Ρεσιτάλ ερμηνείας από Μαρινέλλα - Χατζή στη Βέροια (φώτο)

Γράφει η Ιωάννα Πρέσια

Φοιτήτρια δημοσιογραφίας Α.Π.Θ.

Αν με ρωτούσε κανείς τι εστί “Ρεσιτάλ ερμήνειας” θα του απαντούσα μηχανικά αναλύοντας τις δυο αυτές λέξεις και δίνοντας τον επικρατέστερο όρο τους, ότι δηλαδή είναι, καλλιτέχνες που ερμηνεύουν είτε θεατρικά κείμενα είτε μουσικά κομμάτια πάνω σε μια…

σκηνή..

Μέτα την χθεσινή μου επίσκεψη στο κατάμεστο θέατρο του Άλσους στην πόλη της Βέροιας, παρακολουθώντας τον Κώστα Χατζή και την Μαρινέλλα αναθεώρησα πολλά πράγματα…

Με εντυπωσίασε το πάθος δυο μεγάλων ατόμων που έδιναν με πολύ απλοϊκό τρόπο και αξιοσέβαστο μια κατάθεση ψυχής, η οποία πηγάζει από την πρώτη τους συνάντηση πριν από 37 χρόνια ..

“Το αξέχαστο ρεσιτάλ του χειμώνα του 1976 έφερε μαζί του μελωδίες και εικόνες από μία Ελλάδα όχι και τόσο μακρινή, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετική. Μία συνάντηση που θα μπορούσε να ήταν μόνο μία εξαιρετική σύμπτωση που γοήτευσε. Τελικά όμως ήταν αυτό που λένε η απόλυτη χημεία. Ένα μοναδικό γεγονός από δύο καλλιτέχνες που καταλήγουν πάντα να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε γι’ αυτό το :”Κι ύστερα…”” όπως χαρακτηρίστηκε από όλους αυτούς που είχαν την τύχη να τους απολαύσουν και τότε .. και είχαν απόλυτο δίκιο !

Η βραδιά ξεκίνησε με τον Χατζή να ερμηνεύει με την κιθάρα του και με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μερικά από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια που έχει γράψει όπως το “Θυμάμαι”, το “Δεν είμ’ εγώ”, το “Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά…”.

Έκπληκτη παρακολουθούσα τον Κώστα Χατζή ο οποίος με μια κιθάρα τραγουδούσε και απήγγειλε ολόκληρα ποιήματα χωρίς καμία βοήθεια .. (ένα χαρτί για να θυμάται ποιο κομμάτι θα ακολουθήσει μετά ή μια μικρή βοήθεια αν σε περίπτωση δεν θυμηθεί τον στίχο .. όπως κάνουν όλοι οι ερμηνευτές σήμερα) απολύτως τίποτα..

Ήξερα ότι χειρίζεται με μεγάλη δεξιοτεχνία την κιθάρα, αλλά ο τρόπος που ακουμπούσε το μουσικό αυτό όργανο, έδινε την αίσθηση σαν να το χάιδευε, όπως χαϊδεύει ένα ερωτευμένο άτομο το άλλο τρυφερά και απαλά και αυτό με την σειρά του ανταποκρινόταν, βγάζοντας μια μαγευτική μελωδία που έκανε όλους τους θεατές να αναριγούν ..

Στη συνέχεια η Μαρινέλλα με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο τραγούδησε τις μεγάλες τους επιτυχίες όπως “Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει”, “Σ’αγαπώ “, “Κι’ ύστερα”, “Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε”, “Η αγάπη όλα τα υπομένει…” και πολλά άλλα.

Χαρακτήρισα τον εαυτό μου τυχερό, που μπόρεσα να δω από κοντά την Μαρινέλλα. Μια τιτανομέγιστη προσωπικότητα στο χώρο του τραγουδιού και του ελληνικού Κινηματογράφου.

Αυτό πιστεύω τα λέει όλα …

Έμεινα άναυδη με την χροιά που είχαν οι 2 καλλιτέχνες, ο Χατζής με την ιδιαίτερη βραχνάδα του και η Μαρινέλλα με την επιβλητική και σε υψηλά επίπεδα τόνων φωνή της, δεν πρόδιδε σε καμία περίπτωση, ότι απέχει αρκετά χρόνια από την νεαρή κοπέλα την οποία έχουμε συνηθίσει να τραγουδάει σε πολλές ελληνικές ταινίες.

Στο δεύτερο μέρος, αρχικά η Μαρινέλλα και στη συνέχεια ο Χατζής, συνοδευόμενοι από δεκαμελή ορχήστρα ερμήνευσαν τραγούδια από τους δίσκους Ρεσιτάλ και Ταμ-Ταμ, ενώ η παράσταση έκλεισε με τους δύο κορυφαίους καλλιτέχνες, ντουέτο, σ’ ένα εντυπωσιακό και μαγευτικό φινάλε.

Αν με ρωτήσει τώρα πια κανείς τι εστί “ρεσιτάλ ερμηνείας” .. Το μόνο που θα του αναφέρω είναι 2 ονόματα .. Κώστας Χατζής και Μαρινέλλα και θα του τόνιζα επίσης, να μην επαναπαυθεί στην καρέκλα του γραφείου του μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, ακούγοντάς τους από το Youtube, αλλά να επιδιώξει να τους δει και να τους ακούσει από κοντά για να μπορέσει να νιώσει αυτό που ένιωσα και εγώ.

Και είναι τελικά αυτό που είπαν και αυτοί μαζί,.. Κι ύστερα, κι ύστερα, κι ύστερα ;;; ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΣΤΕΡΑ!

(κάτι ήξεραν! )