Μια τεράστια «μπίζνα» ο πυρήνας της οποίας είναι οι περιβόητες μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής» κρύβεται πίσω από την υπόθεση των 600 δισ. δολαρίων που υποτίθεται ότι προσφέρουν οι ομογενείς της οργάνωσης End National Debt στην ελληνική κυβέρνηση, για την εξαγορά του δημοσίου χρέους της χώρας.Το iefimerida.gr αποκαλύπτει σήμερα όλες τις πτυχές αλλά και το παρασκήνιο μιας απίστευτης ιστορίας. Με τον…
τρόπο αυτό, φωτίζονται οι αληθινές προθέσεις αλλά και οι μεθοδεύσεις ενός ανθρώπου.
Ο κ. Αρτεμις Σώρρας, ο φερόμενος ως πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, για τον οποίο δεν έχουν γίνει γνωστές κανενός είδους επιχειρηματικές ή άλλες οικονομικές δραστηριότητες είναι τελικά ο μοναδικός, παρά τις αρχικές φήμες περί ομάδας ομογενών, χρηματοδότης της End, και «κύριος» των 650 δισ. δολαρίων που… βρίσκονται στη διάθεση της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε στην κατοχή του τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής και διεκδικούσε, για αυτές, το ποσό των 675 δισ. Ευρώ.
Την αποτίμηση των μετοχών αυτών -μιας τράπεζας που έχει σταματήσει να υφίσταται από το 1932- έκανε ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης, που σήμερα καταγγέλλει την End ως οργάνωση που αποτελείται από χρυσαυγίτες και Δωδεκαθεϊστές, ζητάει συγνώμη για τη συμμετοχή του σε αυτήν και εκφράζει τη λύπη του γιατί άργησε τόσο πολύ να τους καταλάβει.
Ο κ. Καρυώτης, όμως, είναι αυτός που σκέπασε με το διεθνές του ακαδημαϊκό κύρος -καθηγητής οικονομικών σε αμερικανικό πανεπιστήμιο- τους ισχυρισμούς του κ. Σώρρα και επίσης είναι αυτός που υπέγραψε την αποτίμηση των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. Με βάση τη δική του υπογραφή και με την επίκληση του δικού του ονόματος ο κ. Σώρρας ανακίνησε την όλη υπόθεση.
Και όταν ο κ. Σώρρας δεν κατάφερε να αποδείξει το «δίκαιο» του αιτήματός του τότε ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια οργάνωση -η End- η οποία ισχυρίζεται ότι προωθεί τα συμφέροντα της Ελλάδας με την διάθεση 600 δισ. δολαρίων για την αποπληρωμή των χρεών της χώρας.
Οι μετοχές που έγιναν αμερικανικά χρεόγραφα
Με κάποιο μαγικό τρόπο, αν φυσικά έχουν την παραμικρή βάση οι ισχυρισμοί του κ. Σώρρα, έχει γίνει μετατροπή των μετοχών σε αμερικανικά χρεόγραφα που, όπως γράφουν τα χαρτιά τα οποία οι ίδιοι διακινούν, έχουν ημερομηνία ρευστοποίησης τον Αύγουστο του 2014.
Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να καταγραφεί η επιμονή γνωστών προσώπων όπως ο ομογενής γιατρός Μανώλης Λαμπράκης και ο δικηγόρος Γιώργος Παπαδάκης οι οποίοι εξακολουθούν ακόμη και σήμερα -παρά τις διαψεύσεις και την κατακραυγή- να επιμένουν ότι τα χρήματα υπάρχουν. Υπαινίσσονται δε, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια συνωμοσία με στόχο να πληγεί η χώρα υποτασσόμενη στις επιταγές των δανειστών μας και του Μνημονίου.
Ο ρόλος του καθηγητή Καρυώτη
Ο κ. Καρυώτης, όπως ο ίδιος ομολογεί στην αποκαλυπτική του χθεσινή ανακοίνωση, ο οποίος προσεγγίστηκε από τον κ. Λαμπράκη λόγω των θέσεών του στην υπόθεση της ελληνικής ΑΟΖ, δέχθηκε -αφού έκανε αρχικά την αποτίμηση της μετοχής της Τράπεζας της Ανατολής- να καταλάβει και τη θέση του αντιπροέδρου στην οργάνωση End την οποία και διατήρησε, όπως λέει ο ίδιος, ως τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2012.
Ανεξαρτήτως του ότι μόλις χθες έκανε δημοσίως γνωστή την απεμπλοκή του, ο κ. Καρυώτης όλο το διάστημα του τελευταίου μήνα όταν και βρισκόταν σε εξέλιξη ο δημόσιος διάλογος για την υπόθεση με τα 600 δισ. σιώπησε και επέτρεψε στους Ομογενείς της End να χρησιμοποιούν έστω και εμμέσως το όνομά του. Και τους αποκήρυξε μόνον όταν άρχισαν οι διαψεύσεις και η αποκάλυψη του ρόλου τους.
