Πανηγύρισε ο Ι.Ν. Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Αγία Τριάδα του δήμου Αλεξάνδρειας

Την Κυριακή 28 Ιουλίου 2024 το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον πανηγυρίζονται Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίας Τριάδος του δήμου Αλεξάνδρειας.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ευλόγησε τα μήλα της Αγίας Ειρήνης και ανέγνωσε ευχή εις εκκλησιαστική διακονία στον Ιεροψάλτη της Ενορίας.

Δείτε εικόνες:

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τόν ὁρίων αὐ­τῶν».

Στή διάρκεια τῆς δημόσιας ζωῆς του ὁ Χριστός, ὅπως εἶναι γνωστό, ἐπιτέλεσε πολλά θαύματα. Ἦταν συχνό μάλιστα τό φαινόμενο, κα­θώς περνοῦσε ἀπό διάφορα χωριά καί πόλεις τῆς Γαλιλαίας καί τῆς Ἰουδαίας, νά τόν συναντοῦν ἄν­θρωποι ἀσθενεῖς καί ταλαίπωροι καί νά τοῦ ζητοῦν νά τούς θερα­πεύ­σει ἀπό τίς ἀσθένειές τους.

Τό ἴδιο συνέβη καί στή χώρα τῶν Γεργεσηνῶν, ἀπό τήν ὁποία, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελι­κό ἀνάγνωσμα περνοῦσε ὁ Χρι­στός. Δέν συνάντησε ὅμως κάποι­ους ἀσθενεῖς, οἱ ὁποῖοι δοκιμα­ζό­ταν ἀπό μία σωματική ἀσθένεια, ἀλλά δύο δαιμονιζομένους. Δύο ἀνθρώπους, στούς ὁποίους τό πο­νη­ρό πνεῦμα εἶχε ἐγκατασταθεῖ μέσα τους καί τούς εἶχε κάνει ὑπο­χείριά του. Γι᾽ αὐτό καί ἔμεναν ἔξω ἀπό τήν πόλη, μακριά ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους.

Ὁ Χριστός γνώριζε τή δύναμη τοῦ πονηροῦ καί τό κακό πού κά­νει στόν ἄνθρωπο, ὅταν τόν κατα­λά­βει. Ἀλλά καί τά πονηρά πνεύ­ματα γνώριζαν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί φοβόταν μήπως τά ἀναγκάσει νά βγοῦν ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἐξουσίαζαν. Γι᾽ αὐτό καί ὅταν ὁ Χριστός πλησιά­ζει, οἱ δαίμονες τόν παρακαλοῦν νά μήν τούς βασανίσει, ἀλλά νά τούς ἐπιτρέψει νά μποῦν σέ μία ἀγέλη χοίρων πού ἔβοσκε στήν περιοχή.

Καί πράγματι ὁ Χριστός ἱκανο­ποιεῖ τό αἴτημά τους. Ἐλευθερώ­νει τούς δύο δυστυχεῖς δαιμονι­σμέ­νους, καί ἐπιτρέπει στούς δαί­μο­νες νά μποῦν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, οἱ ὁποῖοι ὅμως πέφτουν στόν γκρεμό καί πνίγονται στή θά­λασσα.

Ὁ ἱερός εὐαγγελιστής δέν μᾶς λέγει τί ἔκαναν στή συνέχεια οἱ ἄν­θρωποι πού ἐλευθερώθηκαν ἀπό τά δαιμόνια, ἀλλά μᾶς περι­γρά­φει τήν ἀντίδραση τῶν κατοί­κων τῆς πόλεως, ὅταν πληροφο­ρή­θηκαν ὅτι εἶχαν χάσει μία πολύ­τιμη ἀλλά παράνομη πηγή ἐσό­δων, καθώς ὁ Μωσαϊκός νόμος ἀπαγόρευε τήν ἐκτροφή χοίρων.

Ἔτσι, ἀντί νά εὐχαριστήσουν τόν Χριστό γιά τό θαῦμα τῆς θερα­πείας τῶν δαιμονιζομένων, πῆγαν ὅλοι μαζί ἐκεῖ πού ἦταν ὁ Χριστός, «καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τόν ὁρίων αὐ­τῶν». Παρακάλεσαν τόν εὐεργέτη τους νά φύγει μακριά τους.

