Ξημερώματα 17ης Νοέμβρη 1973 στις 03.00 π.μ. έπεφτε η πόρτα του Πολυτεχνείου. Εκατοντάδες φοιτητές μέσα από την πύλη και χιλιάδες λαού εκτός αντιστέκονταν στο δαίμονα της Απριλιανής δικτατορίας. Πολλά προτεταμένα νεανικά στήθη απαιτούσαν τις θεμελιώδεις αξίες, τις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομείται μια ανθρώπινη κοινωνία: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Ίσως η γενιά του Πολυτεχνείου να απογοήτευσε μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, όμως εκείνη την ημέρα αποφάσισε να ουρλιάξει και να διεκδικήσει τα… τρία ιδανικά. Δεν σιώπησε, δεν λύγισε, δεν προσκύνησε.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, οφείλουμε να φωνάξουμε και να διεκδικήσουμε όλα αυτά, που μας στερούν οι Κυβερνήτες μας. Τα λόγια του Αριστόβουλου Μάνεση είναι ανεξίτηλα στη μνήμη των ανθρώπων: «Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι «χρυσός»· είναι «λίβανος και σμύρνα». Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν», qui tacet consentire videtur (όπoιoς σιωπά φαίνεται ότι συναινεί), κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσω, αφού σωπαίνοντας θα εμφανιζόμουν ως αποδεχόμενος ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι».
Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι, πιστέψτε με, να προστατεύσει κανείς τον εαυτό του, όχι από τη δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό. Να περισώσει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπου, ως πολίτη, ως επιστήμονα.
Φαίνεται ότι ήδη έφτασε η ώρα να εφαρμοσθούν οι υποθήκες που έχουν εξαγγελθεί. […] Και επειδή θεωρία και πράξη είναι αλληλένδετες, το ουσιώδες είναι να μείνει κανείς ελεύθερος, όρθιος και αλύγιστος απέναντι στους καταναγκαστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς των κρατούντων.
Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. Διατηρήστε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη σας, περιφρουρήστε την άγια υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής σας, κρατήστε στητό και αγέρωχο το ωραίο ανάστημά σας. Και αν η Εξουσία, που την συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους, σας πει ότι, έτσι κάνοντας, δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξτε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης. Και μη ξεχνάτε, στις σημερινές δύσκολες για την Πατρίδα μας και το Λαό μας περιστάσεις, τα λόγια του ποιητή:
«Όσοι το χάλκεον χέρι // βαρύ του φόβου αισθάνονται, // ζυγόν δουλείας ας
έχωσι· // Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».
Μην σιωπάτε, λοιπόν, βγείτε στους δρόμους, φωνάξτε, διαδηλώστε, απαιτήστε. Απαιτήστε τις ίδιες αξίες, τα ίδια ιδανικά! Με αξιοπρέπεια, σεβασμό και υπερηφάνεια. Για εσάς, για εμάς, για τα ΠΑΙΔΙΑ μας.
Με τιμή και σεβασμό στους Νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ
Νομαρχιακής Επιτροπής Αν. Ελλήνων Ημαθίας
Αφήστε μια απάντηση