Και δεν είναι πλέον μόνον ένας διαπρεπής Ελληνας καθηγητής αλλά και υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα στην 4η θέση που υπό άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσε άνετα να είναι και εκλόγιμη θέση.
Επίσης, είναι γνωστό ότι ο κ. Καρυώτης διατηρεί στενή σχέση με τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο. Και όπως ο ίδιος αναφέρει στην ανακοίνωσή του βρισκόταν σε συζητήσεις για να του ανατεθεί σημαντική δημόσια θέση στον κρατικό μηχανισμό, προφανώς κατόπιν προτάσεως του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ολα αυτά, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, προσέδιδαν κύρος στους ομογενείς της End και τον κ. Σώρρα στην προσπάθειά τους να εμφανιστούν ως σωτήρες του Εθνους και του Ελληνικού λαού.
Και τελικά, ο κ. Καρυώτης ήταν απλώς ένας αφελής -όπως φέρεται να ομολογεί ο ίδιος μέσα από την ανακοίνωσή του- ή μέρος ενός γενικότερου σχεδιασμού που θα απέφερε σημαντικά χρηματικά ποσά στους εμπνευστές αλλά και τους συνεργάτες τους;
Οι οικονομικοί στόχοι…
Αυτό που κυκλοφορεί πάντως ως φήμη και μένει να εξακριβωθεί είναι το πλήρες σχέδιο του κ. Σώρρα και των συνεργατών του. Τι ήθελαν δηλαδή να πετύχουν φέρνοντας από το παράθυρο με ένα έμμεσο τρόπο, ως εθνική υπόθεση, στη δημοσιότητα της υπόθεση των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής.
Αν δηλαδή, όπως αναφέρουν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, πρόκειται απλώς για ένα τρικ προκειμένου να υπάρξει μια διαπραγμάτευση ώστε να επιτύχουν έναν χρυσοφόρο συμβιβασμό στην υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής. Και αν οι εμπνευστές του σχεδίου αυτού πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό θα ασκήσουν πολιτική πίεση ώστε να κληθούν για ένα διακανονισμό.
… και οι πολιτικοί σχεδιασμοί
Εκτός και εάν, όπως επίσης υποστηρίζεται από άλλους υποκρύπτονται και πολιτικοί στόχοι -παρότι οι πρωτεργάτες της End το διαψεύδουν.
Και ίσως οι αναφορές του κ. Καρυώτη σε χρυσαυγίτες αποτελούν κλειδί για να ερμηνευθούν τυχόν παράλληλοι πολιτικοί σχεδιασμοί δε δεύτερο ή και σε τρίτο επίπεδο.
Η Τράπεζα της Ανατολής
Η Bank d’ Orient ιδρύθηκε το 1904 ως θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και επεκτάθηκε γρήγορα σε περιοχές του ελληνισμού όπως η Θεσσαλονίκη που τότε ακόμη βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή, η Σμύρνη και η Αλεξάνδρεια.
Ομως, για λόγους που παρέλκει να εξεταστούν, το έτος 1932 υπεγράφη σύμβαση συγχώνευσης δι’ εξαγοράς της Τράπεζας Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Η σύμβαση αυτή εγκρίθηκε με την υπουργική απόφαση 72186/5-11-1932.
Η θέση της Εθνικής Τράπεζας
Και όπως αναφέρεται σε παλαιότερη ανακοίνωση της σημερινής διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας, απάντηση στους ισχυρισμούς του κ. Σώρρα:
Σύμφωνα με το περιεχόμενο της σύμβασης συγχώνευσης (η οποία είχε εγκριθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων των δύο τραπεζών), η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής ως τίμημα εξαγοράς το ποσό των 200 δραχμών (και όχι σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά μετοχή. Από το ποσό αυτό, οι 50 δρχ. ήταν το τίμημα εξαγοράς της πελατείας της Τράπεζας της Ανατολής (goodwill) και οι 150 δρχ. ήταν προκαταβολή έναντι του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής. Η ειδική εκκαθάριση ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο 1936 και το αποτέλεσμά της όχι μόνο δεν κάλυψε τις προκαταβληθείσες 150 δρχ. ανά μετοχή, αλλά άφησε και υψηλόποσο «άνοιγμα» σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας. Έτσι, πέραν των αρχικώς καταβληθεισών 200 δρχ. ανά μετοχή, καμία άλλη καταβολή δεν έγινε, ούτε θα γινόταν στο μέλλον προς τους τέως μετόχους Τράπεζας της Ανατολής (άρθρα VI και VIII σύμβασης συγχώνευσης).
