Μεγάλη Τρίτη στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Μελίκη

🔊 Ακούστε το άρθρο κάνοντας κλικ

Το εσπέρας της Μεγάλης Τρίτης, 15^ης Απριλίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και ευλαβών πιστών.

Δείτε εικόνες του Κοσμά Καραγιάννη:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε: «Οἰκειότητα Χριστοῦ Ἰούδας ἀντω­σάμενος χρυσοῦ». Ἕνα ἀπό τά ἀρνητικά παραδείγ­ματα πού παρουσιάζει ἡ Ἐκκλησία μας αὐτές τίς ἡμέρες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι καί τό παράδειγμα τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκα­ριώτου, τοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας. Καί εἶναι ἀρνητικό, γιατί μᾶς δείχνει πῶς μία ἀδυναμία, ἕνα ἐλάττωμα, ἕνα πάθος μποροῦν νά μᾶς χωρίσουν ἀπό τόν Χριστό καί νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀπώλεια καί τήν καταστροφή, ὅπως συνέβη καί μέ τόν Ἰούδα.

Μαθητής τοῦ Χριστοῦ ἦταν, ὅπως καί οἱ ἄλλοι ἕνδεκα. Ὁ Χριστός τόν εἶχε καλέσει κοντά του καί ἐκεῖνος τόν εἶχε ἀκολουθήσει καί παρακο­λου­θήσει νά διδάσκει ἀλλά καί νά θαυ­ματουργεῖ. Καί ὅμως μία ἀδυναμία, ἕνα πάθος του, ἡ φιλαργυρία, ἡ ἀγά­πη δηλαδή γιά τά χρήματα, τόν ἔφεραν στό σημεῖο νά προδώσει τόν Χριστό καί νά τόν ἀρνηθεῖ χάριν τοῦ χρυ­σοῦ, ὅπως ἔψαλε ἀπόψε ὁ ἱερός ὑμνογράφος: ­­«Οἰκειότητα Χριστοῦ Ἰούδας ἀντω­σάμενος χρυσοῦ». Ἀπέβαλε, λέγει, τήν οἰ­­κειότητα μέ τόν Χρι­στό γιά χάρη τῆς οἰ­κειό­τη­τος μέ τόν χρυσό. Προτίμησε, δη­λα­δή τή φιλία του μέ τόν χρυσό ἀπό τή φιλία του μέ τόν Χριστό, καί τόν πούλη­σε γιά νά ἀποκτήσει τά χρή­μα­τα τά ὁποῖα τοῦ προ­σέ­­φεραν.

Ἡ περίπτωση τοῦ Ἰούδα δέν εἶναι βέβαια μοναδική. Πολλοί εἶναι οἱ ἄν­θρωποι πού τόν ἀκολούθησαν στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Ἄλ­λοι συστηματικά καί ἄλ­λοι εὐκαιρια­κά. Ἄλ­λοι γιά τά χρήματα καί ἄλ­λοι γιά τιμές καί δόξες ἀνθρώπινες καί κοσμικές.

Ἄν ἐξετάσουμε μέ εἰ­λι­­κρίνεια τόν ἑαυτό μας, θά ἀνα­καλύψουμε καί ἐμεῖς κάποιες φορές πού προ­τιμή­σαμε τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἀγά­πη τοῦ Χριστοῦ. Θά ἀνακαλύψουμε τίς φορές πού, ἐνῶ γνωρίζαμε ποιό εἶ­ναι τό θέλημα τοῦ Θε­οῦ, ἐμεῖς ἀπο­φασίσαμε νά ἀκολουθήσουμε τόν εὔκολο δρόμο καί νά πράξουμε τό θέλημά μας. Θά ἀνα­καλύψουμε τίς περιπτώσεις στίς ὁποῖες, γιά νά μήν διαφορο­ποιηθοῦμε ἀπό τό πε­ρι­βάλλον μας, προτιμήσαμε νά παρα­κού­σουμε κάποια ἐντο­λή τοῦ Θεοῦ. Θά ἐντο­πίσουμε τίς περιπτώ­σεις, στίς ὁποῖες γιά νά μή στερηθοῦμε τήν ἀγάπη, τή φιλία ἤ τήν εὔνοια κά­ποιων ἀνθρώπων, δέν διστά­σαμε νά ἀρνη­θοῦμε τή σχέση μας μέ τόν Χρι­στό, μέ τήν πί­στη, μέ τήν Ἐκκλησία. Θά ἀνα­κα­λύψουμε καί στή δική μας ζωή κάποιες φο­ρές, πού προ­κει­μένου νά κερ­­δίσου­με μιά πρόσ­και­ρη ἀπό­λαυ­ση, πα­ρεκ­­­κλί­ναμε ἀπό τό κα­θῆκον τοῦ ἐκ­κλη­σια­σμοῦ, τῆς νη­στεί­­ας, τῆς ἐγκρατείας, τῆς προσευχῆς.