Πόσο παράξενη καί ἀκατανόητη ἡ παράκλησή τους! Ὅμως ἡ συνύ­παρξη τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ἁμαρτία εἶναι ἀδύνατη. Καί ἐάν οἱ Γεργε­ση­νοί δέν ἦταν δέσμιοι τῶν δαιμό­νων, ὅπως οἱ θεραπευθέντες συμ­πο­λίτες τους, ἦταν δέσμιοι τῆς φιλο­χρη­ματίας τους, πού τούς ὁδη­γοῦσε στήν καταπάτηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ.

Ἄν, λοιπόν, δέν τηροῦσαν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, πῶς θά ἦταν δυνατόν νά συνυπάρξουν μέ τόν νομοθέτη, μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό;  Ἦταν ἀδύνατον, γι᾽ αὐτό καί τοῦ ζήτησαν νά φύγει ἀπό τήν πόλη τους.

Τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού συνέ­βη μέ τούς Γεργεσηνούς συνέβη ὅμως μέ τήν ἑορταζομένη σήμερα ἁγία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου, τήν ὁποία τιμοῦμε καί πανηγυρί­ζουμε στόν ἱερό αὐτόν ναό.

Ἐκείνη, ἀπό τήν ἐπιθυμία της νά ἐφαρμόζει πιστά καί ἀπόλυτα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τόν πόθο της νά εἶναι ὅσο τό δυνατόν πιό κοντά στόν Χριστό, ἐγκατέλει­ψε τά πάντα. Ἀρνήθηκε τίς ἀνέ­σεις καί τά πλούτη πού τῆς ἐξα­σφάλιζε ἡ ἀρχοντική της καταγω­γή καί ἡ οἰκογένειά της. Ἀρνή­θηκε ἕναν γάμο μέ ἐπιφανῆ ἀξιω­μα­τοῦχο τοῦ Βυζαντίου, πού θά τήν καθιστοῦσε μέλος τῆς αὐτο­κρα­τορικῆς αὐλῆς. Καί τό μόνο πού ἐπεδίωξε εἶναι νά εὑρίσκεται μαζί μέ τόν Χριστό, νά ἐπικοινω­νεῖ μαζί του μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη, νά ζεῖ ἐφαρμόζοντας καθημερινά τό θέλημά του μέ ταπείνωση καί ὑπακοή.

Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν ἦλθε ἀπό τήν πα­τρίδα της, τήν Καππαδοκία, στήν Κωνσταντινούπολη, ἀντί νά σπεύσει στά ἀνάκτορα τοῦ ἐπι­γείου βασιλέως, κατέφυγε στό κα­τοικητήριο τοῦ ἐπουρανίου βασι­λέ­ως Χριστοῦ, στή Μονή Χρυσο­βαλάντου, ὅπου καί φόρεσε τό μοναχικό ἔνδυμα καί ἔζησε στήν ὑπακοή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χρι­στοῦ. Καί γι᾽ αὐτή τήν ὑπακοή της ἔλαβε ἡ ἁγία Εἰρήνη οὐράνια χαρί­σματα ἀπό τόν Θεό καί τή χάρη τῶν θαυμάτων, μέ τήν ὁποία εὐερ­γετεῖ καί σήμερα ὅσους ἐπιζητοῦν τή βοήθειά της.

Ἑορτάζοντας καί τιμώντας τή μνήμη της σήμερα, ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά της, καί ἄς προ­σπαθήσουμε μέ τίς πράξεις μας, μέ τή ζωή μας, μέ τίς ἐπιλογές μας, νά μήν διώχνουμε τόν Χριστό, ἀλλά νά ἀποδεικνύσουμε ὅτι θέ­λου­με καί ἐπιζητοῦμε νά εἴμαστε κοντά του, ὅτι θέλουμε τόν Χριστό στή ζωή μας, γιά νά μᾶς ἁγιάζει καί νά μᾶς χαριτώνει, ὥστε νά ζοῦμε πάντοτε ἑνωμένοι μαζί του.