Γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Στις 28 Ιουνίου 1919, υπογράφεται στη μεγαλοπρεπή Αίθουσα των Κατόπτρων του Ανακτόρου του Λουδοβίκου ΙΔ στις Βερσαλλίες, ένα κείμενο 450 σελίδων, που τερματίζει τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Γερμανία αποδεχόταν την πλήρη ευθύνη για την έναρξη του πολέμου και, σύμφωνα με τα άρθρα 231-248, αποδεχόταν να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις σε διάφορες χώρες, έχανε την Αλσατία και τη Λωρραίνη και αναγκαζόταν να παραχωρήσει τις αποικίες της, η Αυστροουγγαρία διαλύονταν και δημιουργούνταν νέα εθνικά κράτη και η Οθωμανική αυτοκρατορία ουσιαστικά έπαυε να υπάρχει χάνοντας όλα τα ευρωπαϊκά της εδάφη καθώς και τις αραβικές της επαρχίες.
Υπήρχε βέβαια η εκκρεμότητα των ελληνικών διεκδικήσεων σε βάρος της καθώς εκατομμύρια Έλληνες διαβιούσαν κάτω από αντίξοες πλέον συνθήκες στα δυτικά παράλια της Μ. Ασίας , στα παράλια του Εύξεινου Πόντου , στην Καππαδοκία και αλλού. Μετά την επικράτηση των Νεοτούρκων (τουρκικά: JönTürkler και GençTürkler)το 1908 ήταν εν εξελίξει ένα σατανικής εμπνεύσεως σχέδιο «εξαφάνισης» των «ενοχλητικών μειονοτήτων» όπως ήταν οι Αρμένιοι και οι Έλληνες. Στο συνέδριο των Νεοτούρκων που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1911 στην Θεσσαλονίκη η ηγετική τριανδρία Ενβέρ Μπέης , Ταλαάτ Πασάς , Τζεμάλ Πασάς διατύπωσε το σύνθημα : «Η Τουρκία στους Τούρκους» . Συγκεκριμένα:» η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα, όπου η μωαμεθανική θρησκεία και οι μωαμεθανικές αντιλήψεις θα κυριαρχούν και κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα θα καταπνίγεται…. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της Τουρκίας. Και είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ. Άρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένοπλη βία…. Το δικαίωμα των άλλων εθνοτήτων να έχουν δικές τους οργανώσεις θα πρέπει να αποκλειστεί. Κάθς μορφή αποκέντρωσης και αυτοδιοίκησης θα θεωρείται προδοσία προς την τουρκική Αυτοκρατορία».
Σε αντίστοιχη μυστική σύσκεψη των Νεότουρκων υπό την προεδρία του Ταλαάτ Πασά, ο δρ. Σακίρ Μπεχαεντίν αναφέρει τα εξής:
«Τα έθνη που απέμειναν από παλιά στην Αυτοκρατορία μας, μοιάζουν με ξένα και βλαβερά χόρτα που πρέπει να ξεριζωθούν. Να ξεκαθαρίσουμε τη γη μας. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της επανάστασής μας.”
Στην ίδια σύσκεψη ο δρ. Ναζίμ Μπέης σημαίνων στέλεχος των Νεοτούρκων λέει:
«…Θέλω να ζήσει ο Τούρκος. Και θέλω να ζήσει μόνο σ’ αυτά τα εδάφη και να είναι ανεξάρτητος. Εκτός των Τούρκων όλα τα άλλα στοιχεία να εξοντωθούν, άσχετα σε ποια θρησκεία ή πίστη ανήκουν. Αυτή η χώρα πρέπει να καθαρίσει από τα ξένα στοιχεία. Οι Τούρκοι πρέπει να κάνουν την εκκαθάριση».
Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε πως η σύλληψη και ο σχεδιασμός αυτού του «μεγαλόπνοου» σχεδίου ήταν της Γερμανικής στρατιωτικής αποστολής υπό τον περιβόητο Λίμαν φον Σάντερς ( Τεράστιες είναι οι ευθύνες των Γερμανών για τα κολοσσιαία αυτά εγκλήματα, τα οποία θα πρέπει να τους τα υπενθυμίζουμε συνεχώς). Οι σύμμαχοι αναγνωρίζοντας την ορθότητα των επιχειρημάτων του Έλληνα Πρωθυπουργού συγκατατίθενται στην αποστολή Ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη για την επιβολή της τάξης και την προστασία του Ελληνικού πληθυσμού.
Η Μικρασιατική εκστρατεία είχε αρχίσει.
