Αναζητώντας τον μικρό Μπεν στη Βέροια του 1997

Βέροια, Φεβρουάριος του 1997. Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ο Εντι και η Κριστίν Νίνταμ, μαζί με τους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς του Channel 4, πάρκαρε στις παρυφές του καταυλισμού των Ρομά. Ηταν η πολλοστή φορά από την εξαφάνιση του μικρού Μπεν, το 1991, που οι παππούδες του επέστρεφαν στη χώρα μας ακολουθώντας ίχνη, τσεκάροντας ακόμα και τις ισχνότερες των πληροφοριών. Το ντοκιμαντέρ που είχε αποφασίσει να γυρίσει τότε το βρετανικό κανάλι για την εξαφάνιση του Μπεν ήταν μια καλή ευκαιρία για το ζευγάρι των εργατών από το Σέφιλντ να οργώσουν τη χώρα μας χωρίς δικά τους έξοδα. Η εξάχρονη έως τότε περιπέτεια της οικογένειας την είχε εξαντλήσει οικονομικά.

Η πληροφορία πως ο Μπεν βρισκόταν στη Βέροια είχε προέλθει από έναν κρατούμενο των φυλακών της Λάρισας, τον οποίο ο Εντι, η Κριστίν και το συνεργείο είχαν συναντήσει τις προηγούμενες ημέρες. Τους είχε πει ότι είχε δει το αγόρι εκεί τον Μάρτιο του 1992. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνταν και άλλες μαρτυρίες. «Η πληροφορία μιλούσε για συγκεκριμένη οικογένεια Ρομά, την οποία επισκεφθήκαμε», λέει στην «Κ» η δημοσιογράφος Μανίνα Ντάνου, η οποία ταξίδευε μαζί με το ζευγάρι για να τους βοηθά στις επαφές με τις Αρχές και τους κατοίκους. «Ηταν λίγο καχύποπτοι, αλλά όχι επιθετικοί. Οταν σε λίγες μέρες, όμως, επιστρέψαμε στη Βέροια για να συναντήσουμε άλλη οικογένεια Ρομά, που έμενε εκτός καταυλισμού, η εικόνα είχε αλλάξει. Βγήκαν στον δρόμο και μας απείλησαν με όπλα και αναγκαστήκαμε να φύγουμε», θυμάται η ίδια. «Προφανώς είχαν ειδοποιηθεί από κάποιον».

Στη Βέροια συνάντησαν επίσης έναν οδηγό ταξί, με τον οποίο είχαν επικοινωνήσει τον προηγούμενο χρόνο. «Μας είχε πει τότε ότι ήταν βέβαιος ότι ο Μπεν είχε μπει στο ταξί του, τον Ιανουάριο του 1994, με μια γυναίκα Ρομά και κάτι άλλα παιδιά», περιγράφει στο ρεπορτάζ της «Missing» (από την έκδοση «Granta 105: Lost and Found») η Βρετανή δημοσιογράφος Melanie McFadyean, που καλύπτει την υπόθεση εδώ και δύο δεκαετίες. «Οταν είχε ρωτήσει ποιο είναι το παιδί, ένα από τα άλλα παιδιά τού είχε απαντήσει “Μπεν ή Μπένζι” και η γυναίκα είχε απειλήσει να τον χαστουκίσει. Οταν όμως τον συναντήσαμε ξανά, είχε ανακριθεί από την αστυνομία και είχε αλλάξει γνώμη».

Φυσικά, βρέθηκαν και στο αστυνομικό τμήμα. «Μας έβαλαν σε ένα δωμάτιο όπου μια ομάδα ανδρών κάπνιζε και έπαιζε χαρτιά», γράφει η McFadyean. «Ενας σηκώθηκε να μας μιλήσει. Μας είπε ότι ο κρατούμενος ήταν μυθομανής και ότι δεν μπορούμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη την ιστορία του». Το ηθικό του ζευγαριού είχε αναπτερωθεί από τις μαρτυρίες, αλλά όλες οι πληροφορίες έπεφταν σε αδιέξοδο. «Στην Αθήνα, έγινε και ένα ραντεβού με αξιωματούχο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης», λέει η Μανίνα Ντάνου. «Τους είπε ότι στην Ελλάδα δρουν κυκλώματα αγοραπωλησίας παιδιών και βρεφών και ότι σε αυτά εμπλέκονται συνήθως Ρομά. Η συνήθης πρακτική είναι ότι τα πουλάνε γρήγορα στο εξωτερικό για να μην κινδυνέψουν να αναγνωριστούν στην Ελλάδα. Ηταν σοκαριστικές οι πληροφορίες που τους έδινε. Ακριβότερα πωλούνται, έλεγε, τα ξανθά αγόρια, μετά τα μελαχρινά αγόρια και μετά τα κορίτσια».

Μέχρι τότε, η οικογένεια Νίνταμ ήταν πεπεισμένη πως το παιδί βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα. Από εκείνο το ταξίδι του ’97 άρχισαν να σκέφτονται ότι ίσως τελικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. «Εβλεπες την απογοήτευσή τους. Ενώ είχαν να ψάξουν σε μια χώρα, ξαφνικά τα ίχνη χάνονταν στο άγνωστο. Και όμως, δεν το έβαζαν κάτω, παρέμεναν αισιόδοξοι ότι ο Μπεν κάποια στιγμή θα βρεθεί».

Παρά τα όσα συνέβησαν και την απροθυμία των Αρχών στην Κω, από όπου εξαφανίστηκε το παιδί, αλλά και σε όλη τη χώρα, να τους βοηθήσουν, οι Νίνταμ δεν σταμάτησαν ποτέ να αγαπούν την Ελλάδα. «Θυμάμαι ότι προσπαθούσαν να μάθουν τη γλώσσα, με ρωτούσαν πώς να προφέρουν σωστά κάποιες λέξεις», αναφέρει η Μανίνα Ντάνου. «Εξαιρετικά συμπαθείς άνθρωποι, φιλικοί, γεμάτοι συναίσθημα». Από εκείνο το οδοιπορικό στη Βόρεια Ελλάδα, έχουν περάσει 16 χρόνια, 22 από την μοιραία ημέρα στην Κω. Ο Μπεν, όπου και αν βρίσκεται, είναι σήμερα 24 ετών.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