Συνακόλουθα, μετά την εξαγορά, όλες οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής ακυρώθηκαν και οι όποιοι νόμιμοι δικαιούχοι τους είχαν πλέον μόνο χρηματική απαίτηση από την ΕΤΕ, να λάβουν το ανωτέρω τίμημα των 200 δρχ. ανά μετοχή. Αυτές οι απαιτήσεις, όπως και κάθε άλλη χρηματική απαίτηση, υπήχθησαν στο καθεστώς του Ν.18/1944 (Νόμος Σβώλου), με τον οποίο ορίστηκε σχέση ανταλλαγής 1 νέας δρχ. για κάθε 50 δισ. προϋφιστάμενες δραχμές και, έτσι, ουσιαστικά εκμηδενίστηκαν. Επιπλέον, σε κάθε περίπτωση οι απαιτήσεις εκείνες έχουν παραγραφεί.
Για όλα τα ανωτέρω (την ακύρωση των εν λόγω τίτλων από έτους 1932 και την εντεύθεν έλλειψη οποιασδήποτε αξίωσης κατά της Τράπεζάς μας) έχει επανειλημμένα ενημερωθεί εγγράφως από την Τράπεζα ο ενδιαφερόμενος κ. Σώρρας και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του. Επίσης, σχετική απάντηση έχει δοθεί σε ερώτημα της ΔΟΥ Πατρών.
Οι ισχυρισμοί και οι απαιτήσεις Σώρρα
Από την άλλη πλευρά ο κ. Σώρρας και οι δικηγόροι του υποστηρίζουν ότι:
Με την υπ’ αριθμ. 6342/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που εξέτασε αίτημα για την επίδειξη εγγράφων που υπέβαλε με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων η οικογένεια Σώρα και η εταιρεία “ΕL (end National Debt-End)” κατά της Εθνικής Τράπεζας αναγνωρίζεται ότι οι μετοχές δεν ακυρώθηκαν και ότι η αξία τους έχει μετατραπεί πλέον σε χρεωστικό ομόλογο και επιπλέον ότι οι μέτοχοι δεν ζητούν το ενεργητικό των μετοχών αυτών, δηλαδή την αξία τους, αλλά το παθητικό υπέρ των μετόχων.
Σύμφωνα με τον δημοσιευθέντα ισολογισμό της «Τράπεζας της Ανατολής» κατά το έτος 1932 (έτος κατά το οποίο έγινε η συγχώνευση) το παθητικό της ανερχόταν στο ποσό των 83.451.093,90 χρυσών γαλλικών φράγκων, ποσό το οποίο θα τοκιζόταν με σταθερό επιτόκιο 7% ετησίως, έως ότου οι μέτοχοι εμφανίσουν τις μετοχές τους στην Εθνική Τράπεζα και εισπράξουν την αξία τους απ’ αυτή, μετά την περάτωση της εκκαθάρισης.
Το δικαστήριο, σύμφωνα πάντα με την άποψη της πλευράς του κ. Σώρρα, με την απόφασή του όχι μόνο αναγνωρίζει ότι οι μετοχές αυτές έχουν αξία αλλά διατάσσει και την Tράπεζα να δώσει αναλυτικά στοιχεία για την εκκαθάριση που έκανε αλλά και για το πού διατέθηκαν τα χρήματα του παθητικού!
Συμπέρασμα
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται το ασφαλές συμπέρασμα ότι προφανώς δεν μπορεί να υπάρχει περιουσία ύψους 650 δισ. δολαρίων στα χέρια ενός και μόνον ανθρώπου χωρίς να το γνωρίζει κανένας επίσημος φορέας ή χρηματοπιστωτικός οργανισμός στη Γη. Ακόμη θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να έχει βρεθεί κάποιος να έχει μετατρέψει αμφισβητούμενες μετοχές μιας Τράπεζας που έπαψε να υφίσταται εδώ και 80 χρόνια σε χρεόγραφα του αμερικανικού δημοσίου.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι τελικά οι κάτοχοι των μετοχών θα δικαιωθούν από τη Δικαιοσύνη, απλώς τα χρήματα αυτά που διεκδικούν απλώς δεν υπάρχουν πουθενά.
Ενδεικτικό του έωλου των ισχυρισμών είναι το ότι η ίδια η Τράπεζα του Καναδά στην οποία ισχυρίζονται ότι κατέθεσαν τα 600 δισ. για την Ελλάδα έχει σύνολο καταθέσεων που μόλις φτάνει τα 150 δισ
Αφήστε μια απάντηση