Τη Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 2025 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού.
Δείτε εικόνες:
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ἐπιθυμίαν ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾽ ὑμῶν πρό τοῦ με παθεῖν».
Σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του ὁ Κύριός μας ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ-Πατέρα του. Αὐτό ἀκολουθεῖ καί γι᾽ αὐτό ἐργάζεται προκειμένου νά τό πραγματοποιήσει μέ σκοπό τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ μοναδική προσωπική, θά λέγαμε, ἐπιθυμία τήν ὁποία ἐκφράζει ὁ Χριστός εἶναι αὐτή πού ἀκούσαμε σήμερα. «Ἐπιθυμίαν ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾽ ὑμῶν πρό τοῦ με παθεῖν», λέγει πρός τούς μαθητές του. Ἔχω μία βαθειά καί διακαῆ ἐπιθυμία, νά φάγω μαζί σας αὐτό τό Πάσχα, πρίν νά βαδίσω πρός τό Πάθος.
Οἱ μαθητές του μᾶλλον δέν καταλαβαίνουν τί ἐννοεῖ ὁ Χριστός. Μᾶλλον δέν κατανοοῦν τήν ἰδιαιτερότητα καί τή σημασία πού ἔχει αὐτό τό Πάσχα, καί γιά ποιόν λόγο ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ τόσο πολύ νά φάγει μαζί τους.
Ὁ λόγος τῆς σφοδρῆς ἐπιθυμίας τοῦ Κυρίου μας νά συμφάγει μέ τούς μαθητές του δέν εἶναι μόνο ὅτι αὐτό θά συμβεῖ γιά τελευταία φορά. Εἶναι καί γιατί ἐπιθυμεῖ νά τούς διδάξει πῶς θά τόν θυμοῦνται, ὅταν δέν θά εἶναι πλέον ἀνάμεσά τους σωματικά, καί νά τούς παραδώσει τό φρικτό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, δηλαδή τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του.
Ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ νά τόν θυμοῦνται οἱ μαθητές του, ὄχι μόνο οἱ δώδεκα ἀλλά καί ὅλοι οἱ μαθητές του ἀνά τούς αἰῶνες, μέ τήν ἀνάμνηση τοῦ Πάθους του, μέ τήν ἀνάμνηση τῆς θυσίας του γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καί γι᾽ αὐτό ἐπιθυμεῖ νά δειπνήσει μαζί τους.
«Ἐπιθυμίαν ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾽ ὑμῶν πρό τοῦ με παθεῖν».
Ἡ ἐπιθυμία τοῦ Ἰησοῦ δέν εἶναι μία συνηθισμένη ἐπιθυμία, οὔτε εἶναι ἡ ἐπιθυμία ἑνός ἀνθρώπου πού βαδίζει πρός τόν ἑκούσιο θάνατο καί μάλιστα γιά χάρη ἄλλων. Ὁ Χριστός δέν ἐπιθυμεῖ κάτι γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά γιά τούς μαθητές του· γι᾽ αὐτούς πού ἐπέλεξε γιά νά τόν συνοδεύσουν κατά τά τρία χρόνια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, ἀλλά καί γιά ὅλους τούς ἄλλους πού θά πίστευαν καί θά πιστεύσουν δι᾽ αὐτῶν στούς αἰῶνες.
Πορευόμενος πρός τό Πάθος του ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ κάτι γιά μᾶς. Πορευόμενοι ἐμεῖς πρός τό Πάθος τοῦ Ἰησοῦ τί ἐπιθυμοῦμε ἄραγε; Ποιές εἶναι οἱ δικές μας ἐπιθυμίες καί προσδοκίες, προσεγγίζοντας τό θεῖο Πάθος καί τή θυσία τοῦ Κυρίου μας χάριν τῆς δικῆς μας σωτηρίας;
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἐπιθυμίες. Καί ἀπό αὐτές κρίνεται ἡ πορεία καί ἡ ἐξέλιξη τῆς ζωῆς του, κρίνεται ἡ σωτηρία μας. Ὑπάρχουν ἐπιθυμίες ἀγαθές καί πονηρές. Ὑπάρχουν ἐπιθυμίες ἅγιες καί σωτηρίες, ἀλλά καί ἐπιθυμίες ὀλέθριες καί καταστροφικές καί γιά τήν ψυχή μας καί γιά τή ζωή μας.
Ἡ ἐπιθυμία νά ὑποσκελίσει τόν Θεό κρήμνησε τόν Ἑωσφόρο ἀπό τόν οὐρανό καί τόν μετέτρεψε ἀπό ἄγγελο φωτός σέ πονηρό πνεῦμα. Ἡ ἐπιθυμία τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ὤθησε τούς πρωτοπλάστους νά δοκιμάσουν τόν ἀπαγορευμένο καρπό μέ συνέπεια νά ἐκπέσουν τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς. Ἡ ἐπιθυμία τῶν χρημάτων μετέτρεψε τόν Ἰούδα ἀπό μαθητή σέ προδότη καί τοῦ στέρησε τή ζωή.
Ἀντίθετα, ἡ ἐπιθυμία νά εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό ἐνίσχυσε ἑκατομμύρια ἀνθρώπους νά ὑπομείνουν τό μαρτύριο ἀλλά καί τήν ἄσκηση καί νά ἁγιασθοῦν μέ τή χάρη του.
«Ἐπιθυμίαν ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾽ ὑμῶν», ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ νά φάγει μαζί μας. Ἐμεῖς ὅμως τί ἐπιθυμοῦμε; Θέλουμε νά βρεθοῦμε μαζί του στό ἴδιο τραπέζι; Θέλουμε νά γευθοῦμε αὐτό πού μᾶς προσφέρει; Τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον; Θέλουμε ὄντως νά συμφάγουμε μαζί του ἤ μήπως τό κάνουμε ἀπό ὑποχρέωση ἤ ἀπό συνήθεια ἤ ἀκόμη καί ἀπό ἀνάγκη; Ἐπιθυμοῦμε νά βρισκόμαστε μαζί του ὄχι μόνο σήμερα, ἀλλά καθημερινά μέ τήν προσευχή, τή μελέτη, τόν ἐκκλησιασμό, τά ἱερά μυστήρια καί ὅποια ἄλλη εὐκαιρία μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, ἤ ἔχουμε ἄλλες ἐπιθυμίες πιό γήινες, πιό κοσμικές, πιό ἁμαρτωλές;
Ἄς τά σκεφθοῦμε ὅλα αὐτά καί ἄς συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ τιμή πού μᾶς κάνει ὁ Χριστός νά ἐπιθυμεῖ νά φάγει μαζί μας, παρότι ἐμεῖς συχνά ἀπομακρυνόμεθα ἀπό Αὐτόν. Καί ἄς ἀποφασίσουμε νά ἐπιθυμοῦμε στό ἑξῆς μόνο τόν Χριστόν, μόνο τό δικό του δεῖπνο, μόνο νά βρισκόμαστε μαζί του ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες, ὄχι μόνο αὐτό τό Πάσχα ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή μέχρι νά μᾶς ὁδηγήσει στήν οὐράνια βασιλεία πού θά εἴμεθα αἰώνια μαζί του καί θά ἀπολαμβάνουμε καί τή θέα του καί τόν ἴδιο τόν Κύριο
Αφήστε μια απάντηση