Στην οθωμανική Τουρκία όμως υπήρχαν άλλες εξελίξεις . Ο τελευταίος Σουλτάνος Μεχμέτ ΣΤ’ μέσα στη γενική απογοήτευση και διάλυση διορίζει τον ήρωα της Καλλίπολης Μουσταφά Κεμάλ γενικό επιθεωρητή των ανατολικών περιοχών με αποστολή να επιβάλλει την τάξη στο χάος που επικρατούσε στο Βορειοανατολικό τμήμα της Μ. Ασίας.(τον Κεμάλ «έκανε» ήρωα η ανεκδιήγητη πρόταση του Τσώρτσιλ για επέμβαση στην Καλλίπολη, καθώς και η αδράνεια του γηραιού τότε Κίτσενερ).
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και ενώ μαίνεται η γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού , ο Κεμάλ όχι μόνο δεν τη σταματά αλλά την εντείνει ερχόμενος σε επαφή με τον σφαγέα των Ποντίων Τοπάλ Οσμάν.
Αφού θέτει υπό τις διαταγές του τη στρατιά Καυκάσου του στρατηγού ΚιαζήμΚαραμπεκίρ που ήταν η μόνη στρατιά που δεν αφοπλίστηκε (καθώς οι «σύμμαχοι» μάλλον φοβόταν τους μπολσεβίκους), κηρύσσει έκπτωτο το Σουλτάνο, καταγγέλλει τη συνθήκη των Σεβρών και αναλαμβάνει τον αγώνα κατά του Ελληνικού στρατού εγκαινιάζοντας τον «πόλεμο της ανεξαρτησίας» όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι Τούρκοι.Ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει ο Σεπτέμβρη του 1922 με ην αποχώρηση του Ελληνικού στρατού και την καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους. Όμως αυτές τις μέρες που είναι αφιερωμένες στη μνήμη των 353.000 θυμάτων της ποντιακής γενοκτονίας ας θέσουμε κάποια ερωτήματα προσπαθώντας βέβαια να δώσουμε τις αντίστοιχες αλλά και επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις.
-Πώς ο Κεμάλ κατόρθωσε να οργανώσει αξιόμαχο στρατό με τους Τσέτες και να νικήσει τον Ελληνικό;
-Πώς προμηθεύτηκε όλα αυτά τα εφόδια και τα πυρομαχικά που του έλειπαν;
-Πού βρήκε τα μεγάλα πυροβόλα που έκαναν τη διαφορά στις μάχες με τους Έλληνες;
-Πώς και γιατί μετέφερε στρατεύματα από τον Καύκασο στο μέτωπο Εσκή Σεχήρ – Αφιόν Καραχισάρ;
-Πού βρήκε τα απαραίτητα χρήματα για τη διεξαγωγή ενός τέτοιου πολέμου;
-Ποιος έδωσε στον Κεμάλ πολιτική και διπλωματική επιτυχία καθώς και διεθνή αναγνώριση;
Οι περισσότεροι σίγουρα θα απαντήσουν πως ήταν οι «σύμμαχοι μας» αυτοί που μας εγκατέλειψαν κάναμε και εμείς τραγικά λάθη και μοιραία ήρθε η ήττα και ο ξεριζωμός. Ας δούμε όμως τι γίνονταν στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας εκεί κοντά στον πολύπαθο Πόντο που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος εξαιτίας και αυτών των εξελίξεων.
Στις 16 Μαρτίου 1921 υπογράφηκε το σύμφωνο Φιλίας και αδελφότητας που παραχωρούσε στην Τουρκία τις επαρχίες Καρς και Αρνταχάν και δήλωνε την παραίτηση της Σοβιετικής Ένωσης από κάθε οικονομική απαίτηση απέναντι στην Τουρκία του Κεμάλ. Επρόκειτο για μια τεράστια διπλωματική επιτυχία για τις δύο χώρες καθώς η μεν Τουρκία εξασφάλιζε τα βορειοανατολικά της σύνορα , έβγαινε από τη διπλωματική της απομόνωση και η Ρωσία σταθεροποιούσε την ταραγμένη περιοχή του Καυκάσου, ενισχύθηκε απέναντι στην Αντάντ και εξύψωνε το κύρος της απέναντι στον ισλαμικό κόσμο. Την ίδια μέρα υπογράφτηκε και η δωρεάν οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς την Τουρκία. Παρότι ο Ρωσικός λαός λιμοκτονούσε ο Λένιν δώρισε 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και ανυπολόγιστης αξίας πολεμικό υλικό στον «σοσιαλιστή» Κεμάλ για να πολεμήσει τους ιμπεριαλιστές όπως δήλωνε υποκριτικά.
Αφήστε μια απάντηση