ρόλου της, αντί να απομυζά το έργο, το πλουτίζει ακόμα περισσότερο, μέσα από την αφαίρεση, αναδεικνύοντας με δεξιοτεχνία κάθε κρυμμένη του διάσταση.
Ο σκηνοθέτης Σταμάτης Πατρώνης δημιουργεί μια παράσταση ακέραιη, που τη διαπερνά η οδύνη, η δύναμη και ο ερωτισμός της ηρωίδας.
«Η πόρνη από πάνω» μαγεύει και λειτουργεί με βασικό γνώμονα την αισθητική και την τόλμη, δίχως παρωπίδες και ανούσιες προσεγγίσεις, ως παράσταση φωτίζει την αλήθεια μιας γυναίκας και τη βαθύτερη αξία ενός θεατρικού κειμένου.
—————————————————————————————————————————
“Η πόρνη από πάνω” κριτικές
…η Κατερίνα Διδασκάλου ως Ερατώ, αληθινή, λιτή, γήινη, συγκρατημένη, με έξοχα κρεσέντα, κέντησε τον μονόλογο δίχως να φαίνονται ενώσεις στον καμβά της διήγησης. Έπαιξε εξαιρετικά με το όπλο, το σασπένς και τις εκδοχές μιας πιθανής αυτοκτονίας, ενός πιθανότερου φόνου, φλερτάροντας και με το τσεχοφικό θέσφατο που λέει: αν στην πρώτη πράξη εμφανιστεί πιστόλι, στην τρίτη σίγουρα θα εκπυρσοκροτήσει.
Έπαιξε επίσης με τα μάτια, που έχουν τη δύναμη να διηγούνται παράλληλα αλλά και κόντρα στη φωνή και στο σώμα της. Έπαιξε, τέλος, με το χιούμορ του κειμένου. Συχνά προκαλούσε το γέλιο, το παρέδιδε όμως πάραυτα –σχεδόν τρομαγμένη– στην πίκρα και στον σπαραγμό προσωπικών αναμνήσεων, που αυτόματα αποκτούσαν συλλογική αντήχηση μέσα στον χώρο.
της Άννυς Κολτσιδοπούλου (Καθημερινή)
…..υπάρχουν στιγμές που δεν παρακολουθείς τη ροή του έργου γιατί έχεις ακολουθήσει την έκφραση του προσώπου της. Όσοι την ξέρετε μόνο από την τηλεόραση, θα δείτε άλλο άνθρωπο μέσα σε μία γνωστή φιγούρα, την ηθοποιό να κινείται απελευθερωμένη από τις συμβάσεις της εμπορικότητας και του φακού. Και όσοι την έχετε παρακολουθήσει στο θέατρο, θα δείτε το βηματισμό της σε ένα νέο στάδιο που μπορεί να είναι ωριμότητα, μπορεί και ο προορισμός ενός ταλέντου που έχει δουλέψει πολύ. Τι με εντυπωσίασε περισσότερο μέσα στην ερμηνεία; Ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλει την ταπεινότητα στο υποκριτικό της ύφος. Η Διδασκάλου συνήθως επενδύει τον ρόλο της με τον «αέρα» της. Όχι εδώ. Σε αυτόν τον μονόλογο κατεβαίνει στο ύψος μίας μίζερης, κακοποιημένης γυναίκας, την παίρνει από τον χέρι και την ανεβάζει στο φως, την εκθέτει στο πιο θερμό χειροκρότημα. Η παράσταση διαρκεί εβδομήντα λεπτά, αλλά, στο τέλος αισθάνεσαι ότι τελείωσε νωρίς. Να τη δείτε, αξίζει!!
του Κώστα Γιαννακίδη (protagon.gr)
Αφήστε μια απάντηση