Ὅλα αὐτά μπορεῖ νά μήν μᾶς φαίνονται καί νά μήν εἶναι τόσο σο­βα­­ρά, ὅπως ἡ τρα­γική πράξη τοῦ Ἰούδα, πού ἔφθασε μέχρι τήν προ­δοσία τοῦ Χριστοῦ, μᾶς  στε­ροῦν ὅ­μως τήν οἰκειότητα πού μᾶς προσ­φέρει ὁ Χρι­στός καί μᾶς ἀπο­μα­κρύ­­νουν προοδευτικά ἀπό κοντά του.

Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνά­γκη νά συνει­­δη­τοποι­οῦ­­με ποιά εἶναι αὐτά πού μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Χριστό καί νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στίς ἐπιλογές μας.

Ὁ Χριστός προσφέρει καί σέ ἐμᾶς, ὅπως προσέφε­ρε καί στόν Ἰούδα, εὐ­καιρίες, γιά νά μᾶς βοη­θήσει νά συνειδητο­ποι­ή­σουμε τήν ἀδυναμία καί τό ἐλάττωμα πού μᾶς ἀπομα­κρύνει ἀπό κοντά του, καί περιμέ­νει ἀπό ἐμᾶς νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά τό διορθώσουμε.

Πῶς τό διορθώνουμε; Μέ τή μετά­νοια. Καί μετάνοια σημαίνει ἀλλα­γή στάσεως ζωῆς καί ὄχι ἐμ­μονή στήν ἀπομά­κρυν­­ση ἀπό τόν Χρι­στό. Σημαίνει μετάνοια σάν αὐτή πού μᾶς δίδαξε ἡ ἁμαρτωλή γυναί­κα πού εἰσῆλθε στήν οἰκία, ὅπου βρι­­­σκόταν ὁ Χριστός, καί χω­ρίς νά διστάσει καί χωρίς νά ὑπολογί­σει τίς ἀντιδράσεις τῶν παρισταμέ­νων καί τά σχόλιά τους, ἔπλυνε μέ μύρο τά πό­δια τοῦ Ἰησοῦ καί τά σκού­πισε μέ τά μαλλιά της, ἀποδεικνύ­οντας ὄχι μόνο τή με­τά­νοιά της γιά τίς πρά­ξεις της ἀλλά καί τή μεγάλη ἀγά­πη της γιά τόν Χριστό.

Καί αὐτή ἡ μετά­νοια καί ἡ ἀγάπη τῆς γυναίκας τήν ἀποκατέστησε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς χάρισε τήν οἰκειό­τητα τήν ὁποία εἶχε στερηθεῖ μέ τίς πράξεις της. Ἐνῶ, ἀντίθετα, ἡ φιλαργυρία τοῦ Ἰούδα, ὁ ὁποῖος διαμαρτυρήθηκε γιατί δέν πωλήθηκε τό μύρο προ­κει­μένου νά δοθοῦν τά χρήματα στούς πτωχούς, τόν ὁδήγησε στή δια­πραγμάτευση τῆς προδοσίας τοῦ Διδασκάλου του στούς Γραμ­ματεῖς καί Φαρισαίους γιά τριάκο­ντα ἀργύρια καί στήν ἀπώλεια.

Ἔτσι τήν οἰκειό­τη­τα πού στερή­θηκε ὁ Ἰ­ούδας μέ τήν ἐπιλογή τῆς προδοσίας, τήν κέρδισε ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα μέ τήν προσφορά τῆς ἀ­γά­πης της καί τήν εἰ­­λι­κρινῆ μετάνοιά της.

Αὐτήν τήν μετάνοια, ἄς μᾶς ἀξιώ­σει ὁ Θεός, νά ζήσουμε ὅλοι γιά νά ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς τήν οἰκειό­τητα, πού εἶναι ἕτοι­μος νά προσ­φέρει ὁ Χριστός σέ ὅλους μας.