Η αποχή από την πρώτη ψηφοφορία εκλογής ΠτΔ ήταν μια συνειδητή κραυγή επίκλησης του κοινού νου. Απευθύνεται στις κομματικές ηγεσίες αλλά και σε καθέναν ξεχωριστά συνάδελφο για τερματισμό του διχασμού. Ενότητα μπροστά στους εθνικούς σκοπούς σωτηρίας της πατρίδας είναι Η Μόνη Λύση. Το διάπυρο αίτημα των απλών συνελλήνων “βρείτε τα, επιτέλους!” οφείλουμε έστω και την ύστατη ώρα να το επιδιώξουμε.
Στην ανοικοδόμηση της χώρας μπορούν και οφείλουν να συμβάλλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Τι στην ευχή, τίποτε δεν διδαχθήκαμε τόσες δεκαετίες λησμονιάς του Μέτρου και μωροφιλόδοξων φιλονικιών που οδήγησαν σε απανωτές ταπεινώσεις;
Όπως θα έλεγε κι ο συνθετικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αφού πικρά διαπίστωνε την αντικατάσταση του κοινωνισμού από τον κυνισμό, αποστολή ζωής για τον πολιτικό είναι το “αναλίσκεσθαι εν τω υπηρετείν”. Να δώσει τη ζωή του προσφέροντας. Εμείς; Προσφέρουμε έστω και στοιχειώδη υπηρεσία με τόσο φιλοτόμαρο εμπρησμό, τέτοια πολωτική κουφότητα, τόση ηττηφόρα μυωπία; Ας ξανασκεφτούμε, προφταίνουμε.
* Ελάχιστα πριν την ψηφοφορία, όλως δυστυχώς, όφειλα από ηθικό καθήκον βαθιάς φιλίας να παρασταθώ στην εκδημία του πατρός του Γιώργου Κασαπίδη, βουλευτή Κοζάνης. Συλλυπούμαι γνήσια την οικογένεια.
17-12-2014 Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Αφήστε μια απάντηση