“Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη,
φταίμε εμείς.
Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας.Ελάτε.”
(Ανυπόταχτη Πολιτεία’ Γ.Ρίτσος )
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και η απόφαση του λαού μας θα επιτρέψει ή όχι και τον πολιτικό της αφοπλισμό,ύστερα και από τον οικονομικό και νομικό που επέτρεψαν τα μνημόνια.Την επιλογή δηλαδή του….
κατάλληλου πολιτικού προσωπικού,που θα συνεχίσει το έργο κατάλυσης του κράτους, που δε χαλάει χατήρια στην Τρόικα και θα την υπηρετεί κατά πώς συμφώνησαν και προ εκλογών.Και εδώ που τα λέμε πώς να μη στηρίξουν “εταίροι” και λοιποί “σύμμαχοι”αυτούς που τους παραδίδουν τη χώρα τους εν καιρώ ειρήνης μόνο με υπογραφές..Ετσι εξηγείται ο ανηλεής και ενορχηστρωμένος πόλεμος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως από το “μαύρο μέτωπο”των μνημονιακών και των ερεισμάτων τους εντός της χώρας και από τα αφεντικά τους, την Τρόικα δηλαδή,εκτός.
Ακούσαμε από τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού ή από πρώην εκλεγμένους εκπροσώπους του, να κινδυνολογούν και να μας εκβιάζουν όπως τα ξένα αφεντικά τους και περισσότερο ακόμη, για έξοδο από την Ευρώπη, για επιστροφή στη δραχμή,για πτώχευση και καταστροφή. Καταρχήν παραδέχονται ότι προξένησαν μια καταστροφή, εφόσον σε όλους τους τόνους διαμηνύουν ότι η χώρα βρίσκεται στο γκρεμό και σίγουρα δε βρέθηκε την προεκλογική περίοδο, αλλά προετοιμάστηκε το έδαφος και δημιουργήθηκαν οι συνθήκες όλα αυτά τα χρόνια που ενάλλάσσεται η εξουσία από το ένα κόμμα στο άλλο. Και μόνο για την απελπιστική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τον τόπο μας, όχι μόνο δεν αισθάνονται από μόνοι τους την ανάγκη να μην ξαναεμφανιστούν στο προσκήνιο, αλλά θρασύτατα ζητούν και πάλι την ψήφο μας,για να μας σώσουν όμως αυτή τη φορά. Και ποιος θα εμπιστευόταν να του ξαναχτίσει το σπίτι του αυτός που θα ευθύνονταν για το γκρέμισμά του;
Ύστερα απέκρυπταν ή απέρριπταν όλοι αυτοί τα σημαντικά διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας μας, ακολουθώντας την κινδυνολογία και τους εκβιασμούς σε βάρος μας της Τρόικας. Δεν ακούσαμε γιατί δεν μπορούμε να προσβάλλουμε τις συμβάσεις, εφόσον δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή και μας υποχρεώνουν σε μη νόμιμο ύψος, στο οποίο δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε ως κράτος. Γιατί μόνο εμείς να μη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε νόμιμους θεσμούς, όπως έγινε στο παρελθόν από άλλα κράτη που προσέφυγαν σε διεθνή δικαστήρια και δικαιώθηκαν, ώστε να αποπληρωθεί μόνο το νόμιμο χρέος; Γιατί ούτε θέλουν να ακούσουν- πόσο μαλλον να χρησιμοποιήσουν- επιχειρήματα που εκφράζουν τη δεινή θέση των Ευρωπαίων σε περίπτωση που μας εκδιώξουν από το ευρώ, παρόλο που και γι αυτό ακόμη δεν υπάρχει κάποια διαδικασία η οποία να το επιτρέπει;
Πώς μπορεί να νιώθει ένας περήφανος λαός με ιστορία γεμάτη αγώνες και θυσίες, όταν διεκδικούν τη ψήφο του για να ανοίξουν την Κερκόπορτα στους ξένους; Μάλλον τι πρέπει να κάνει ένας λαός που έζησε την προδοσία και την πλήρωσε ακριβά στο παρελθόν; Η απάντηση είναι:’ ‘Να παραδειγματιστεί από την ιστορία του για να μη την ξαναζήσει”
Σ΄αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, μέσα στο σκοτάδι μιας διετίας που βιώσαμε την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, μέχρι τη βίαιη κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών, μια αμυδρή ελπίδα μας έδωσε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ.Τόλμησε να διεκδικήσει την εξουσία με το χαμηλό ποσοστό του πριν τις 6 Μαίου, δίνοντας προοπτική στο λαό μας και κατάφερε να το τετραπλασιάσει. Ήταν ο μεγάλος κερδισμένος που δεν υποχώρησε ούτε στις ασφυκτικές πιέσεις των μνημονιακών κομμάτων αλλά και κάποιων” αντιμνημονιακών” να συμπράξει με τους υπαίτιους της κατάστασης και να σχηματίσει κυβέρνηση. Έδειξε καταρχήν θάρρος μπροστά στην πιο σκληρή προπαγάνδα που δέχονταν, αλλά και εντιμότητα απέναντι στους ψηφοφόρους του, που σε καμιά περίπτωση η ψήφος τους δε σήμαινε οικουμενική κυβέρνηση με αυτούς που μετά από 40 χρόνια κατάφερνε να αποδοκιμάσει με τόσο κραυγαλέο τρόπο. Και η αλήθεια είναι ότι ούτε σ’ αυτή τη συνέπεια προ και μετά των εκλογών δε μας είχαν συνηθίσει τα κόμματα.
Το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης που θα επιλέξει ο λαός μας και δε θα είναι επιλογή ξένων κέντρων ήδη εχει θορυβήσει όλους αυτούς που συστηματικά προσπαθούν να ελέγξουν και να καθυποτάξουν τα κράτη με τη βοήθεια πρόθυμων κυβερνήσεων. Ένα ολόκληρο σύστημα όμως και εντός των συνόρων μας που έμαθε χρόνια τώρα να νέμεται την εξουσία και το δημόσιο χρήμα, να εξαγοράζει συνειδήσεις, να προσφέρει γη και ύδωρ στους ξένους, έχει επίσης αναστατωθεί από την αφύπνιση του λαού. Και μπροστά σε όλο αυτό το σύστημα εξουσίας που επιδιώκει να καταδυναστεύσει τη ζωή μας, πρέπει να σταθούμε όλοι ενωμένοι να το αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε να παλέψουμε για την επιβίωσή μας.
Τουλάχιστον ας δώσουμε την ευκαιρία σ’ αυτούς που δηλώνουν πρόθυμοι να παλέψουν για τα συμφέροντα του τόπου μας και όχι στους οσφυοκάμπτες των Βρυξελλών. Σ’ αυτούς που μιλούν για δίκαιοσύνη,για αποκατάσταση του κράτους πρόνοιας,για δίκαιη κατανομή των βαρών, που αντιτίθενται στη βία. Στην Αριστερά που αγκαλιάζει την κοινωνία και όχι σ’εκείνη που επιμένει να κλείνει τ’αυτιά στον επιθανάτιο ρόγχο της.
Και τέλος απορρίπτοντας τα δικά τους εκβιαστικά και τεχνητά διλήμματα, να αντιπαραβάλλουμε τα δικά μας: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ή ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ Ή ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΦΟΒΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ Ή ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.
Τις απαντήσεις θα τις δώσουμε στα δικά μας διλήμματα με τη δική μας ψήφο στις 17 του Ιούνη.
Αφήστε μια απάντηση